De Krant van Ameland 4

De Krant van Ameland Jaargang 1 nummer 4 kwam op 28 december 2007 uit. De Krant wordt uitgegeven door Ameland Pers Uitgeverij.

In De Krant van Ameland nummer 4 onder meer een jaaroverzicht:

- van de Hoofdredactie

Ameland in 2007 en 2008

Het jaar 2007 is voorbij. In de laatste editie van De Krant van Ameland vindt u een overzicht van het nieuws van de afgelopen twaalf maanden. Voor elke maand enkele hoogtepunten uit het nieuws. De elfde maand van dit jaar was een opmerkelijke. Het was de maand waarin De Krant van Ameland voor het eerst op papier verscheen. De Krant, die zijn plekje in het mediafirmament van Ameland nog moet verdienen. De Krant, die naast de Kabelkrant en de LOA, de Dockumer, het Friesch Dagblad, de Leeuwarder, De Nieuwe Amelander en Over’t Wad zo eigenwijs is dat hij denkt bestaansrecht te hebben op het eiland. Bestaansrecht dat wordt bevestigd door de behoefte aan actualiteiten, groot en klein nieuws en behoefte aan een betaalbaar podium voor iedereen die iets kenbaar wil maken of heeft aan te bieden. De Krant denkt dat omdat op de andere Waddeneilanden een soortgelijke krant al jaren met succes draait. En ook op die eilanden worden regionale kranten en eiland magazines gelezen. Schiermonnikoog heeft zijn Nieuwschiertje en Dorpsbode. Op Terschelling wordt De Terschellinger gevreten. De Vliezier wordt zo hoog geacht dat het zelfs het Volkskrant magazine haalt en de Texelse Courant komt niet één maar twee keer per week uit. Allemaal draaien ze op plaatselijk nieuws en op advertenties van eilanders, aanbiedingen van bedrijven en ingezonden mededelingen van gemeentes en organisaties. Geboorteadvertenties, huwelijksaankondigingen, rouwberichten, het komt allemaal in de krant. Nieuws van de verenigingen, uit de politiek, van de sportclubs en nieuws over de evenementen. Af en toe een artikel over een uitslaande brand, een val van het paard of wateroverlast door stormvloed. Het mooiste zijn misschien wel de verslagen van juttersgoed en strandvondsten. Met oog voor actualiteit, gevoel voor geschiedenis en aandacht voor de mensen die op het eiland wonen en werken komt De Krant van Ameland tweewekelijks wel vol. In de toekomst misschien wel wekelijks, want die kant willen we op. En De Krant is niet gratis omdat alleen de zon voor niets op komt. 

De Krant van Ameland wenst u allen een nieuwswaardig en nieuwsgierig 2008.

JFdJ

Verder nog in De Krant:
- Nieuwsjutters
- Il Vulcano gaat mobiel
- De Anekdotejager
- Tjeerd Kooiker geridderd
- Digitale fotografie op locatie
- Nieuwjaarswensen

De Krant van Ameland 3

De Krant van Ameland Jaargang 1 nummer 3 kwam op 15 december 2007 uit. Een uitgave van Ameland Pers Uitgeverij.

In nummer 3 onder meer:

- Sudoku
- Werelderfgoed
- Nieuwsjutters
- Alleenstaanden op Ameland
- Column: Amelander erfgoed
- Modiba Konaté op Ameland
- Van Zeepaardje naar Paardenlied
- Verdrag van Vlieland
- Smoothies maken op school
- Ouwe Pôlle vijftig jaar
- MP3 op school
- Douwe en Dirkje
- Rixt van Doniastraat herbestraat
- Sionsberg en @afspraak
- Commissaris beschreven
- Waddencampus aftrap
- Ameland, het mooiste woord
- Martha's Moment
- Flessenpost
- Strandvondst
- De Anekdotejager
- De Eilanden
- Kerkdiensten
- Skutteldoekjes
- Ameland Agenda
- Tentoonstellingen

