Column - Skiemere met bokkepootjes

Tante Grietje was een vriendin van ons moeke. Ze was net als moeke van 1920. Moeke was van eind januari en Grietje van eind februari. Moeke werd 76 en tante Grietje 98. Op welke leeftijd een moeder ook sterft, het is altijd te jong. Als kind en kleinkind wil je moeke en oma bij je houden, maar het was tante Grietje haar tijd.

Het was een onconventionele dienst in de Herenwegkerk: zonder zingen maar met muziek. Daniël mocht er op zijn accordeon spelen, want de accordeon was een geliefd instrument in huize Nagtegaal-Visser. Er waren geen bloemen: Tante Grietje hield van bloemen in de tuin en bloemen in de natuur. Er was geen cake bij de koffie, maar een sukermantke, want dat presenteerde oma altijd, vertelt een van de kleinkinderen in de kerk.

Ik herinner me tante Grietje niet van de accordeon of van het sukermantke, maar van bokkepootjes. Pappe en moeke waren bevriend met Arend en Grietje. Niet alleen was moeke een vriendin van Grietje, Arend was de vriend van pappe. En zo kwam het dat voor de trouwerij van Arend Nagtegaal en Grietje Visser Hannes de Jong en Janke de Boer werden uitgenodigd. En, zoals tante Eeke dat zo mooi kon vertellen (in dichtvorm), daar was nóg een gast. En die heette Cupido. Op die bruiloft raakten pappe en moeke verliefd en niet veel later trouwden ze zelf.

Ik kan me niet anders herinneren dan dat ome Arend en tante Grietje bij ons over de vloer kwamen. In die tijd hielden de vrouwen van het dorp wel eens dameskransjes en met de mannen samen skiemeravondjes. Gek, waren wij kinderen daarop. Je kreeg als kind even alle aandacht van die tantes, waarna zij weer verder gingen met hun gesprekken. Waarover? Dat weet ik niet, want wij bleven daar niet bij zitten. Het zal over het weer zijn geweest, over het werk, de kinderen natuurlijk en over wie het met wie deed. Vrouwenpraat, zeg maar, dat ook in die tijd (een halve eeuw geleden) niet zoveel verschild zal hebben van mannenpraat. Wat me vooral bij is gebleven zijn de geluiden die de vrouwen maakten. Het energieke praten en vooral het lachen. Van sommigen zit de lach nog altijd in mijn oren. Wij kinderen hielden ook van de dameskransjes vanwege de lekkere koekjes en chocolaatjes die gepresenteerd werden bij de koffie en thee. Er bleven altijd wel een paar over voor ons: chocoladetruffels en ijscups met van die harmonicapapiertjes, pencees en bokkepootjes. Zeg ‘bokkepootjes’ en ik ben zo terug in die kamer aan de O.P. Lapstraat met een stel vrouwen op de bijgeschoven stoelen en moeke die heen en weer loopt met de theepot.

Tante Grietje maakt haar laatste reis en kan zich bij haar Arend voegen. Ome Arend staat in het hiernamaals vast en zeker regelmatig op de arrenslee met zijn vriend Hannes en tante Grietje zal in de hemelwinkel hoogstwaarschijnlijk op zoek gaan naar sukermantkes. Ze gaat natuurlijk haar vriendin Janke opzoeken. Om te skiemeren. Met bokkepootjes.

Jeanet de Jong