Ameland uitgaven verzameld in één blog. Mis je een? Laat het weten, dan nemen we hem op. Met enige regelmaat plaatsen we een 'moaiste woa'd fan ut Amelands' en een column. Ga voor de oudere uitgaven naar 1971 in het archief en ga dan naar 'Oudere posts'. De oudste post is over uitgave uit 1441. Het Blog wordt aangevuld met wat er maar aan bijzonders over het eiland te vertellen is, over verhalenavonden van Ameland Vertel! en over trekharmonica avonturen. Opgetekend door Jeanet de Jong.
Eigentlich wollten Meike, Olli und ihre Freunde mit ihren Eltern einen ganz normalen Urlaub verbringen und auf einem Plattbodenschiff über das Ijsselmeer segeln. Mit dabei ist auch Gisbert, Meikes neuer Hund.
Aber beim ersten Landgang entwischt er den Kindern und geht ausgerechnet einer Bande von Hundefängern ins Netz. Und dann ist auch noch Olli verschwunden.
Eine wilde Verfolgungsjagd beginnt, die die Segler erneut nach Ameland führt.
Het is vandaag Dierendag. Dat is de dag dat het Grootste Dier jarig was. Althans, ze zei dat elk jaar voorafgaand aan haar verjaardag over zichzelf, maar een groot dier was ze allerminst. Tante. Wij, mijn broers en zusters, noemden haar Tante. Ik heb het altijd met een hoofdletter geschreven, ook al klopt dat taaltechnisch niet; die hoofdletter past op de een of andere manier. Tante is Tante Griet, de jongste zuster van mijn vader. Ze ligt alweer jaren op een mooi plekje aan de noordkant van de grote kerk, maar haar mooiste plekje was toch wel Oranjeweg 3 in Hollum. Tante had de gewoonte om zichzelf een paar keer per jaar jarig te verklaren. Ze liep dan naar de bakkerij van Piet de Boer de bakker en kocht een zak gevulde koeken. “Ik bin fandaach jarig,” zei ze dan steevast met een dikke knipoog, om haar traktatie te verantwoorden.
Leeuwarder Courant 4 oktober 2012
Die herinnering is gekoppeld aan Dierendag en een heleboel andere dagen in het jaar: Tante. Tante met haar grote leren jas, het leren tasje en haar solex. Tante met de koffie klaar voor haar gasten en Tante met het gele bakelieten kippetje dat witte eitjes kon poepen als je hem naar beneden drukte.
Dat is voor mij veel meer Dierendag dan het tegenwoordige gefröbel met honden en andere huisdieren, met folders in de brievenbus waarin de mooiste artikelen om je huisdier te verwennen staan gepresenteerd. De Leeuwarder Courant laat drie honden zien, die aanzitten aan een tuintafel om een hoge-keuken-schotel, speciaal voor honden gekookt, te verorberen. Zalmballetjes, zilvervliesrijst, brinta, geitenmelk, kidneybonen, ei, biologisch rundvlees en wat al niet, met peterselie na voor een frisse bek.
Nee, ik heb geen hekel aan honden. In de tijd van Tante hadden wij Turk. Een fullesbakkerassie met een krul in zijn staart. Een wit-zwart gevlekt dier met een gouden randje om een oog. Ik zie hem nog de Bosweg aflopen, van onze boerderij naar huis. Dan zag je alleen het gekrulde staartje richting O.P.Lapstraat dansen.
Turk is er ook allang niet meer: sommige dingen waren vroeger echt beter.
De folders gaan bij het oud papier, de krant met de honden ook en Dierendag vier ik in gedachten; dan denk ik aan mijn twee favoriete grootste dieren.
Jeanet F. de Jong