donderdag 24 december 2020

Column - Vrolijk Kerstfeest

Er is veel om ons druk over te maken en dat doen we dan ook regelmatig. Neem nou de kerstgroet. Een taalonderzoeker inventariseerde een paar jaar geleden hoe er in het Nederlandse taalgebied gegroet wordt. Dat gaat van ‘fijne feestdagen’ naar ‘fijne kerst’, ‘prettige kerstdagen’, ‘vrolijk kerstfeest’ naar ‘zalige Kerstmis’. En nog wat varianten daartussen. Meestal gebruik ik fijne kerstdagen, al vind ik vrolijk kerstfeest ook heel bruikbaar. Dat is werelds en christelijk samen in één positieve groet. Zalige Kerstmis vind ik eigenlijk de mooiste, maar ik ben niet katholiek, dus daar kijk en luister ik met plezier naar, maar gebruik hem zelf niet. Groeten en wensen pontificaal ontdaan van elke traditie vind ik kaal. Daar doen we dus niet aan mee.

Mijn Kerstmis is al vrolijk begonnen met het verheugen om kleine dingen. Dik een jaar geleden kocht ik een eettafel van licht eiken met een slank en modern uiterlijk. Een werkelijk prachtige tafel, eentje met een uitschuifblad. Mijn kamer is niet zo groot, dus doorgaans past een kleine tafel beter, maar er zijn momenten dat een groot tafelblad vereist is. Als er Vals Spel Monopoly gespeeld gaat worden, bijvoorbeeld. Ik had nog nooit van die variant gehoord, maar hij is leuk. Voorafgaand aan het spelletje moest het middenblad onder de uitschuifbladen vandaan worden getoverd. De tafel kan meteen tot na de kerst in uitschuifstand blijven staan, om ruimte te bieden aan gourmetstel, schalen, borden en versierinkjes voor maaltijden die op het programma staan en op oudejaarsavond voor de sjoelbak.

En toen zag ik hoe mooi het tafelblad is geworden na een jaar gebruik. Er is een patin zichtbaar die de eiken spiegels doet glanzen. Het is prachtig, hoe een tafel in twaalf maanden tijd jouw tafel kan worden. Gewoon door hem te gebruiken waarvoor hij bedoeld is.
Het middenblad steekt af bij de iets glimmende linker- en rechterhelft. Dat hout is nog zoals de hele tafel eruit zag toen hij nieuw was. Er zit alleen een laagje stof op.
Ik laat de tafel nog even uitgeschoven staan, om eraan te lezen, koffie te drinken, te eten en spelletjes te doen. Dan trekt uiteindelijk het middenblad wel wat bij. Dat hij nooit zo zal glanzen als zijn grote linker- en rechter broeder is helemaal niet erg. Het verschil in glans zal elke keer weer vrolijk stemmen. 

Oh ja, die Merry Christmas of, nog erger, X-mas: niet doen hoor! We zitten nog altijd in het Nederlandse taalgebied, waar genoeg varianten voorhanden zijn om elkaar een mooie kerst te wensen.

Vrolijk Kerstfeest, allemaal.

Jeanet de Jong

maandag 21 december 2020

Een avontuur van Amadeus Strijkstok

Amadeus Strijkstok op Ameland
Edwin en Valentijn Hellendoorn tekenden en schreven in de vakantie van 2020 een stripboek dat speelt op Ameland. De Rotterdamse vader en zoon maakten er een vakantieproject van en inmiddels zijn de avonturen van Amadeus Strijkstok zo geliefd, dat ze met een volgend album bezig zijn. Dat speelt op Texel.

maandag 14 december 2020

zaterdag 12 december 2020

WPDetails #13

WPDetails is het personeels- en relatiemagazine van Wagenborg passagiersdiensten. Het blad komt huis aan huis op Schiermonnikoog en Ameland.  

Het thema van dit nummer is 'Toekomst', met mooie toekomstverhalen. In de rubriek Drie mensen, drie visies gaat het over de toekomst van het toerisme. De collega rederij die geportretteerd wordt is  DFDS, de rederij van onder meer de ferry naar Engeland.