Column - Amelander erfgoed

Alle kans dat het waddengebied werelderfgoed wordt. Over anderhalf jaar krijgt ons gebied hoogstwaarschijnlijk goud op snee, net als de 851 onderwerpen die al op lijst staan. Ooit liep ik over de Grote Markt in Brussel en zag het schitterende Art Nouveau hotel in diezelfde stad. In 1982 was ik in Egypte. Naar nu blijkt heb ik daar meer dan één werelderfgoed gescoord, waaronder de allereerste. Ik zag Memphis, de piramides van Gizeh, Thebe, Aboe Simbel en Philea. Een paar jaar terug zagen we op doorreis naar ons vakantieverblijf in Bretagne de Mont Saint Michel. Tijdens diezelfde reis deden we Le Havre aan. Drie jaar geleden bewonderden we in Zwitserland de Jungfrau. In maart van dit jaar liep ik met mijn lief langs de oevers van de Seine in Parijs en stonden we voor Notre Dame. In onze herfstvakantie bezochten we de historische binnenstad van Florence, het Domplein van Pisa, San Giminiano en de wonderschone binnenstad van Siena. Jaren geleden bezocht ik al eens Venetië met zijn lagune. In Nederland zag ik de molens bij Kinderdijk en met moeke reisde ik in de tachtiger jaren van de vorige eeuw naar de Tower of London. We zagen niet alleen Canterbury Cathedral, maar liepen ook in Westminster Abbey. Mijn lijstje van gescoorde werelderfgoederen is uitgebreider dan ik dacht. Al die sites bezocht ik in de meeste gevallen zonder van de werelderfgoedstatus te weten. Stuk voor stuk waren ze de blaren, vermoeienissen, dorst, diarree, mensenmassa en doorstane hitte waard. Ik begin nu aan mijn Amelander erfgoed lijstje. Wat moeten we bewaren en koesteren dat van Ameland is? Het Oerd, de Hon en de schelpenpôlle, natuurlijk. Het ingedijkte driehoekje land bij de Bosweg in Hollum, de dijkjes voor Nes, de meidoorns langs de Klonjes, de vuurtoren, de Lange Duinen, de commandeurswoningen, de oäde smitte, de kerken en de orgels. Het lijstje komt wel op 851 onderwerpen. Wat we dan nog nodig hebben is een Amelander Hein Buisman stichting of een eilander variant op de UNESCO. Integreren in Duurzaam Ameland kan ook.

Jeanet F de Jong

Ameland kalender 2008

De Ameland activiteitenkalender 2008 kwam in december 2007 uit. Het was de derde editie van deze notitiekalender.

• Amelander kalender 2008
• Faber-Wijnberg Installatietechniek BV
• December 2007

De Krant van Ameland 2

De Krant van Ameland Jaargang 1 nummer 2 kwam op 30 november 2007 uit. Uitgegeven door Ameland Pers Uitgeverij.

In deze krant onder meer:

- Evenementenbeleid
- Nobel in eregalerij
- Nieuwsjutters
- Palcar Column
- Abiku
- Dag van Respect
- Sinterklaas op Ameland
- Affakkelen
- Martha's Moment
- Tot de dood ons scheidt
- De Paarden van Ameland
- Flessenpost
- Steigertje
- Strandvondst
- Vogels kijken
- Esther Oud
- Marathon van New York
- Digitale Wereld
- De Anekdotejager
- Wonderlijke Wereld van Second life
- Glasvezel voor VMBO
- Mantelzorg
- Prettige vakantie
- Tevreden
- Ameland canon
- Op ut Engelsmanduun
- De Eilanden
- Bedrijvigheid
- Orgel Boer
- Alcohol misbruik jongeren
- Wandelen
- Groen licht op Ameland
- Samsø
- Kerkdiensten
- Skutteldoekjes
- Ameland Agenda

De Krant van Ameland 1

De Krant van Ameland n nummer 1 kwam op 17 november 2007 uit. Een uitgave van Ameland Pers Uitgeverij.

In dit eerste nummer onder meer:

• Karin van het logo
• Martha Appelman, Fotograaf van het maritiem museum
• Nieuwsjutters
• Bananenrepubliek
• Ameland loopt marathon New York
• Uitzending gemist?
• Busrit voor een euro
• Toeristenbelasting gaat fors omhoog
• Shantykoor en The horses of Ameland
• La Plage in de BWS
• De Blauwe Distel eindelijk burgemeesters-woning
• De Eilanden
• Waddeneilanden moeten opschieten
• Puberruil
• Ameland wil wel werelderfgoed
• Burgemeester Walda School bestaat 60 jaar
• Flessenpost
• Sla met een windscherm
• Wokrestaurant krijgt wereldkeuken
• Meer Tornado met nieuwe Tornado
• Uitzendbureau op Ameland, Select People Ameland
• Kerkdiensten
• Skutteldoekjes
• Ameland Agenda

Column - Sla met een windscherm

Sla met een windscherm

Een meesterlijke vondst. Eentje waar ik weken later nog plezier om heb. Yvonne Kroonenberg bezoekt Ameland en schrijft erover in het AD. Ze is enthousiast en ze zeurt hier en daar een beetje. Ze houdt niet van wind terwijl ‘wij’ dat ‘juist lekker vinden’. Dat begint goed. Eilanders zuchten niet bij een beetje wind. Nee, dat hoort erbij. Dat vinden wij lekker.

