Column - Een punt

Vroeger was het ook wel eens warm in oktober. Horen jullie dat ook mensen om je heen zeggen? Klopt helemaal, vroeger was het ook wel eens warm in oktober. Voor dat feit is het niet nodig je hoofd, hand of neus aan een kapitaal schilderij in een van onze topmusea te plakken of jezelf vast te lijmen op de tafel van een praatprogramma op de nationale tv. De klimaatactivisten voeren hun actie om de klimaatverandering, gepaard gaande met steeds lastigere, wredere en dodelijkere extremen, nu eens écht op de agenda te krijgen. Op de een of andere manier wil het er bij ons nog niet zo goed in dat we geen pelletkachel moeten aanschaffen, waarvoor oerbossen worden gekapt om in de houtkorrels te voorzien en dat we niet op het terras gaan zitten en dan verlangen dat er een warmtelamp gaat branden als de temperatuur onder de 18 graden komt.

Klimaatactivisten hebben wel een puntje. Een heel scherp puntje, waarvan we allemaal best wel weten hoe scherp dat is en dat het eigenlijk van de zotte is dat we staan waar we nu staan. Dat we het maar steeds hebben laten gebeuren en daar mee doorgaan. Elke activist zou vanzelfsprekend van het meisje met de parel en de zonnebloemen af moeten blijven. Je moet er toch niet aan denken dat ze met tomatensoep en aardappelpuree plus secondelijm onze Tames Oud gaan besmeuren en beplakken. Een Vermeer heeft nog een glasplaat als bescherming, maar de schilderijen van Tames Oud hebben dat niet. Zijn lino’s wel, maar ik ben er niet gerust op dat de soep niet door de naadjes gaat sijpelen, waarna de lino alsnog bederft.

Wat mij betreft: sympathie voor de actie is nul. Je blijft van ons nationaal erfgoed af. Het waarom van de actie is mij urgent genoeg. Daar hebben ze een punt.
Vol verbijstering las ik het ontluisterende artikel in de Leeuwarder Courant van dit weekend: ‘De terrasverwarming blijft aan’. Klimaatactivisten hebben echt een punt.

Jeanet de Jong