Column - Neven en nichten

"Je gaat er nu zeker wel een column over schrijven," zei pleegneef R tijdens het heerlijke en gezellige etentje aan een grote vierkante tafel in uitspanning De Welvaart. Pleegneef R is een van de Braafjes, een club van mensen van de ome Bram en tante Aafke tak; kinderen, schoonkinderen, kleinkinderen, pleegkinderen en hun levensgezellen. Al maandenlang reageerden een paar van de Braafjes op mijn publicaties over het Verhalenpad van Hidde Kat. Of dat niet wat was voor het Braafjes weekend, of de Braafjes doordeweekse dagen. In de maand waarin mijn tante en hun moeder geboren was, plegen de nazaten en pleegkinderen op Ameland bijeen te komen voor een gezellig samenzijn. De meesten zijn niet op Ameland geboren of groot geworden, maar hebben door de jaren heen een sterke band met het geboorte-eiland van hun ouders gehouden. Twee van die neven en een nicht hebben de liefde voor het eiland omgezet in een permanent verblijf; ze wonen alweer jaren in Hollum.

"Ja natuurlijk, is dat wat voor de Braafjesdag", riep ik meteen. "Dat gaan we doen!" Afgelopen donderdag was het zover. Niet alle Braafjes konden mee, het is toch een wandeling van anderhalf uur en vanwege beroerde knieën, heupen of anders wat bleven er een paar thuis. Acht Braafjes liepen mee, en nog een man en vrouw die al 25 jaar op Ameland komen en nu heel graag dit wilden meemaken. Ik stelde de club van acht voor als mijn neven en nichten, zes neven en twee nichten. "Wij zijn ook nichten", zei zwager J over hemzelf en mijn broer, "dus is het mooi vier om vier." En zo ging ik op pad met tien mensen, drie vrouwen en zeven mannen, waaronder vier neven en vier nichten.

Het Verhalenpad viel goed, vooral ook omdat de Braafjes net zo familie van Hidde Kat zijn als dat ik ben. Mijn vader was de broer van hun moeder, kinderen van onze opa IJnse de Jong, nazaat van de nicht van Hidde, Mincke, die trouwde met Jan IJnsen de Jong. Daar stammen wij De Jongen en de Braafjes rechtstreeks van af. Ik vertelde ook wat Amelander geschiedenis deskundige PJB zei, toen ik hem vroeg waarom die beroemde Hidde Dirks Kat, die tijdens zijn leven toch veel geld heeft verdiend, het met zo’n eenvoudige grafsteen moet doen. "Dat zou wel eens aan jouw familie kunnen liggen," zei PJB. Hidde woonde de laatste jaren van zijn leven in bij onze verre opoe Mincke. Wat er precies is voorgevallen in 1824 weten we niet, maar zij heeft in ieder geval niet voor een stele met een walvisjacht tafereel in reliëf gekozen. Ik zag de oogjes van mijn toehoorders glimmen, de mondhoeken omkrullen van plezier en af en toe hoorde ik ze zelfs hardop lachen. Het Verhalenpad van Hidde Kat met al die neven en nichten en de twee extra deelnemers viel goed, heel goed zelfs. We hebben er na afloop nog een lekkere borrel op genomen. Et voilà, R uut Knoal, hier is de column.

Jeanet de Jong