Het is Hotel de Klok in Buren waar Kroonenberg overnacht. Daar kan ze tenminste met haar hondje terecht. De meeste hotels zijn niet van hondjes gediend, klaagt het baasje van een keffertje. Zij wijst ons op de kracht van een gedifferentieerd aanbod. Mooi dat er een De Klok is. Elke hondenbezitter moet dat weten.
Kroonenberg’s ervaringen op het eiland pakken positief uit. Ze schrijft over de geheimen op het eiland die verborgen moeten blijven, over de zeehondjes, over de verschillen tussen oost en west en over het mooiste café dat het komende jaar die prijs vanwege de aanbouw niet nog eens verdient, wat haar betreft. Maar het leukste in het stuk van de schrijfster is de humor die ze op het eiland tegenkomt. De obers krijgen er de goedgebekte Kroonenberg mee stil. Hoe of dat het Amelands klinkt, vraagt ze. Dat, zegt een barkeeper droog, klinkt als een dronken Groninger die Fries probeert te spreken. Ze lacht niet. Ik kan er uren over nagrijnzen maar Kroonenberg valt stil. Zij lacht alleen schaterend wanneer de wind is stilgevallen en ze zonder tegenwind over het eiland kan fietsen. Het begint in haar weekend pas weer te waaien op de ochtend dat ze het eiland verlaat. Of dat de ober het erg vindt dat het weer waait. Welnee, zegt deze. Wind hoort erbij. En nu komt ie: “Soms is het lastig. Als je met een salade het terras op moet. Waait de sla weg. Maar daar hebben we wat op gevonden. Dan loopt er een collega mee, met een doek als windscherm.”

Jeanet F. de Jong

Spiegelpanden

Spiegelpanden

Begin jaren zeventig komen twee stellen toevallig naast elkaar te wonen aan een Amsterdamse kade. Al snel delen zij lief en leed en vormen hun huizen met gemeenschappelijke tuin een belangrijke ontmoetingsplaats voor een uitgebreide vriendenkring. Paul Welbron zegt over die tijd: 'We waren allemaal verliefd op elkaar.' 

Dertig jaar later wordt Paul onverwachts geconfronteerd met het verleden. De zoon van zijn vroegere buurman Kars schrijft hem een brief, waarin hij de vraag stelt: 'Denkt u dat het leven van mijn vader is mislukt?' Om een antwoord te vinden op deze vraag besluit Paul terug te keren naar Ameland, waar hij twintig jaar eerder een vakantie doorbracht met Kars. Spiegelpanden is het meeslepende verhaal over de levenslange consequenties van een vriendschap.

Het boek is tweedehands nog wel te vinden (november 2022).

• Spiegelpanden
• Sipko Melissen
• Uitgeverij Querido
• ISBN 9789021474878
• 2007

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de link.

Alle Middeleeuwse kerken

Ale Middeleeuwse kerken

De mooiste en gaafste middeleeuwse kerken van Europa staan onder andere in het vlakke land van Friesland. Ze behoren tot de vroegste getuigenissen van de christelijke cultuur in het Noorden. Architectuurkenner Peter Karstkarel brengt in dit ambitieuze boek een overzicht van deze juweeltjes. Hij bezocht 136 monumentale kerken in de provincie Friesland. Dit leverde uitvoerige beschrijvingen op, met adembenemende foto’s van exterieur en interieur. Het geheel wordt gecompleteerd met duidelijke kaarten die de lezer in staat stellen om zelf op ontdekkingstocht te gaan. Tekst en beeld zorgen ervoor dat het een spectaculair standaardwerk is over deze mooie middeleeuwse kerken. 

Van Ameland is de grote kerk te Hollum vertegenwoordigd.

Het boek met harde kaft is via het tweedehands circuit nog wel te vinden. Kijk op Boekwinkeltjes.nl. De herdruk van 2018 is een paperback.

