Column - Dansend gebit

Naar het ziekenhuis. De rit ernaartoe ging met de reddingboot vanuit de Ballumerbocht naar Holwerd. Binnen het uur lag ik van de onderzoekstafel bij de huisarts op de spoedeisende hulp van het MCL. Met een alvleesklierontsteking. Drie weken lang was afdeling K kamer 12 mijn thuis.

Het bed naast me was niet voor lang leeg. Meneer J, een oudere man, werd mijn nieuwe buurman. Hij hield het niet meer uit op kamer 14. Daar lag een gozer waar hij absoluut niet mee overweg kon. Ze zaten elkaar wel eens middenin de nacht in de haren. J had suikerziekte maar kreeg niet helemaal mee wat dat betekende. Hij moest structuur aanbrengen in zijn leven, maar dat begrip was hem onbekend. J leek het zorgenkind van het gezin te zijn en de broer en zusters die hem bezochten hadden zich daar al bij neergelegd.
J had drie vragen in zijn arsenaal die hij om beurten aan zijn kamergenoten stelde. De kamerleden waren dus voorbereid op wat ging komen. “Kom je uit Leeuwarden?” was de eerste. Nummer twee: “Mag je al naar huis?”, gevolgd door nummer drie: “Is dat familie?” Verder piepte hij nogal, want hij wist niet hoe zijn telefoon werkte, mompelde hij in zijn slaap en piste hij met de deur van de wc open. Tot overmaat van ramp druppelde hij altijd op de bril. J beheerste het vak niet. Ik heb het ziekenhuis op kosten gejaagd door een lading wc-brildoekjes te gebruiken. Het was nodig.

Buiten dat had hij geen stof tot praten en omdat een mond toch moet gaan stortte hij zich op zijn gebitsprothese. Daar lag hij de hele dag mee te spelen, duwde de hele toestand naar buiten en haalde het weer in.
Ik was niet zo blij met J. Gelukkig hangen er gordijnen tussen de bedden. Die trok ik bij J een beetje dicht.

Jeanet de Jong

Op de breuklijn van het ijs

Op de breuklijn van het ijs

'Op de breuklijn van het ijs. Hoe de walvisvaarder Hidde Dirks Kat in 1777 met zijn bemanning schipbreuk leed bij Groenland, gered werd door 'de Wilden', daarvoor een dagboek bijhield - en hoe daarop elf hedendaagse dichters reageerden.' De dichters zijn Pim te Bokkel, Hanneke van Eijken, Han van der Vegt, Annemieke Gerrist, Peter van Lier, Bartle Laverman, Tsead Bruinja, Saskia Stehouwer, Anne Feddema, Lucas Hüsgen en Hans Dekkers. Elk van hen schreef een gedicht bij een van hun geliefde passages uit het dagboek van Kat. Naast het gedicht is de bladzijde uit het dagboek met het bewuste fragment afgedrukt. 

• Op de breuklijn van het ijs
• 12 dichters
• illustraties van Egbarta Veenhuizen
• Uitgegeven door Mauritsheech Publishers
• ISBN 9789082187373
• 2016
• € 12,50
  
  
  
  
  
  
  
  
  

Column - Zwemjuf

Naar het ziekenhuis. De rit ernaartoe ging met de reddingboot vanuit de Ballumerbocht naar Holwerd. Binnen het uur lag ik van de onderzoekstafel bij de huisarts op de spoedeisende hulp van het MCL. Met een alvleesklierontsteking. Drie weken lang was afdeling K kamer 12 mijn thuis.

In kamer 14, de kamer naast 12, lag S. Nou ja, liggen, ze trippelde meestentijds heen en weer. Een klein en pezig wijffie met een strot als een voetbalcoach aan de zijlijn. Het was een reminiscentie aan haar werkbare leven. S was zwemjuf geweest en had zowat heel Leeuwarden de schoolslag bijgebracht. In zo’n rumoerig bad moet je je stem wel gebruiken. S leefde nog half in die tijd, in ieder geval haar volume hing nog aan de zwembadrand.

