Column - Kallemooi en paardenreddingboot

Op buureiland Schiermonnikoog ergert men zich en ik voel mee met de buurtjes. Met Pinksteren is het daar feest, met spelletjes, muziek en een haan die in een mand in top van een achttien meter hoge mast wordt gehangen. Die haan kraait voor vruchtbaarheid en dat is mooi, want een beetje vruchtbaarheid kan elk eiland wel gebruiken. De Schiermonnikogers koesteren dan ook hun jaarlijkse gebruik.

Mensen die instaan voor dierenwelzijn en die daar ook voor op de barricaden gaan, menen dat het zetten van een levende haan in een mand in top van een hoge mast dierenmishandeling is. Via protestacties en langs de juridische weg willen ze Kallemooi een halt toeroepen. Op social media is de kritiek ongezouten en dát is voor eilanders weer onverteerbaar. De Leeuwarder Courant sprak met leden van de Kallemooi commissie en dat levert een paar pittige citaten op. “Het is een vorm van onverdraagzaamheid. Als je de tweets ziet die naar de burgemeester zijn gestuurd. Anonieme hooligans smijten virtuele bakstenen naar de maatschappij. Ze hebben hun bek in de schijterij.” Ja, die Schiermonnikogers hebben meer dan de buik vol van de schreeuwers die de reünie van eilanders en het feest voor jong en oud lijken te willen verstieren.

Die haan, die zit overigens prima in zijn mandje. Voorzien van natje en droogje, in de gaten gehouden via een camera en met een dakje boven zijn hoofd tegen de regen. Hij hoeft er ook maar een paar dagen te zitten. Van zaterdagavond voor Pinksteren tot de ochtend van Derde Pinksterdag heeft het diertje een uitzicht als geen ander.

Het wachten is op de eerste protestactie tegen de demonstratie van de paardenreddingboot. Met wat kwade wil kun je dat best als dierenmishandeling beschouwen. Dat daar nog geen tweetcampagne over is verschenen kan je alleen maar verbazen. Misschien moeten we maar geen slapende honden wakker maken. Fijne Pinksteren allemaal en de Schiermonikogers in het bijzonder.

Jeanet de Jong