EW Weekblad - De Amelanders houden stand

'De Amelanders houden stand', dat is de titel van een artikel in EW Weekblad. Eric Vrijsen reisde ervoor naar het eiland om er een productie voor het 4000ste nummer van EW van te maken. Reyer Boxem maakte de foto's.

We hebben 4000 inwoners, schrijft Vrijsen in de inleiding, om dat in de eerste zin van de tekst terug te brengen naar 3760. Hij sprak met Richard Kiewiet, een paar anoniemen, Pieter-Jan Borsch, Benno Hesselink en burgemeester Leo Pieter Stoel en daar komen vermakelijke uitspraken uit. "Ik woon hier al vierhonderd jaar," zegt Richard bijvoorbeeld en over het vrijheerschap van Willem-Alexander: "[...] daarmee doen de Oranjes verder weinig en dat is absoluut niet erg." Pieter-Jan vertelt dat 95 procent van de Amelanders familiebanden met elkaar hebben. "Vaak zonder dat ze het van elkaar weten." 

Benno meent dat Ameland langzaam zijn ziel verliest. Het is, tot zijn teleurstelling, een ultra korte weergave van het gesprek dat hij met de interviewer had. 

In vier pagina's met vijf foto's en een kaartje van het eiland wordt de vaste oeververbinding besproken, varen op tij, de gemeentepolitiek, het verenigingsleven, opleiding en carrière mogelijkheden, projectontwikkelaars, Natura-2000 en gemeentelijke herindeling.

Vrijsen laat met een enkel woord blijken uit welke hoek zijn wind waait. Zo heeft hij het over "Natura-2000 regeltjes die weerzin wekken" en "Jagen - beter gezegd stropen [...] mag niet meer". Dat je niet mag stropen heeft niets met Natura-2000 te maken, natuurlijk. Stropen mocht nooit. Stropen betekent namelijk: 'diefstal van jacht- en natuuropbrengsten'. En kwelders zeegras maaien? Hebben wij zeegras rond Ameland? Ik denk dat de schrijver hier abuis is en een ander grasje bedoelt. En hoeveel hekken zien we op Ameland rond broedende vogels op een zandheuveltje? Ik zie wel eens een ge- of verbodsbord, maar hekken kom ik zelden tegen. Dat laatste deel van het artikel is daarmee nogal tendentieus. 

Het stuk eindigt met Pieter-Jan Borsch en het werk van de Juttersvereniging. Dat is dan weer een aardig stukje op de kwalificatie van beschermers van de natuur na. Het staat er niet als citaat, dus komt het uit de koker van Vrijsen: "milieufreaks". Woorden doen ertoe en dat weet Vrijsen ook. Hij eindigt met de vraag of er een gemeentelijke fusie met de andere Waddeneilanden aan zit te komen. Volgens burgemeester Stoel werkt dat niet en wie wil weten waarom dat niet gaat werken, moet het blad maar even halen bij een van de tijdschriftenhandelaren op het eiland. Conclusie van Vrijsen nog even: "De vierduizend Amelanders blijven fier, eigenwijs en onafhankelijk." Wel ja, laten we dat dan maar zo houden.

• EW Weekblad nummer 25 (4000) -78ste jaargang - 25 juni 2022
• Eric Vrijsen - tekst
• Reyer Boxem - foto's
• Uitgeverij OneBusiness
• ISSN 0922-3444
• 25 juni 2022
• € 6,99

Pôllepraat Juni 2022

Pôllepraat 97

Magazine Pôllepraat is het orgaan van Stichting De Ouwe Pôlle Ameland. Het blad verschijnt drie keer per jaar. Op de voorpagina van dit nummer prijkt een foto van de onlangs gestopte volksdansgroep.

In deze editie onder meer:

• De Frans-Marokkaanse invasie
• Tuchtschool in Blierherne
• Een gevelsteen in nevelen gehuld
• Ameland mijn geboorte-eiland
• Een Hollumer robot
• Herinneringen aan een eiland
• Een Hollumer Robbot
• Adellijke Jezuïte begraven op Ameland
• Eerste funeraire dag op Ameland een succes
• Museumnieuws 
• Exposities
• Schenkingen
• activiteiten van stichting De Ouwe Pôlle

De Pôllepraat is het donateursblad van de cultuurhistorische stichting, die in 1957 is opgericht. De stichting heeft drie musea op Ameland: Museum Sorgdrager, Museum Swartwoude en het Bunkermuseum. Donateurs ontvangen drie keer per jaar de Pôllepraat met prachtige verhalen over het eiland en de bewoners. De Pôllepraat is voor 5 euro verkrijgbaar bij museum Sorgdrager, museum Swartwoude, boekhandel Enjoy Books in Hollum en boekhandel Van den Brink in Nes.