Als ze op kamer was hoorde je haar boven alles uit. Niet alleen sprak ze hard, ook veel. Alle verhalen van al die jaren moesten eruit. Op de gang sprak ze tegen wie ze maar tegenkwam: patiënt, verpleegkundige, dokter of bezoek, S had altijd wel een woordje klaar.
Zieke mensen hebben vooral behoefte aan rust, dus S was vast heel lief, maar ook een stoorzender van jewelste. Ze kreeg dan ook een reprimande van de verplegers. Of het wat zachter kon. De gepensioneerde zweminstructrice vond met moeite haar volumeknop.

Een dag voor haar ontslag kwam buurvrouw S met haar blad met warm eten onze kamer binnen. “Mag ik hier wel even zitten?” vroeg ze, zonder ‘nee’ te verwachten. Overbuurman A, die net was binnengekomen en haar boeddhistische gebedsvolume nog niet had meegekregen, nodigde haar van harte uit. S zette zich aan onze tafel en hapte van haar aardappeltjes en sperziebonen. “Hiernaast kan ik niet eten, hoor. Ze hebben het alleen maar over stoma’s en ontlasting.” Natuurlijk mocht ze bij ons eten.

Jeanet de Jong

Column - Grenzen

Naar het ziekenhuis. De rit ernaartoe ging met de reddingboot vanuit de Ballumerbocht naar Holwerd. Binnen het uur lag ik van de onderzoekstafel bij de huisarts op de spoedeisende hulp van het MCL. Met een alvleesklierontsteking. Drie weken lang was afdeling K kamer 12 mijn thuis.

Een ziekenhuisverblijf betekent een niet aflatende grensverlegging. Voorafgaand is niet te bevroeden wat je mee gaat maken en hoe je telkens je grens opschuift. Slapen met drie vreemden op kamer, infuusgeprik, inbrengen van een sonde, rolstoel, plassen op een po, klisma, insuline spuiten: het moet en we doen het zonder morren en we laten ons vol vertrouwen bepotelen door verpleegkundigen en dokters.
Emily Dickinson zei het zo fantastisch in haar gedicht ‘We never know how high we are’ en daar moet ik regelmatig aan denken. Het is het enige gedicht dat ik uit mijn hoofd ken en in moeilijke tijden komt dat boven. De eerste strofe:
‘We weten niet hoe groot we zijn,
tot men ons vraagt te staan;
En als het zo is voorbestemd,
Raakt ons formaat de hemel aan.’

Ik ben weinig bang geweest, maar tijdens de MRI scan werd de grens van paniek getart. U weet wel, zo’n smalle koker waar je in moet om verschillende foto’s van je binnenste te laten maken. Of ik muziek op mijn koptelefoon wilde, vroeg de verpleegkundige. Alsjeblieft niet! Ik wilde alleen maar horen wat het ding deed en haar commando’s. ‘Inademen, adem vasthouden en weer doorademen.’ Een kwartier lang schuif je ingesnoerd door het apparaat, dat op gezette tijden een niet te vatten lawaai maakt. Het lijkt op timmeren, zagen en boren tegelijk en het wachten is tot het zaagblad je vlees raakt. Dat blijft uit. De paniek hou ik met grote moeite onder controle. Ik wil nooit meer in de MRI. Maar als het moet ga ik natuurlijk toch.

Jeanet de Jong

Column - Droeftoeter

Naar het ziekenhuis. De rit ernaartoe ging met de reddingboot vanuit de Ballumerbocht naar Holwerd. Binnen het uur lag ik van de onderzoekstafel bij de huisarts op de spoedeisende hulp van het MCL. Met een alvleesklierontsteking. Drie weken lang was afdeling K kamer 12 mijn thuis.

“Je hebt bruistabletten en droeftoeters,” vertelt mijn schoonzus enthousiast. Ze zit in het onderwijs en is naar een inspirerend onderwijscongres geweest. Van een bruistablet word je blij, die heeft energie. Een droeftoeter: “Daar stop je een idee in en dan komt er shit uit!”