  • WPDetails #13
  • Jaargang 5
  • December 2020

maandag 7 december 2020

Column - Pepernoten

Eigenlijk moet je dat op 7 december ook niet meer doen, pepernoten eten. Er komt niets dan narigheid van: een volle maag en moppers van de mevrouw van het buffet. Ik was eindelijk weer eens naar de vaste wal en het was mijn derde overtocht sinds de ingang van mijn lopende halfjaarabonnement bij Wagenborg. Kost me dus zo’n 25 euro per overtocht, maar daar wilde ik het niet over hebben. WPD heeft het prima voor elkaar. In de wachtruimte staat een mondkapjesautomaat, aan boord wordt de verf van trapleuningen en tafeltjes gesopt en de reizigers zitten veilig in compartimentjes, omgeven door plastic dat tussen de banken is gespannen.

Op de heenreis zit aan het ene tafeltje een jong stel dat volledig geprepareerd op reis is gegaan. Ze zitten te dobbelen en hebben een vilten kleedje mee zodat medereizigers niet de zenuwen krijgen van steeds maar weer rammelende stenen. Ook rollen de dobbelstenen minder snel van tafel en hoeven ze er niet om de haverklap op de kop onder het tafeltje naar te zoeken en graaien. Aan het andere tafeltje zit een familie waarvan de papa een film op zijn tablet volgt. Het is luid en duidelijk te horen, maar net niet te verstaan. Op de vraag of ze dan echt geen oortjes mee hebben, komt er al snel een bundeltje wit snoer met oortelefoontjes tevoorschijn. Elk compartimentje zit in z’n eigen coconnetje zonder de buren te hinderen.

De terugreis is een verhaal apart. Ik had een zakje pepernoten gekregen en die scheur ik, een beetje hongerig van de reis, aan boord open. Mondkapje af, pepernoten erin, in rap tempo. Tot de mevrouw van het buffet langskomt en bij mijn tafeltje blijft staan. Of ik mijn mondkapje wel voor wil doen, spreekt ze me aan. “Ja, maar ik zit te eten,” werp ik tegen, refererend aan de vele bordjes waarop staat dat je het mondkapje af mag doen om te eten en te drinken. Pepernoten is geen eten, weet de mevrouw zeker. Onder eten verstaat ze een broodje of boterham. Ik was mijn flesje water vergeten, maar vraag me wel af of water ook tot de niet serieus te nemen voedingsmiddelen gerekend moet worden. Het was me de discussie niet waard en ik had al meer dan genoeg van die kleine koekjes naar binnen gewerkt, maar het zet je wel aan het denken over de status van een en ander en over discriminatie van voedingswaar. Thuis ben ik de pepernoten maar even gaan troosten.

Jeanet de Jong

donderdag 3 december 2020

En ze leefden nog lang en…

‘En ze leefden nog lang en…’ is het resultaat van de gelijknamige schrijfwedstrijd. Opgezet tijdens de eerste golf van de Corona pandemie, toen veel mensen plotseling thuis waren komen te zitten en zoekende waren naar, wat nu? Hoe vaak hoor je mensen niet zeggen dat ze ook zouden willen schrijven? Als ze maar meer tijd hadden. Druk met werk en zo. De lockdown zorgde voor vrije tijd in overvloed. Dus wat nu? Het inspireerde Marco Stroo tot het organiseren van de wedstrijd. In overleg met uitgeverij Keytree kreeg dit al snel vorm. Over sprookjes, want hoe lastig het ook is, een sprookje loopt altijd goed af. Net waar we tijdens deze pandemie zo naar zoeken, een goeie afloop. Door het flink aantal inzendingen, was het lastig om een selectie van de beste verhalen te maken. Het uiteindelijke resultaat is een veelzijdige, kleurrijke en lezenswaardige bundel.

Een van de verhalen, 'Sterre', is van Dimphy Timmers uit Hollum.

  • En ze leefden nog lang en…
  • Marco Stroo - Tekst en illustraties
  • 25 andere schrijvers 
  • Uitgeverij Keytree
  • ISBN 9789492719287
  • 3 december 2020
  • € 18,50

dinsdag 1 december 2020

De Amelander december/ januari/ februari 2020/ 2021

'De Amelander, het vrijetijdsmagazine van en voor Ameland'.

De Amelander van januari/ februari 2020 met verhalen over Afie en Anke en over Phia Baruch.

Lees hem hier online.

  • De Amelander december/ januari/ februari 2020 
  • Jaargang 56 nummer 11
  • Uitgever Klaas Touwen
  • December 2020
  • € 2,40