• Alle Middeleeuwse kerken - Van Harlingen tot Wilhelmshaven
• Peter Karstkarel
• Uitgeverij Noordboek
• ISBN 978 90 330 0558 9
• Oktober 2007 - hard kaft
• Herdruk paperback 2018 € 25,-- 

De grote kerk van Hollum

BWS zestig jaar zestien

BWS zestig jaar zestien

'BWS zestig jaar zestien' is het jubileumboek ter ere van zestig jaar Burgemeester Walda School. Het is een 156 pagina dik boekwerk op A4 formaat vol interviews, verhalen en foto's van leerlingen, leraren en over de geschiedenis van de BWS, van 1947 tot 2007. Er gingen 150 reporters op pad om teksten te maken voor dit boek. Het vormt een werk vol anekdotes, jeugdliefdes, leuke lessen, boze leraren, schoolreisjes, sinterklaasfeesten en nog veel meer. Er staat zelfs een enkele cijferlijst in en het krantenartikel van de Ulo in zijn allereerste begin. 

• BWS zestig jaar zestien
• Samengesteld door 150 reporters onder leiding van de Jubileumcommissie
• 2007

 

 

Ameland Zingt

Ameland Zingt

'Ameland Zingt' is de liederenbundel van de Doopsgezinde -, Gereformeerde - en Hervormde gemeente van Ameland. In 1994 werd het Blauwe Boekje samengesteld door een commissie bestaande uit leden van de Hervormde en Gereformeerde Kerk op Ameland. Beide kerken waren destijds betrokken bij de landelijke Samen-op-weg ontwikkeling. Dat proces mislukte op het eiland, maar beide gemeenten bleven zingen uit het Blauwe Boekje. 

In de daaropvolgende jaren ontstond er veel nieuw liedmateriaal en na 12 jaar Blauwe Boekje was het tijd voor een vernieuwing. Intussen waren de doopsgezinden en gereformeerden in 2005 een federatie aangegaan. Een nieuwe commissie boog zich over de muziek en het resultaat is een de liedbundel Ameland Zingt, met inbreng van hervormd -, doopsgezind - en gereformeerd Ameland. 

Mooie liederen zijn aangevuld met Taizé- en Ionaliederen, muziek uit de landelijke bundel Tussentijds en gebedsliederen. Liedjes voor kinderen ontbreken niet. De bundel is te gebruiken bij liturgische diensten en andere kerkelijke bijeenkomsten. 

Het is uniek dat de drie protestantse kerken op Ameland samen een liedbundel hebben samengesteld. 

De bundel is niet te koop en alleen voor intern gebruik. 

Nummer 1 is Abba Vader en het laatste lied, nummer 187, is 't Was nacht in Bethl'hems dreven. 

• Ameland Zingt
• Uitgave van Doopsgezinde Gemeente, Gereformeerde Kerk, Hervormde Gemeente op Ameland
• Commissie Ameland Zingt
• Ruth Winsemius - Eindredactie en opmaak
• Dick Koomans - Muziekzetwerk
• 2007

Abba Vader

Nummer 187

Bijzijn Thuiszorg

In dit blad Bijzijn Thuiszorg staat een reportage over Verpleegkundige Remco Visser: 'Ik ben eilandverpleegkundige'. Bijzijn Thuiszorg is een bijlage van Bijzijn en verschijnt zes keer per jaar.

• Bijzijn Thuiszorg
• Jaargang 2 nummer 4
• Uitgave van Bohn Stafleu
• Augustus 2007

Wadden Vlindergids

Wadden Vlindergids

De Wadden Vlindergids is samengesteld door oud-biologieleraar Hein Strick. De vlinders die hij op de Waddeneilanden waarnam heeft hij verzameld en gebundeld in deze waddengids.

• Wadden Vlindergids
• Hein Strick
• Uitgegeven door Flevodruk Harlingen
• Juli 2007
• € 13,50

Koop hem in de eilander boekhandel of bestel hem via deze link.

