zaterdag 22 april 2023

Column - Verbrand

Verbrand

Het was me weer een intensieve week! Zo intensief dat ik op een van de mooie middagen onderuitzakte op de tuinstoel in mijn achtertuintje en met rondom huiselijk lawaai in slaap viel. Met de zon deels op mijn gezicht. Ik lag daar met mijn winterjas aan en capuchon op tussen de appelbloesem en het opkomende fluitenkruid. Na een tuk van tweeënhalf uur schoot ik met een lichtelijk verbrand snuitje verdwaasd mijn gele hulsten in. Rood, behalve de rechterkant van mijn gezicht. Die had in de schaduw van de capuchon gelegen en was winterwit gebleven.

Waar ben je dan zo druk mee, hoor ik u al dan niet denken. Je bent toch met pensioen? Zeker, zeker. Dat pensioen vertaalt zich naar minder dwang door verplichte activiteiten. De drukte van nu zit hem over het algemeen in bezigheden die niet moeten, maar welkom en wenselijk zijn. En evenzogoed tijd en energie kosten.

Bloesem in de achtertuin
De mooiste hommels met dikbehaarde oranje ruggetjes landen op de paardenbloemen, allerlei vliegbeestjes cirkelen rond mijn dovenetels, robertskruid en winterpostelein. Vanwege die plantjes maai ik nog niet. Daar gaat mijn tijd niet in zitten. Wel in het opnemen van tweeminuten verhalen, die na 1 juni als Busverhalen te horen zullen zijn, ook met het spelen in een nieuw groepje muzikanten en het oefenen voor de nieuwe afspraak. En in het bijeen vergaren van anekdotes en samenstellen van drie verhalen over oans moeke, die in de meivakantie verteld gaan worden in Museum Sorgdrager als ‘Verhalen bij Verborgen Schatten’. Stuk voor stuk fantastische zaken om aandacht aan te besteden.

De week was druk maar ik vond nog tijd om mijn rechterwang bij te kleuren. Het rood is weg en het wit bijgetrokken.

Jeanet de Jong
jeanet.de.jong@knid.nl
https://twitter.com/JeanetFdeJong

Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten