Column - Kermis geweest

Het is onmiskenbaar nazomer met dauwslierten, stilte, spinnen, mager zonnetje, kwetterende vogeltjes en een best wel lekker temperatuurtje. En dat na een week die toch al mooi was. Op sommige vlakken dan. Het verscheiden van de Queen was een dieptepunt. Het moest een keer gebeuren en toch is het raar dat ze er niet meer is. Mijn hele leven was zij er als koningin van ons buurland. Zo lang ik me kan herinneren heb ik me vergaapt aan haar kledij met bijpassende hoed. Van very pink naar helder blauw en van fluorescerend groen tot zacht roze, mintgroen en pastelgeel. Als het maar één kleur had en effen was. Ze kon het hebben. Je moet het maar durven en zij had er 'de darmen' voor.

Het was een mooie week en het is weer kermis geweest, uit te spreken met een harde g. Er waren weer Forza Musica oliebollen, de klank van Buwalda vulde de lucht en er werd touwgetrokken en gedanst. Het spijt me heel erg dat ik de stoelendans heb moeten missen; ik moest naar Nes voor een interview en dat kon niet anders dan op dat tijdstip. Ik had me nog zo voorgenomen om een filmpje te maken van de ruiters die, in het wit en hoog te paard, vanaf de Driesprong naar de molen reden. Nee, op dat moment fietste ik terug van Nes, iets voorbij de hoge diek, een wolk vliegjes in. Die waren na de nattigheid gevolgd door warmte massaal uit hun eitjes gekropen voor hun levensdans. Laten we vliegen, vliegen alsof ons leven ervan afhangt, moeten ze gedacht hebben. Eindelijk vliegjes, dacht ik, zoveel hebben we daar deze zomer niet van gezien.

Zodra die beestjes het lage luchtruim kiezen vallen ze ten prooi aan grotere vliegbeesten die er een lekker maaltje in zien. Voor de overleving van de soort mogen we hopen dat er wel een paar tot paren en leggen van eitjes zijn gekomen, voor de levensdans van de volgende generatie. Eén vliegje heeft dat zeker niet gered. Dat is het beestje dat zonder waarschuwing in mijn oog vloog. Het was pijnlijk en vervelend en mijn traanklier schoot zonder dat ik er invloed op had in de reactie. Even zag ik de wereld door een waas van traanvocht, begon te slingeren en had moeten stoppen, ware het niet dat het beestje eruit spoelde. Daar waren de tranen voor. Het vliegje bewoog niet meer.

Bij terugkomst in Hollum, zag ik nog net de winnaars in hun witte blouses een ereronde maken met hun bekers voor de eerste-, tweede- en derde prijs in de hand, triomfantelijk in de lucht stekend. Gefeliciteerd!
De nazomer is heerlijk. Deze zondagochtend is heerlijk. Er is één dissonant en dat is het geluid van het meest overgewaardeerde en totaal onzinnige apparaat dat bladblazer heet. Het geluid van de kermis is verstomd, want het is kermis geweest.

Jeanet de Jong