• Pôllepraat Juni 2022
• Jaargang 35 nummer 97
• 5,--
• Juni 2022

Column - Berendans

Rat

De laatste weken zie ik de binnenkant van het ziekenhuis vaker dan mij lief is. Niet voor mijzelf, mijn gezondheid is goed, voor zover ik weet. Soms weet je dat niet en kan er zomaar een stok tussen de spaken van het levenswiel worden gestoken. Zonder dat je daar iemand de schuld van kan geven. En zo loop ik ziekenhuis in en ziekenhuis uit om samen met pechvogel C naar het volgende slechtnieuwsgesprek te gaan. De dokters zijn alleraardigst, daar mankeert helemaal niets aan, maar die verrotte boodschap die ze brengen is moeilijk te verteren.

Op de balie van het Martini staat een gehaakt poppetje, een rat met een oranje vestje aan. Het is een aandoenlijk kleinood, waarvan er meer in het ziekenhuis te vinden zijn en in de draaideur staat zelfs een manshoog exemplaar. Een ziekenhuis is een prima plek voor kunst, of

Berendans

het nu aan de muur hangt, in de draaideur of op de receptie staat. Je oog valt erop en soms ontlokt een object een glimlach. Zoals dat ratje deed. Naast alle zorgen en angsten die in en uit het hospitaal wandelen is elke glimlach meegenomen.

In een van de gangen staat een bronzen beeld van twee dansende beren. De berendans is iets bijzonders, staat voor ongemakkelijkheid, symboliseert het leven of representeert het einde van het jaar. In Martini zien de beren er gezellig en vooral intens lief uit, zoals ze daar middenin de gang elkaar omarmen en een dansje wagen. Het is een prachtig beeld en toch zie ik die Berendans het liefst nooit meer.

Jeanet de Jong

Rafels

'Rafels' is de debuutroman van Marianne Schenderling. De hoofdpersonen zijn gevangenen van hun eenzaam verdriet. Beiden raken verstrikt in emoties en geheimen, waardoor hun huwelijk op de klippen dreigt te lopen. Het is een aangrijpend verhaal en dat zich deels afspeelt in Haarlem en deels op Ameland. 

De auteur beschrijft vanuit twee perspectieven zowel de scherpe kanten van verdriet als de karakters van de personages. Onverwerkt hartzeer, schaamte, teleurstelling, jaloezie, maar ook liefde slingeren zowel onder de oppervlakte als daarboven door de roman.

Het Verhaal

Na een dramatische gebeurtenis raken de twee hoofdpersonen steeds verder van elkaar verwijderd. De vrouw is niet bij machte haar verdriet en wantrouwen te delen en verzandt in zwijgzaamheid. De man vlucht in de armen van een jongere vriendin, maar komt er uiteindelijk achter dat hij niets liever wil dan zijn vrouw terugkrijgen. Wanneer zij aangeeft te willen scheiden, raakt hij in paniek en probeert haar over te halen in therapie te gaan. Uiteindelijk stemt ze schoorvoetend toe, voor Anna, hun dochtertje. In negen sessies werken ze zowel ervaringen uit hun eigen jeugd als hun gezamenlijke leven door en beseffen dat ze vergeten zijn hun emoties en herinneringen te delen. In een heldhaftige poging om op zijn minst vrienden te blijven, besluiten ze te proberen nader tot elkaar komen.

 

Over de auteur

Marianne Schenderling (1953) schreef op haar elfde, in grote hanenpoten, haar eerste boek: Leiden in de tachtigjarige oorlog. Na een studie Geschiedenis en Nederlands ging ze naar de School voor Journalistiek, waar ze het schrijf-ambacht leerde. Van haar hand verschenen uiteenlopende artikelen, reportages, interviews, twee non-fictieboeken en blogs over diverse onderwerpen. Na jaren schrijven voor haar brood vond ze eindelijk de tijd voor haar debuutroman Rafels. Een vertelling voor iedereen die van lezen houdt, herkenbaar is voor paren die te kampen hebben met verlies en/of een relatiecrisis, therapeuten en psychologiestudenten. Inmiddels werkt ze aan een tweede boek met werktitel: Van huis_weg 

 

De lancering van deze relatieroman vindt plaats op 19 juni in Amsterdam.

Lees hier de recensie.

• Rafels
• Marianne Schenderling
• Uitgegeven door Ambilicious Breda
• ISBN 978 94 93275 28 7
• € 20,--
• 19 juni 2022

De Amelander Juni/ Juli 2022

De Amelander, het vrijetijdsmagazine van en voor Ameland' van juni en juli 2022 is het vijfde nummer van dit jaar. 