Ameland, beelden van een veranderend landschap

Antoon Kuhlmann met zijn boek

Antoon Kuhlmann schreef een boek. Al vijf generaties lang bezoekt de van oorsprong Leeuwarder familie Kuhlmann Ameland. Sinds 1917. Antoon Kuhlmann (61), geboren in Leeuwarden maar nu wonend in Beek-Ubbergen bij Nijmegen, komt er al sinds 1954, samen met zijn ouders, broer en zussen. In al die jaren is er heel wat veranderd. Een grote verzamelingen van die veranderingen heeft Kuhlmann gebundeld in een boek: ‘Ameland, beelden van en veranderend landschap’. Een van de veranderingen is de bouw van NaBuren, vlakbij ’t Ruyghe Nest aan de Zwarteweg. Dit rietgedekte huis werd vier jaar gelden gebouwd in opdracht van Kuhlmann en zijn familie. Ze kregen heel wat werklui over de vloer. Bouwvakkers, installateurs, meestal jonge werknemers die niet erg bekend waren met het duingebied waar ze aan het werk waren. Het viel Kuhlmann op dat de bouwvakkers best trots zijn op hun eiland maar dat ze weinig over hun geschiedenis weten. Het inspireerde hem tot het schrijven van zijn boek over de landschapsontwikkelingen op Ameland. Hij maakte er 25 opstellen van, met onder meer de ontwikkeling van de strandpalen, het verdwijnen van het Buurder bos, het afgebroken Land- en Zeezicht en de nieuwbouw van Strandhotel Buren tot onderwerp. Hij noteert de oude en nieuwe namen van de vakantiehuisjes tussen Nes en Buren en bespreekt de ontwikkelingen aan de Strandweg van Nes. Kuhlmann en zijn zeven broer en zussen hebben al de jaren dat ze naar Ameland komen voorvallen opgeschreven in een schrift. Iedereen schreef een blaadje vol voordat de koffers voor de terugreis werden gepakt. De een vertelde over een afgebrand vakantiehuisje, de ander schreef over het weer. Een zwager heeft 30 jaar lang de prijs van de ijsco’s van De Jong in Nes bijgehouden. Hij begon in 1963 met een ijsje van 5 cent. Deze schriften zijn een van de bronnen waar Kuhlmann uit heeft geput voor zijn boek. Een tweede bron is zijn eigen geheugen. Als je door het Amelander landschap loopt zie je restanten van honderd jaar geleden. Dat intrigeert de schrijver. Hij herkent de oorspronkelijke verkavelingsstructuur en weet de historie van de herindeling van de duinen. Hij vindt het interessant om die restanten te zien en te herkennen en te weten welke geschiedenis er achter zit. Met dagelijkse discipline en erg veel plezier werkte hij aan het boek. Een jaar lang zat hij iedere ochtend achter de tekstverwerker. “Het is voor de gemeenschap leuk om iets vastgelegd te hebben dat niet alleen over de dorpen gaat.” Twee jaar geleden is Kuhlmann gestopt met werken op de Milieu- en Groen afdeling van de gemeente Nijmegen. Eerder was hij werkzaam bij de Heidemij. In zijn werk liet hij de geschiedenis van het landschap altijd een rol spelen. Dorps- of wijkbewoners identificeren zich namelijk sterk met het verleden van hun woongebied, weet de schrijver. Dit soort kennis draagt er al snel toe bij dat men trots is op zijn woonomgeving en zorgvuldiger omgaat met de openbare ruimte. Vier of vijf keer per jaar komt hij naar het familiehuis op Ameland. In alle jaargetijden is hij er wel een keer. De ene keer komt hij voor de paddenstoelen, de volgende keer voor de planten en soms voor de zon en zit hij op het terras. “Als je zo’n boek als dit schrijft, merk je hoe je zelf veranderd bent,” zegt Kuhlmann. Vijftig jaar geleden ging een vakantie op het eiland gepaard met een complete volksverhuizing. Hutkoffers werden vooruitgestuurd en er waren altijd problemen met de overtocht. Nu reist Kuhlmann met een rugzakje en tegenwoordig kan hij vertrouwen op de dienstregeling van de boot. Hij zit op het terras van NaBuren. Voorheen kon je van daaruit de katholieke kerk en Nes zien. Nu kijk je tegen de bomen van De Vlijen aan. Het beplanten van De Vleijen is een grote landschappelijke ingreep geweest. Het is een van de ontwikkelingen waar Kuhlmann minder gelukkig mee is. Iets nieuws is niet altijd een verbetering, verzucht hij. De gemeente kan van zijn boek leren: hoe ga je met het landschap om en op basis van welke visie behoud je de openheid die zo kenmerkend is voor het eiland of bouw je een gebied vol en plant je bomen. Wat hem betreft had de gemeente destijds voor de openheid moeten kiezen. Ook dan was het nog altijd mogelijk geweest om recreatieve voorzieningen zorgvuldig in te passen, weet hij. Kwaliteit van het landschap en van de openbare ruimte schrijft Kuhlmann hoog in het vaandel. Hij daagt de gemeente als het ware uit om nu eindelijk eens iets te gaan doen met de plek waar voorheen de hotels Scheltema en Steinvoorte stonden. Op die locatie was het destijds een en al levendigheid. Het was een bruisende plek en nu is het een van de lelijkste en weinig zeggende plekken van het eiland, meent Kuhlmann. “Maak daar een kunstwerk, desnoods met het profiel van die hotels!” Doe in ieder geval iets met die plek, is zijn boodschap. De gemeente laat kansen liggen, zoals de gemeente ook kansen heeft laten liggen bij de bebouwing van Achterdijken bij Nes. “Daar is niet echt naar de architectuur gekeken.” Bebouwing moet passen in het landschap, is Kuhlmanns visie. “Had de gemeente niet de randvoorwaarde mee moeten geven dat deze gebouwen zorgvuldig moesten passen in het Amelander landschap? Dit soort gebouwen staat overal in Nederland. De Achterdijken, is dat nou Ameland? ” verbaast hij zich over het visitekaartje van het eiland. De oud-Leeuwarder heeft nog meer plannen. Er zitten nog enkele ideeën voor boeken in zijn hoofd. Zijn volgende project gaat over varende rariteitenkabinetten en hij heeft nog wel wat onderwerpen die over Ameland gaan. Door een boek als dit te schrijven leer je goed te kijken naar wat er in het verleden is gebeurd. Door het boek te lezen kun je betere beslissingen nemen over de toekomstige ontwikkelingen van het eiland. Ameland kan er zijn voordeel mee doen. Ameland, beelden van een veranderend landschap kost € 24,50 en ligt op Ameland in de boekhandels. Het boek is te bestellen bij uitgeverij Charoon, www.charoon.nl