Wie in het ziekenhuis terechtkomt heeft zijn kamergenoten niet voor het uitzoeken. Ik trof het met overbuurman R, buurvrouw B en buurvrouw W en met nog veel meer. Slechts een enkeling viel niet mee. Zoals buurman van Bed 3. Een naam weet ik niet, want hij ging voorbij aan de goede gewoonte van voorstellen. Hij, een volwassen man, slofte de kamer binnen en begroef zich in zijn oortelefoons. Telefoon op het nachtkastje. Hij werd herhaaldelijk gebeld en dan schalde zijn ringtone door de kamer.

Ik was die eerste week heel erg ziek en mijn zijn gleed tussen slapen, wakker worden, dommelen en weer slapen. Soms heel erg diep, zoals die middag dat Bed 3 weer werd gebeld en hij de telefoon nog steeds op atoomalarmvolume had staan. Ik ontwaakte met decompressieverschijnselen uit een trogdiepe slaap. “Zou je die telefoon zachter kunnen zetten? Je ligt er immers naast?” Het duurde even voor het uit mijn keel ontsnapte waar mijn hart 200 klopte. Niet veel later: “En, is het gelukt?” “Ja, hoor,” zei Bed 3 slap.

Ik weet het wel, hij was ook ziek, maar ziek zijn is geen vrijbrief voor hufterigheid. Het was gewoon een droeftoeter, die niemand van kamer 12 gedag zei toen hij naar huis mocht. 

Jeanet de Jong

Column - Oogbolsnoepgoed

Naar het ziekenhuis. De rit ernaartoe ging met de reddingboot vanuit de Ballumerbocht naar Holwerd. Binnen het uur lag ik van de onderzoekstafel bij de huisarts op de spoedeisende hulp van het MCL. Met een alvleesklierontsteking. Drie weken lang was afdeling K kamer 12 mijn thuis.

Het is bijna Halloween en de vrouw van overbuurman R, die elke dag op bezoek komt, heeft een lading snoepgoed meegenomen. Voor de kleinkinderen. Regelmatig komen buurmans zoon, schoondochter en twee kleine meisjes langs om het ziekenhuisverblijf voor hun vader en opa te veraangenamen. Die avond voor Halloween krijgen de meisjes snoep, want dat hoort erbij. Buurman R ligt voor suikerziekte in het ziekenhuis. Hij was voor een routinecontrole naar de huisarts gegaan, voelde zich niet helemaal senang en wilde even wat zaken laten doormeten. Veel kon er toch niet aan de hand zijn. Bij de suikermeting schoot het wijzertje van de glucosemeter uit naar een niet meer te registreren hoeveelheid suiker in het bloed. R kwam op afdeling K kamer 12 terecht en moest leren omgaan met zijn diabetes: bloedprikken, controleren, insuline spuiten en adviezen van de diëtiste aanhoren. Hij kon gewoon blijven eten wat hij altijd at, had hij uit haar adviezen opgepikt. Alleen als hij een koekje wilde, dan moest het bij één blijven en moest hij het laten om, zoals hij gewoon was, het halve pak leeg te eten.

Die avond voor Halloween zat de familie op en rondom buurmans bed. De zakken zoetigheid gingen open en de meisjes plukten er gruwelijke oogbolsnoepjes uit en op bloed gelijkende snoepveters. Opa had al een halve donut achter de kiezen en snoepte heerlijk een oogbol mee. Het bed was gehuld in een wolk van zoete snoepgeur die zich over kamer 12 verspreidde.
Bij de eerstvolgende bloedsuikercontrole sloeg het glucosemetertje uit naar een waarde van 20 en dat is echt aan de hoge kant. R: “Verdikkeme, hoe kan dat nou?”

Jeanet de Jong

Column - Moordenaars

Naar het ziekenhuis. De rit ernaartoe ging met de reddingboot vanuit de Ballumerbocht naar Holwerd. Binnen het uur lag ik van de onderzoekstafel bij de huisarts op de spoedeisende hulp van het MCL. Met een alvleesklierontsteking. Drie weken lang was afdeling K kamer 12 mijn thuis.

“Help me! Help me dan toch! Kan iemand mij ook helpen!” In de kamer naast nummer 12 ligt een mannelijke patiënt onbedaarlijk te roepen. En dan: “Moordenaars! Moordenaars!”

