vrijdag 29 juni 2007

Column - Product en proces

Ameland is evenementen eiland geworden. Kleine en groots opgezette theater-, muziek- en vooral sportspektakels vlechten zich tussen het gewone leven door.

Stichting Ameland Promotie, SAP, brengt “evenementen als integraal onderdeel van het product Ameland onder de aandacht van potentiële gasten,” zeggen ze zelf. Hoe krijgen ze het hun strot uit: het product Ameland. Een rolletje drop is een product. Een zakje pinda’s is een product en een terreinwagen is een product, maar Ameland is een leefgemeenschap op een eiland. Een plek waar het heerlijk wonen is en waar niet-Amelanders graag een bezoekje aan wagen. Die gasten bezoeken niet een product maar een eiland met strand, hoge luchten, duinen, kwelders die af en toe onderlopen, sternkuikens die verzuipen, paarden voor de reddingboot en schelpenpaadjes waar ze op kunnen fietsen. Ze bezoeken een andere wereld, die door de overtocht over een stukje water ver van hun dagelijkse beslommeringen lijkt.

Wanneer we als promotie stichting gaan spreken over product, dan hebben we toch net iets teveel afstand van ons eigen eiland genomen. Dan benaderen we het met marketing maniertjes en richten we ons op convenience-georiënteerden. Veel is de maat geworden. We willen veel gemakkelijk beheersbaar publiek dat geen lastige eisen stelt afgezien van eigen plezier en gemak. Product gericht denken past daarbij. In plaats van hechten aan ruimte, rust, ontspanning, natuur en cultuur verworden we tot een eiland met veel bier uit plastic bekertjes, lallende evenementenbezoekers en chaos op de veerboot.

Het begrip duurzaamheid moet op Ameland nog inhoud krijgen. De woorden zijn er wel maar de daden waar een doorleefde visie achtersteekt blijven voorlopig beperkt tot het binnenhalen van allerlei mediageile persmomenten van al jaren in het vat zittende projecten die nu als Amelands tevoorschijn worden gehaald. Waar Ameland eigenlijk op zit te wachten is duurzaamheid in harmonie met de eilander cultuur en de ecologische waarden van onze schitterende omgeving.

Vlieland en Schiermonnikoog doen het wat dat betreft heel aardig. Voor Amelandse begrippen komt het kinderachtig over, maar het zegt wat over de manier van denken en werken. De fietsverhuurders op die eilanden vragen een ‘groene toeslag’ waarmee natuurprojecten worden gerealiseerd. Ze halen er nog provinciale subsidie mee binnen ook.

Jeanet F. de Jong

Geen opmerkingen:

Een reactie posten