Column - Product en proces

Ameland is evenementen eiland geworden. Kleine en groots opgezette theater-, muziek- en vooral sportspektakels vlechten zich tussen het gewone leven door.

Stichting Ameland Promotie, SAP, brengt “evenementen als integraal onderdeel van het product Ameland onder de aandacht van potentiële gasten,” zeggen ze zelf. Hoe krijgen ze het hun strot uit: het product Ameland. Een rolletje drop is een product. Een zakje pinda’s is een product en een terreinwagen is een product, maar Ameland is een leefgemeenschap op een eiland. Een plek waar het heerlijk wonen is en waar niet-Amelanders graag een bezoekje aan wagen. Die gasten bezoeken niet een product maar een eiland met strand, hoge luchten, duinen, kwelders die af en toe onderlopen, sternkuikens die verzuipen, paarden voor de reddingboot en schelpenpaadjes waar ze op kunnen fietsen. Ze bezoeken een andere wereld, die door de overtocht over een stukje water ver van hun dagelijkse beslommeringen lijkt.

Wanneer we als promotie stichting gaan spreken over product, dan hebben we toch net iets teveel afstand van ons eigen eiland genomen. Dan benaderen we het met marketing maniertjes en richten we ons op convenience-georiënteerden. Veel is de maat geworden. We willen veel gemakkelijk beheersbaar publiek dat geen lastige eisen stelt afgezien van eigen plezier en gemak. Product gericht denken past daarbij. In plaats van hechten aan ruimte, rust, ontspanning, natuur en cultuur verworden we tot een eiland met veel bier uit plastic bekertjes, lallende evenementenbezoekers en chaos op de veerboot.

Het begrip duurzaamheid moet op Ameland nog inhoud krijgen. De woorden zijn er wel maar de daden waar een doorleefde visie achtersteekt blijven voorlopig beperkt tot het binnenhalen van allerlei mediageile persmomenten van al jaren in het vat zittende projecten die nu als Amelands tevoorschijn worden gehaald. Waar Ameland eigenlijk op zit te wachten is duurzaamheid in harmonie met de eilander cultuur en de ecologische waarden van onze schitterende omgeving.

Vlieland en Schiermonnikoog doen het wat dat betreft heel aardig. Voor Amelandse begrippen komt het kinderachtig over, maar het zegt wat over de manier van denken en werken. De fietsverhuurders op die eilanden vragen een ‘groene toeslag’ waarmee natuurprojecten worden gerealiseerd. Ze halen er nog provinciale subsidie mee binnen ook.

Jeanet F. de Jong

Column - WaddenMuziek

We zijn naar Oerol op Terschelling.