In dit nummer onder meer:

• Yad Vashem onderscheiding
• Op pad met Theo Kiewiet
• Rôggefestival pakt uit
• Artistie leider Kunstmaand
• Waddentournee
• Elfstedenbrevet
• Doortrappen op Ameland
• 20 jaar boeddhistische meditatie
• Kó't fan memory

De Amelander is te koop in de winkels op Ameland en bij de VVV.

• De Amelander
• Uitgever Klaas Touwen
• Juni/ Juli 2022
• Jaargang 58 nummer 5
• € 2,40

Column - Gezellig volk

Wandelaar

Het was weer Rondje Ameland en ook weer Rugby Beach Festival. Ik reisde op vrijdag 10 juni naar Ameland en ik was het even vergeten: het was héél erg druk aan boord. In de kooi werd ik alras met de neus op de feiten gedrukt, daarvoor eigenlijk al. Het loket onder Land- en Zeezicht verkocht halve liters bier voor 6 euro en ze gingen grif van de hand. Het was één uur en bij diverse groepjes sporters schalde de muziek of wat daar voor door moest gaan de frisse waddenwind in. In de kooi stond ik achter een clubje dat overduidelijk van een rustiger type was; ze stonden wat te kletsen en lachen en hadden emblemen van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella en Tocht om de Noord aan hun rugzak hangen. Dit waren niet zomaar wandelaars, dit waren geoefende lopers. En ja, ze gingen Rondje Ameland doen.

Aan boord dook ik het eerste het beste bankje in en kwam tegenover twee meiden te zitten. Ze kwamen voor Rondje Ameland. Voor de eerste keer en ze hadden er zin in. Ik vertelde over mijn Rondje Ameland, het allereerste Rondje in 1997, en wenste ze veel plezier. Aan het einde van de vaartocht raakten we nogmaals aan de praat. “Wat ís dit? Wat gebeurt hier allemaal?” vroegen ze verbijsterd. Ik legde uit dat de boot vol zat met deelnemers van twee evenementen: Rondje Ameland wandelaars en strandrugbyers. De laatste categorie bestond uit de dames en heren die na de halve liters van Land- en Zeezicht aan de blikjes bier begonnen die aan boord verkrijgbaar zijn. Ze spraken luid, lachten hard en hadden een hoop lol. Koste wat kost wilden ze plezier hebben en iedereen moest dat weten. Ze liepen over de tafels en banken, lachten een behulpzame vrouw uit en schalden met een megafoon over alle drukte in de salon heen.

In 2015 schreven we ook al eens over de bulderende onverlaten. Het schijnt sindsdien iets beter te gaan. Helemaal goed gaat het niet, getuige ook de noodzaak van meereizende stewards op de veerboot. Ik was blij dat ik van de boot af was en de bus in kon stappen. Naast me kwam een Rondje Ameland deelneemster te zitten die voor de tiende keer de 50 kilometer tocht ging lopen, samen met haar vriendin. Geef mij het Rondje Ameland volk maar. Dat is pas gezellig!

Jeanet de Jong

Wat leeft er op het wad?

Wat leeft er op het Wad?

‘Wat leeft er op het wad?’ is een boek van Ilka Sokolowsky en Janine Czichy. Een oneindig verre horizon, het ritme van ruisende golven, een fris briesje en de zilte geur van de zee – zo beleven wij mensen het Waddengebied. Maar ook dieren kunnen dit natuurlandschap waarderen. Boven en onder water, bij de vloedlijn, in de duinen en in de lucht: overal wemelt het van de unieke wezens. 

Met dit uitbundige en levensecht geïllustreerde prentenboek leer je heel verschillende waddenbewoners kennen in hun leefgebieden: van de kreeft tot de bruinvis en van de strandloper tot de zeearend. Vele van hen kun je bij een wandeling op het strand of de wadden spotten. Hoe en waar? Ook dat ontdek je in dit boek!

Het is een fantastisch mooi getekend boek, met ter zake kundige informatie over de grote en kleine dieren van de Waddenzee. Vooral het water is waanzinnig op papier gezet. Je ziet land, lucht, zee en je gaat onder water met de prenten in dit boek. Mijn favoriete dubbele pagina is die over de bruinvis. 