Het is middenin de nacht en hij brult iedereen wakker.
Ik app tijdens mijn ziekenhuisverblijf veel met mijn vriendinnen. We hebben een app-groepje. Een van het clubje is verpleegkundige van huis uit en een ander is ervaringsdeskundige ziekenhuis. Aan het vriendinnencommentaar, al dan niet vanuit deskundigheid, heb ik veel. We gooien er tussen alle serieuze opmerkingen regelmatig een grap in. Soms een wrange. “Man, man, je zal zo’n roommatehebben,” app ik. “Ja,” zegt een van de dames, “zo ga je je eigen roommates weer waarderen. Slechts een beetje snurken.” Ik moet eerlijk zeggen, zelfs dat snurken van de drie mannen op ‘mijn’ kamer viel nog mee. Ik telde mijn zegeningen en was ondertussen benieuwd hoe de zusters dit varkentje gingen wassen. “Dat weet ik dan wel weer,” zegt de vriendin met verpleegkundige achtergrond. “Pillen er in en bij niet doorslikken bestaan er nog druppels of een spuitje.”

“En anders,” antwoord ik wrang, “naar de bovenste etage, het platte dak op, rug tegen de schoorsteen, voeten tegen het bed. Maar ik heb dan ook geen zustersdiploma.” Het antwoord: “Helder.”
De verpleegkundigen van afdeling K verstaan hun vak. De meneer is verhuisd naar een eenpersoonskamer en zijn dochter mocht bij hem slapen. Hij had pijn en was in de war. En hij mag zijn handen dichtknijpen dat ik er was als patiënt en niet als verzorgende.

Jeanet de Jong

Column - Blanke pit

Naar het ziekenhuis. De rit ernaartoe ging met de reddingboot vanuit de Ballumerbocht naar Holwerd. Binnen het uur lag ik van de onderzoekstafel bij de huisarts op de spoedeisende hulp van het MCL. Met een alvleesklierontsteking. Drie weken lang was afdeling K kamer 12 mijn thuis.

Slapen in het ziekenhuis is een dingetje. Er is meer licht dan thuis, er liggen nog drie patiënten bij je op kamer en er is getrippel op de gang. Soms zelfs hardlopen. Dan is er een alarm afgegaan waarna elke verpleegkundige zo snel als mogelijk naar de plek des onheils moet. Ik heb het verschillende keren meegemaakt: telkens bleek het loos alarm.

Elke verpleegkundige heeft zijn eigen stijl. Je hebt koude handen en warme handen, kordate stemmen en fluisteraars, zusters die je over de arm strelen en zij die de controles afwerken en weer verder gaan. De nachtzusters en broeders doen het ook allemaal op hun manier. Er was er een - ze werkt al 32 jaar in de verpleging en al die jaren in de nachtdienst - die een led-zaklamp bij zich had. Die zette ze in de zak van haar witte jas met het licht aan, waardoor er spookachtige beelden ontstonden. “Ze heeft een lichtmast van Cambuur bij zich,” sprak overbuurman R gevat, overigens vol lof over de toegewijde verpleegkundige.

Niet dat hij een Cambuur fan was. Waarom niet heb ik verzuimd te vragen, want hij kon best doorgaan voor fan van de club uit Leeuwarden. Hij sprak Luwwadders en was wat rommelig getatoeëerd. Ik zag hem wel op de tribune zitten. De eerste dag dat ik op kamer 12 lag stal die ruwe bolster mijn hart door het telefoontje met zijn vrouw af te sluiten met: “Ik hou van jou!” Een blanke pit met veel verhalen. We hebben heel wat afgepraat, samen.

Jeanet de Jong

Column - Peignoir

Naar het ziekenhuis. De rit ernaartoe ging met de reddingboot vanuit de Ballumerbocht op Ameland naar Holwerd. Binnen het uur lag ik van de onderzoekstafel bij de huisarts op de spoedeisende hulp van het MCL. Met een alvleesklierontsteking. Drie weken lang was afdeling K kamer 12 mijn thuis.