“Nog veel Oerlol,” zegt een guitige restaurateur van het Witte Huisje in Midsland. Mijn maatje en ik hebben daar net kabeljauw gekaand en ik had net het schaaltje appelcompote met cranberry’s tot op de bodem leeg geschraapt. “Waar is toch de Dammesaan?” riepen wij. Ik moet eerlijkheidshalve toegeven dat we al een fles witte wijn achter de kiezen hadden. We liepen drie keer de straat op en neer, ontdekten het Syltje, waar we ook nog naar toe wilden want daar speelde een blues band, maar konden de Dammesaan niet vinden. De naam van de tent zit al heel lang in mijn hoofd. Iedereen die op Terschelling is geweest roemt de Dammesaan en wij wisten niet waar die stond. We kwamen terug bij het Witte Huisje. Klantvriendelijkheid is troef op Oerol en dat maakt Oerol zo Oerol. Het is ook logisch. Waar ze op een gewone donderdagavond hoogstens 24 plates omzetten, komen er nu 260 hoofdgerechten uit de keuken. Maar buiten dat, de portier van het etablissement was zo vriendelijk ons bij de arm te nemen en te begeleiden naar de Dammesaan. Drie stappen naar links, daar was het dus.

In de Dammesaan was levende muziek te beluisteren van Terschellings eigen band Schylger Stout. “De leukste Ierse band van Terschelling,” zeggen ze zelf en daar is geen woord aan gelogen. Van het kaliber Zydeco Beach Party maar dan met Ierse ballades en folk. Mandoline, viool en handdrum en een paar fantastische stemmen. Dat doet me meteen denken aan het Waddentoernooi, maar dan anders. In gedachten zie ik een culturele uitwisseling tussen de eilanden. Zydeco Beach Party met Schylger Stout op één avond en dan nog een band van Schier, een muziekgroep van Vlie en een Texelse band. Dan heb je wat. Eens in het jaar WaddenMuziek. De ene keer op Terschelling en het volgende jaar op Ameland. De muziek reist gewoon de waddensporters achterna.

In de taxi horen we van de chauffeur: “De eilanden doen niet zoveel samen. Er is eerder rivaliteit.” Wat rivaliteit!?, denk ik dan. We hebben juist heel veel gemeenschappelijk en dat hoor je terug bij Schylger Stout. Die jongens en dat meisje weten er wat van te maken, zoals meer muzikanten op alle eilanden er wat van weten te maken. We leggen WaddenMuziek in de week en wie weet komt het er van.

Jeanet F. de Jong

Logboek van een vliegveld

Logboek van een vliegveld

‘Logboek van een vliegveld. Vliegveld Ameland in de periode 1916-2007’ werd uitgebracht ter gelegenheid van het vijftigjarige bestaan van het vliegveld bij Ballum. Ina Nagtegaal en Bjørn van den Brink beschrijven de geschiedenis, voor een groot deel gebaseerd op interviews met Amelanders. In het boek staan vele foto's. 

Het boek is anno 2021 in het tweedehands circuit nog wel te bemachtigen. Op Vraag & Aanbod Ameland staat een exemplaar te koop.

• Logboek van een vliegveld
• Bjørn van den Brink en Ina Nagtegaal
• Uitgegeven door Werkgroep 50 jaar vliegveld Ameland
• ISBN 9789090220246
• 2007

Column - Majesteit

Majesteit was op bezoek bij de buren. Die groene hoed, dat is ze en ik was er bij.

Het feest begint in Lauwersoog, in restaurant Wadden Zeezicht. Het ruikt er op een vreemde manier naar vis. In de eetzaal verzamelt zich de pers. Broodjes en koffie staan klaar en de RVD brieft de aanwezigen. We moeten ruime afstand tot de majesteit houden; ze komt voor het volk en het volk moet haar kunnen zien. De Koningin rechtstreeks citeren mag niet, toeschrijven naar wat ze heeft gezegd kan wel. Het is een uiterst vriendelijke meneer, die Aad van de RVD. Later, in Zoutkamp, als ik toch iets te lang op het trappetje blijf staan om een close up van de Koningin te maken, duwt hij me zachtjes maar resoluut naar achteren. Denk om de negen meter grens!
Enkele van de fotografen en verslaggevers zijn kind aan huis bij de RVD. Ze volgen de Majesteit waar mogelijk. “Die hoed heeft ze eerder op gehad,” zegt de man met de krullen. “Ja, toen op de Antillen zegt de ander.” De deux-pièces gaan kennelijk ook af en toe op herhaling. “Ze is zeker aan het recyclen,” zegt de gekrulde fotograaf weer. De sfeer is vriendelijk en ontspannen, voor maar ook achter de schermen. Beveiliging is niet hinderlijk aanwezig. Pers krijgt volop, niet alle, gelegenheid haar werk te doen en het volk kan handen geven, toezingen en tekeningen en bloemstukjes overhandigen.

Het bloemstukje dat Beatrix op Schiermonnikoog van twee schoolkinderen krijgt aangeboden, is gemaakt in Leeuwarden. De bloemist van Gerben Reitsma’s bloemenzaak in de Kleine Kerkstraat in de Friese hoofdstad heeft het boeketje in een grote doos verpakt. Hij en zijn moeder brengen het hoogstpersoonlijk naar Schier. We raken aan de praat. Zij zitten net als ik in Wadden Zeezicht aan de koffie. Gerben Reitsma? Kleine Kerkstraat? Dat is de bloemenzaak waar wij onze Mobach tulpenvaas hebben gekocht. De bloemist weet het nog, ook al is het al twee jaar geleden. “Die grote groene, die op een UFO lijkt?” Ja, die staat bij ons op tafel. Ik voel me opeens nauw verbonden met de Majesteit.

Het lijntje naar de Koningin wordt nog strakker als Hare Majesteit op de pier van Schier een, voor een dag als deze met een programma zo vol als een bevrucht ei, lang gesprek heeft met Bert de Boer, schipper van reddingboot Annie Jacoba Visser uit Lauwersoog. Dat is dus wel even mijn oude buurjongen Bert van buurman Piet en buurvrouw Tine.
Als ik dan later dé foto van de dag maak van de omhelzing van Beatrix met Sophie Booij is dat het kroontje op mijn dag. Oranje Boven en Leve de Koningin! Ze moet maar gauw weer eens naar Ameland komen.

Jeanet de Jong

Beatrix in Zoutkamp

Beatrix en Bert

Beatrix en Sophie Booij

Vondeling van Ameland

• Vondeling van Ameland
• Boudewijn de Groot
• 2007

 

Wadden

'Wadden' is een fotoboek met informatieve tekst erbij. Fotograaf Jochem Wijnands kijkt verder dan het water, de horizonten en de zandbanken waarop zeehonden liggen te zonnen. Hij ziet grote sterns op Griend, de gestrande potvissen op Ameland, maar óók de mensen die er wonen, werken, wadlopen, pierensteken, gas boren en theater maken.

Dit fotoboek is een weerslag van honderden uren waarnemen en genieten.

Het toont het Waddengebied voor het eerst in zijn volle omvang, in zijn adembenemende schoonheid en met al zijn gebruikers, dier én mens.

Koop het in de boekhandel of via deze link.

• Wadden
• Jochem Wijnands Fotografie
• Frits Baarda tekst
• Uitgegeven door Inmerc
• ISBN 9789066116061
• 2007
• € 12,50

50 jaar Loon- en Aannemersbedrijf Nagtegaal

In 2007 gaf Loon- en Aannemersbedrijf Nagtegaal een boek uit over het familiebedrijf: '50 jaar Loon- en Aannemersbedrijf Nagtegaal - Sterk in buitenwerk'. Wat begon met twee paarden en een maaimachine is uitgegroeid tot een bedrijf met meer dan twintig werknemers, een royaal bedrijfsgebouw bij de Ballumerbocht en een groot wagenpark. Het boek toont in foto´s en fotobijschriften de ontwikkeling van het bedrijf van Willem en Alie Nagtegaal, dat tegenwoordig wordt voortgezet door zoons Gerrit Willem en Klaas Hendrik.

Burgemeester Albert de Hoop schreef het voorwoord.

Via deze link staat nog een exemplaar te koop. Als nieuw. 

• 50 jaar Loon- en Aannemersbedrijf Nagtegaal - Sterk in buitenwerk
• Redactie Heleen van der Maas
• Uitgave van Loon-, Hoveniers- en Aannemersbedrijf Nagtegaal VOF
• 2007

Pôllepraat februari 2007

Pôllepraat 51

Magazine Pôllepraat is het orgaan van Stichting De Ouwe Pôlle Ameland. Het blad verschijnt drie keer per jaar. Op de voorpagina van dit nummer prijkt een foto van de onlangs gestopte volksdansgroep. Deze Pôllepraat is op A5 formaat.

In deze editie onder meer over de nieuwbouw van het Maritiem centrum en het Kenis en Innovatiecentrum. Op 26 januari 2007 werd het startsein gegeven voor de bouw van het Maritiem Centrum aan de Oranjeweg in Hollum. Verwacht wordt dat ook in 2007 gestart kan worden met het kennis en Innovatiecentrum in Nes, dat later Natuurcentrum Ameland zou gaan heten. 

• Pôllepraat nummer 51
• Uitgegeven door Stichting De Ouwe Pôlle
• Februari 2007