Column - Dasha en het noorderlicht

Dit was een week met fenomenale weerfenomenen. Ik zag het water oplichten van de zeevonk, sterren vallen vanwege de Perseïden meteorenzwerm, een Melkweg aan de hemelboog zo helder als ik hem zelden eerder zag, weerlicht begeleid door wat donder in de verte en het wonderlijke noorderlicht. Dochter C vroeg om half twaalf of ik nog naar het strand wilde om vallende sterren te scoren. Er zijn genoeg wensen die om vervulling roepen, dus hees ik me van de bank en stapte niet mijn bed in maar met haar mijn huisje uit. Op de Badweg was het allemaal nog tamelijk gewoon: een heldere hemel met veel sterren, de Grote Beer schuin boven ons. Helder als nooit tevoren. Eenmaal op het strand gingen we eerst naar de waterkant. De condities voor zeevonk leken gunstig. Het hield niet over, maar we hebben het lichten der zee gezien en werden er enthousiast van. Dat enthousiasme werd met factor 50 versterkt toen we ontdekten dat aan de noordelijke hemel het noorderlicht zijn wonderen vertoonde. Met het blote oog was er iets onbestemd te zien, een schijnsel, maar via de camera van de iPhone verscheen het mooiste roze, groen, geel, rood en paars. Het werd een nachtelijk strandbezoek van bijna twee uur, met het steeds maar weer uitstellen van de terugtocht. Een paar magische uren die ik niet met C had willen missen.

Bij het Verhalenpad van Hidde Kat, tijdens het Strandpalen Verhalenpad van deze week en ook bij de Bunkerexcursie die ik op donderdagochtend namens de Amelander Musea mag geven kwam het noorderlicht ter sprake en liet ik de foto’s van de kleurige luchten aan de deelnemers zien. En zo worden gebeurtenissen verhalen, die tot in lengte van dagen verteld kunnen worden. 

Tijdens de fietsexcursie Verborgen Bunkers vertel ik altijd het verhaal over Lenie, het Amsterdamse meisje dat in de zomer van 1944 als negenjarige naar Ameland kwam om op het eiland wat bij te tanken. Enkele tientallen jaren geleden zette Lenie haar herinneringen aan die tijd op papier en uit die brief put ik voor mijn verhaal over haar en kinderen zoals zij. “Dasha is de Lenie van nu,” zei een van de deelnemers aan de fietsexcursie, wijzend op een meisje van tien. Dasha komt uit Oekraïne en verblijft tijdelijk bij een Nederlandse familie. Zij wil haar herinneringen óók wel opschrijven, vertelde ze in bijna perfect Nederlands. "Misschien wordt het dan over tweehonderd jaar wel gelezen," zei ze, refererend aan de brief van Lenie. Ik denk wel eerder en ik hoop ook eerder. Haar heb ik een vredige situatie in haar thuisland gewenst, zo snel mogelijk, en een dik schrift om haar belevenissen in op te schrijven.
Het noorderlicht en Dasha, ze blijven alle twee in mijn hoofd rondzingen.

Jeanet de Jong

Bekijk hier de beelden van het noorderlicht.

Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.