Veertig jaar geleden liep ik door de binnenstad van Leeuwarden - V&D stond er nog in volle glorie - op zoek naar een duster. Mijn tante, tante Griet, kortweg Tante genoemd, was plotseling in het ziekenhuis beland, in het Bonifatius, en ze wilde voor de stapjes buiten het bed een duster. Een peignoir, zoals zij het noemde. Ik bezocht haar regelmatig en een van die eerste keren nam ik een witte met lichtblauwe en mintgroene brede strepen badjas voor haar mee. Tante had net vakantie gehad toen ze werd overvallen door een niet weg te rusten vermoeidheid. Ze had haar hele leven hard gewerkt en was zelden ziek, maar op haar zestigste sloeg de ouderdomssuiker toe. Ze werd diabetespatiënt met een mooie peignoir. Drieëntwintig jaar geleden overleed ze, vlak voor haar verjaardag, Dierendag. Ze zou dit jaar honderd zijn geworden. De duster nam ik mee als deel van de erfenis.

Half oktober raakte ik plotseling in het ziekenhuis. Een galsteenaanval die uitliep op een alvleesklierontsteking, met pijnen die barensweeën overtreffen. De peignoir van Tante hing thuis, op Ameland en mijn vriendin nam hem voor me mee. Veertig jaar oud, maar nog lang niet afgedragen. Ook ik was net als Tante nooit ziek en heb de peignoir dus weinig gedragen. Nu kwam hij van pas voor mijn stapjes tussen bed en toilet en ik droeg hem drie weken lang met die ouwe taaie tante van me in herinnering. Inmiddels hangt hij weer op Ameland, op z’n haakje. En nu maar hopen dat hij daar nog jaren kan blijven hangen.

Jeanet de Jong 

WPDetails #01

WPDetails is het personeel- en relatie magazine van Wagenborg Passagiersdiensten. Er staan verhalen in over de veerdienst Holwerd - Ameland en ook over Lauwersoog-Schiermonnikoog. In nummer 1 staan onder meer verhalen over Werkplek van machinist Mark Mölenberg, Aannemerscombinatie Van den Herik-Jansma Drachten, SchierGlas, Op bezoek bij havenkantoor Lauwersoog en In gesprek met Marc Jager over Open Plan Proces. Het blad wordt op Schier en Ameland huis aan huis bezorgd.

December 2016 is nummer 1 van jaargang 1.

• WPDetails #01
• Uitgegeven door Wagenborg Passagiersdiensten
• December 2016

Ameland kalender 2017

De Ameland kalender 2017 is de 12e editie van de activiteitenkalender die door Faber-Wijnberg Installatietechniek wordt uitgegeven. De achtergronden van de maandbladen hebben foto's van Ameland en in de maanden zijn al vele activiteiten die op ameland georganiseerd worden opgenomen. Verder is er ruimte voor eigen notities.

• Ameland kalender 2017
• Faber-Wijnberg Installatietechniek
• December 2016

Gestrand, gered, geborgen

Op 29 november 2016 werd het boek ‘Gestrand, gered, geborgen’ gepresenteerd. Burgemeester Albert de Hoop kreeg het eerste exemplaar. In dit boek, geschreven door historicus en ambulanceverpleegkundige Thijs Gras, wordt verteld hoe tijdens de novemberstormen van 1928 het Zweedse schip de Malmö en het Noorse schip de Tartar bij Ameland aan de grond lopen.

Malmö en Tartar waren twee schepen die in november 1928 bij Ameland aan de grond liepen. Ze waren geladen met hout. Heel wat van dit hout is in Amelander schuren en daken verwerkt.

 

Lees hier meer over Gestrand, gered, geborgen.

• Gestrand, gered, geborgen
• Thijs Gras
• ISBN 9789070674403
• 2016
• € 19,95

Koop het boek in de boekhandel op Ameland of bestel het hier via de link.

Groat Amelander Woa’deboek

Groat Amelander Woa’deboek

Wat Anton Oud niet meer kon afmaken - hij stelde het Woa'deboek fan ut Amelands samen en was bezig met een verbeterde en uitgebreidere versie - werd afgemaakt door Siebren Diek en de Fryske Akademy. Oud overleed in 2006 en het duurde daarna nog tien jaar voor het woordenboek klaar was.

Het ‘Groat Amelander Woa’deboek’ heeft meer dan 900 bladzijden en een mooi stevig kaft, mooier dan het slappe kaft van de eerste editie.