 

Het boek spreekt van Nederlandse Waddeneilanden, Oost-Friese Waddeneilanden en Noord-Friese Waddeneilanden. De Oost-Friese Waddeneilanden zijn Duits en de Noord-Friese zijn voor een deel Duits en voor een deel Deens. 
De tekst spreekt over het unieke landschap en de illustraties onderstrepen de woorden. Het is duidelijk dat de oorspronkelijke uitgave Duits is. Wat er aan herkenbare Waddeneilanden is te zien zijn de Halligen, de piepkleine Duitse eilanden die bij de Noord-Friese Waddeneilanden horen. Tevergeefs zoek je naar de Brandaris of de rood-witte vuurtoren van Ameland. Toch mag de uitgave op het Ameland Boeken blog. Achterin staan namelijk 'Tips en adressen' en een van die adressen is van het Natuurcentrum Ameland in Nes. Daar kun je nog meer informatie halen over het leven op en rond het wad.

De oorspronkelijke titel van het prentenboek vol informatie is 'Wildes Leben Im Watt'. De Duitse versie kwam in 2020 uit.

Het is een prachtig boek voor junior wadgidsen. Met een kleuter op schoot is er zat aan te wijzen en benoemen en kinderen vanaf 6 jaar kunnen er zelfstandig veel kijk- en leesplezier aan beleven en hebben er een mooi naslagwerk aan.

Koop het boek in de Amelander boekhandel of bestel het via deze link.

• Wat leeft er op het wad?
• Ilka Sokolowsky - Tekst
• Janine Czichy - Illustraties
• Uitgegeven door De Vier Windstreken
• ISBN 9789051168969
• € 16,99 
• Juni 2022

Een dubbele pagina met een Hallig op de achtergrond

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de link.

Column - Ten Boer

Op Eerste Pinksterdag bracht ik een bezoek aan Ten Boer, het dorp dat iets oostelijk van Groningen ligt. Waar we Ten Boer van kennen? Het werd onlangs in het nieuws genoemd in connectie met Ameland. Enkele FC Groningen fans - Ten Boer blijkt een enclave van FC Groningen fans te zijn - waren met verfspuitbussen in de binnenzak op reis gegaan naar het eiland om daar een paar daagjes heerlijk te vertoeven. Als dank voor het aangenaam verpozen spoten ze enkele tags op Amelander straatmeubilair. Zoals een bórre zijn geurvlag achterlaat, zo zetten deze jongens hier en daar in slordig handschrift 'FCG' op een verkeersbord, elektriciteitskastje en bankje. Wat zo'n kater doet ruik je alleen maar en verdwijnt na het eerste buitje weer, maar wat deze knapen hadden aangebracht was een luid en duidelijk storend element op andermans eigendom. Het waren ook geen mooie tags, geen fraai FC Groningen logo in het groen, zoals je rond Stad op bruggen en viaducten aantreft. Op zich kan FC Groningen wel een potje breken op Ameland en hun trouwe aanhang dus ook. We waren per slot van rekening een poosje shirtsponsor - op de rugzijde - van de voetbalclub en de Groningers komen nog altijd jaarlijks naar het eiland om een paar potjes te voetballen of te trainen. De creatieve uitspattingen van de drie fans viel echter niet in goede aarde. De jongemannen kregen een fikse boete en zullen zich dit uitstapje naar Ameland nog lang herinneren. Later, als ze oud en grijs zijn, kunnen ze het aangekleed en aangedikt aan hun kleinkinderen vertellen. "Ja kinderen, opa deed vroeger ook wel eens iets doms." In die trant. Het waren trouwens niet de eerste FC Groningen fans uit Ten Boer die op Ameland een niet zo te waarderen spoor achterlieten.

In ieder geval, Ten Boer dus. Het dorp is sinds een paar dagen de thuishaven van dochter C. Zij kocht er een fraai huis, met een tuintje van kunstgras, een prieel, garage en zonnepanelen op het dak. Dat kunstgras gaat er mettertijd uit voor koel echt gras, weet C zeker. Ten Boer, het dorp waar lang geleden een nonnenklooster stond, op tien kilometer afstand van Groningen stad. Nooit eerder bezocht, maar Ten Boer staat vanaf nu op het 'er even langsgaan-lijstje'.

Jeanet de Jong

Zeggingskracht

'Zeggingskracht' is een bundel met haiku's, de Japanse dichtvorm met drie regels van 5, 7 en 5 lettergrepen. In het boekje staan 68 haiku's, die zijn geschreven tijdens boeddhistische retraites. Hetty verweeft schoonheidsbeleving van de natuur met persoonlijke ervaringen en inzichten. Het resultaat is een pareltje vol levenswijsheden.

Dit boekje is alleen bij Hetty zelf verkrijgbaar: Van der Stratenweg 14 in Nes. Bekijk hier haar website.

Hetty Pouli schreef meer boeken met gedichten en teksten. Klik op Hetty Pouli bij Labels om ze allemaal op een rij te zien.

• Zeggingskracht
• Hetty Pouli
• Uitgeverij Vliedorp Houwerzijl
• ISBN 978 94 6048 107 9
• Juni 2022
• € 12,00

Klooster Claercamppad

Klooster Claercamppad

'Klooster Claercamppad' is een gids met wandel- en fietsroutes door de Friese Waddendelta, daar waar water en land elkaar ontmoeten. Het kustgebied is door de golven en getijdenwerking in duizenden jaren gekneed uit zand, klei en veen. Op de kwelderruggen vestigden zich de eerste Friezen. Zij legden de basis voor hun rijk dat zich uitstrekte vanaf Noord-Frankrijk tot aan de Denemarken. Klooster Claercamp ligt bij Rinsumageest. Het Klooster Claercamppad brengt natuur en geschiedenis van de streek in veelkleurige verhalen en afwisselende wandel- en fietsroutes tot leven. De route loopt vanaf Lauwersoog over Zoutkamp naar de noordelijke pelgrimsstad Dokkum, voert verder naar Sint Jacobiparochie, Franeker en Hanzestad Bolsward om vervolgens met een lus over Makkum en Harlingen langs de kust en over de dijken terug naar Sint Jacobiparochie te leiden. De eeuwenoude cultuurgeschiedenis van terpen, deltawerken, middeleeuwse kerken, kloosters en florerende handelssteden vertellen een bijzonder gelaagd verhaal.

Een van de routes gaat via Holwerd, over het Wad naar Buren op Ameland en van daarnaar Nes. 

Lees via deze link over de opening van het Claercamppad.

• Klooster Claercamppad -  Wandel- en fietsroutes door de Friese Waddendelta
• Fokko Bosker
• Uitgeverij Noordboek
• ISBN 9789056158682
• € 19,90
• 1 juni 2022
  
  
  
  Waardeer je het blog en ben je blij met de informatie en tips, neem dan eens je Petje af. 

Petje af

Petje.af is een website waar je als lezer, luisteraar en kijker een petje kunt afnemen voor iemand die iets maakt, presenteert of verzamelt. Zo verzamelt Ameland Boeken blog boeken van en over Ameland. Dat vind ik geweldig om te doen, maar het kost natuurlijk ook een heleboel tijd. Tijd om dingen bij te houden, uit te zoeken, te lezen, te recenseren, uit te schrijven en te publiceren. Inmiddels wordt het Ameland Boeken blog door velen gelezen (al 79.000 keer en de teller blijft maar doorlopen) en wie daarvoor waardering wil laten blijken kan dat doen door middel van een Petje af.

Petje.af/AmelandBoeken heeft een paar mooie tegenprestaties. Zo kun je eenmalig je Petje af nemen voor een door jezelf te bepalen bedrag, of je doneert maandelijks of jaarlijks een vast bedrag, met een leuke tegenprestatie, zoals een Amelander Kwartet, een boek Ameland aan Tafel, een Arctisch Kookboekje of het boek Boeren op Ameland. Of een gratis deelname aan een Verhalenpad van Hidde Kat (en wie wil dat nu niet?). 

Nou ja, in ieder geval, er kan een petje worden afgenomen voor het Ameland Boeken blog. Ook door schrijvers die hun boek in dit blog terugvinden (en een lovende recensie kregen, waarna de verkoop steeg), door boekenmarkten die genoemd worden, door tweedehands boekenwinkels die gepromoot worden en natuurlijk door boekhandelaren en uitgevers die door dit blog meer klanten hebben gekregen. Van harte uitgenodigd! Petje af, altijd leuk.

Bekijk hier de Petje.af website.

Later als ik vliegen kan

‘Later als ik vliegen kan’ is een prachtig boek voor jong volwassen over het vinden van moed om te vliegen op het moment dat het leven je dwingt om te springen.

Bram groeit op in een klein, christelijk dorp. Als hij erachter komt dat hij homo is, ontwikkelt hij een paniekstoornis. Langzaam neemt de angst zijn leven over, waardoor hij een dramatische beslissing neemt. Een intensief groepstherapieprogramma op Ameland lijkt zijn laatste redding. Maar wat gebeurt er als je zes compleet verschillende jongeren bij elkaar zet en ze laat praten over hun problemen? Zullen ze zichzelf leren kennen, elkaar begrijpen of elkaar mee de afgrond in trekken?

Dit boek is het debuut van Adriaan Volk.

• Later als ik vliegen kan
• Adriaan Volk
• ISBN 9789026625428
• 1 juni 2022
• € 18,99

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de link.