Column - Naaktslakkenpoep

Vanmorgen schrok ik. Heel even maar. ’s Avonds prepareer ik altijd mijn bakje muesli - dat moet van mij wat weken in water - waar ik dan des morgens alleen nog maar yoghurt bij hoef te gieten om het hapklaar te maken. Deze morgen was als alle ochtenden en dat yoghurtpak pakken, open frummelen en over de muesli gieten is een routinehandeling geworden. Ik kijk er nauwelijks naar, eigenlijk alleen maar om vanuit een ooghoek te zorgen dat de zuivel ín het bakje belandt en niet ernaast. Onderwijl staat de thee te trekken. 

Toen ik vanmorgen het bakje wilde pakken om ermee naar de tafel te lopen en het leeg te lepelen, ontwaarde ik iets op de rand dat ik nog niet eerder had gezien. Na bestudering bleek het om een naaktslak te gaan die uit de yoghurt was gekropen. Die had kennelijk de nacht doorgebracht op mijn geweekte muesli en glibberde nu de yoghurt uit. 

Allereerst gruwde ik, zette daarna het keukenraampje open, schepte met een lepel de slak uit mijn ontbijt en kieperde het diertje vervolgens naar buiten. Hij zal wel wat slakkenslijm op mijn geweekte havervlokken met noten hebben achtergelaten en misschien zelfs in mijn voedzame ochtendhapje hebben gepoept, maar daar heb ik niks van gezien en niks van geproefd. 

Mochten jullie een naaktslak met wat sporen yoghurt op de rug tegenkomen, dan is dat hem! Doe hem de groeten. Ik hoef hem niet terug.

Jeanet de Jong

jeanet.de.jong@knid.nl