“Keutelke, kôb, bontlieuw, rotje. KWARTET!!!” Wie aan het Amelands wil ruiken kan beginnen met het Amelander Kwartet.

Hoät en Hòd
‘Bûter, brea en griene tsiis, wa't dat net sizze kin is gjin oprjochte Fries.’ Dat was het testzinnetje dat je in de tijd van Grutte Pier moest zeggen om te bewijzen dat je een echte Fries was en geen Hollander.
Op Ameland zijn het de regels ‘oäd hoät op soäder’ die verraden dat je uit Hollum komt terwijl de oosthoekers van ‘òd hòd op sòder’ spreken. Het is de taaltest in het Amelands, het klassieke zinnetje dat de verschillen in uitspraak tussen oost- en west-Ameland illustreert, het dialect dat op straat en in huiskamers nog volop voertaal is. In november 2016 verschijnt een nieuw Amelands woordenboek.

Woa’deboek fan ut Amelands
Anton Oud deed Ameland heel veel plezier met zijn initiatief dat leidde tot het Amelands woordenboek. De Fryske Akademy bracht het in 1987 uit. Het boek kwam tot stand met medewerking van diverse Amelanders die hun kennis over het dialect deelden met Oud. Een immense klus waar jaren aan voorbereiding, schrijven, schiften en schrappen aan te pas was gekomen. Het ‘Woa’deboek fan ut Amelands’ werd juichend ontvangen, maar er was ook commentaar. Het zette de samensteller aan tot het beginnen aan een tweede editie, die dikker en beter moest worden. Hij begon er aan, maar kreeg niet de tijd de klus te volbrengen. Anton Oud overleed in 2006.

Groat Amelander Woa’deboek
De Fryske Akademy pakte het project daarna op en taalkundige Siebren Dyk mocht zich er mee bemoeien. Het duurde na 2006 nog tien jaar, maar nu ligt daar dan het tweede woordenboek, dat ‘Groat Amelander Woa’deboek’ heet. En het mag ‘groat’ heten, want het is een pil geworden van meer dan 900 bladzijden. Met een mooi stevig kaft, dit keer.

Ave'seare
Voor eens en voor altijd kunnen we lezen hoe je het S-woord van de gebruiken rondom Sinterklaas schrijft. Is het met een t er in, met een d of moet je soms oas op het eind schrijven. Op pagina 596 staat het verlossende woord.
Mijn lievelingswoord staat er ook in: ave’seare. Een echt Pappe-woord. Mijn vader had het altijd over ave’seare. Tegenwoordig is dat woord verdrongen voor opskiëte, maar ave’seare is duizend maal mooier.

Foarwoa’d
Voorin het boek staat een foarwoa’d van Anton Oud. Daar kun je zien hoe geschreven Amelands eruitziet, want er zijn nauwelijks teksten in het dialect gedrukt. Het ziet er fantastisch uit en we mogen Oud dankbaar zijn dat hij zoveel moeite genomen heeft om deze boeken samen te stellen.

Geurtje
Het nieuwe boek heeft een heel eigen geurtje, het zal het Amelander Woa’deboek-geurtje zijn. Het wordt mijn handboek, zoals het eerste Woa’deboek fan ut Amelands ook mijn handboek was. Het enige dat ik mis is een leeslint. Dat had er wat mij betreft nog bij gemogen. Dat ziet er chique uit, is handig bij het zoeken en past bij zo'n dikke pil.
Jeanet de Jong

Het boek wordt op 15 november gepresenteerd in de Burgemeester Waldaschool.

⇒ in AmelandinZicht Magazine nummer 12 staat een groot artikel over de totstandkoming van het Woa'deboek en een vraaggesprek met Siebren Dyk en Antje van Seventer. Informeer bij de VVV of in de webshop van de VVV of er nog een exemplaar beschikbaar is.

• Groat Amelander Woa’deboek
• Siebren Diek en anderen
• Uitgave van Fryske Akademy
• ISBN 9789492176301
• € 44,95
• November 2016

Van Andaman tot Ameland

Van Andaman tot Ameland

'Van Andaman tot Ameland. Een herwaardering van de afstand' is een reisverhaal. Het is ook een verhaal over het verlangen te ontsnappen aan de benauwenis van wat men noemt 'het leven van alledag'. Dit boek gaat over schoonheid zoeken en vinden. Over het opzij schuiven van een grauw gordijn en over het binnentreden van een wereld van verwondering. De avonturen die de schrijver beleeft worden afgewisseld met scherpe observaties en halverwege het boek is er zelfs de ruimte voor een filosofisch essay over het menselijk tijdsbesef.

De lezer heeft met 'Van Andaman tot Ameland' een ongewoon en bij vlagen schaamteloos romantisch reisboek in handen, met meer dan 75 foto's en illustraties.

Robert C. Koster (1970) ging lange tijd naar school en naar kantoor, maar is nu vast van plan om het avontuur een prominentere plaats in zijn leven in te laten nemen.

• Van Andaman tot Ameland
• Robert Koster
• Uitgegeven door Pumbo
• ISBN 9789492475664
• 13 november 2016

Nieuwe kijk op Duitse inval in Groningen 10 mei 1940

In dit boek worden bijna twintig Groningse inwoners als ooggetuige aan het woord gelaten over de Duitse opmars in Groningen, beslissende momenten, maar belicht ook de Duitse militaire kant. Ook wordt het door Nederlanders geboden militaire verzet beschreven. De gekozen veelzijdige benadering geeft een nieuw beeld van de Duitse opmars en het verzet hiertegen. 
Wat gebeurde er rond de geheimzinnige pantsertrein en de Duitse noodbrug over het grenswater de Aa, waar het Duitse leger onverwachts binnentrok. De Kriegsmarine voerde zelfstandig acties uit op de Waddenzee en de Dollard. Aan de hand van Duitse Kriegstagebücher wordt een verslag gegeven van de bezettingsoperatie van Rottum en de volgende problemen met de bevoorrading. Schiermonnikoog werd een paar dagen later door de marine bezet. En waarom was een Duitse eenheid op de kust geland bij Termunterzijl. En op welk moment kwamen ze erachter dat de haven van Delfzijl niet meer werd verdedigd. In Winschoten vond een langdurige schietpartij plaats, die door de Nederlandse verdedigers werd afgebroken omdat een omsingeling 10 kilometer achter hun rug dreigde. 

En het verhaal van een groep ingesloten militairen die toch wisten te ontsnappen en terecht kwamen op Ameland. Nieuwe feiten en onthullingen van een dag oorlog en haar gevolgen.

• Nieuwe kijk op Duitse inval in Groningen 10 mei 1940
• Sipke de Wind
• Uitgever SDW Boeken
• 2016

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de link.

Ameland InZicht 14

Ameland InZicht 14

Ameland InZicht magazine nummer 14, herfst en winter editie, vol woeste baren, verhalen over Amelanders, eilanders, duinen, huizen en over muziek, zang en dressuur. De cover van Ameland InZicht nummer 14 is al even woest als de inhoud. Een Fries die door de Noordzee draaft: in het magazine staat het verhaal over haar en haar amazone.

Ameland InZicht nummer 14 is een onverwoestbaar nummer vol nieuwe oogst.
Te koop in de winkels en bij de VVV, online te bestellen via de webshop van VVV Ameland.

• Ameland InZicht 14
• Najaar 2016
• Uitgever Henk Huizinga
• € 5,95

Een greep uit de inhoud:

• Oerderduinen: ruig en romantisch
• Waar ooit kinderstemmen galmden, rinkelen nu de glazen
• Geheimzinnige fladderaars in de schemering
• Amelandse scoort hoog in nationale dressuurtop
• Geloven aan zee
• Sarah Kienstra
• Lief en leed tussen vier wandjes
• Ameland, ambitieus theaterland
• Eilandvondsten

Onder de mensen

Jan is landbouwer. Hij woont alleen. Zijn ouders zijn dood. Om de eenzaamheid te verjagen, plaatst hij een contactadvertentie. Hij zoekt een vrouw voor aanspraak, voor seks, en als het even meezit misschien zelfs voor een kind. Maar de vrouw die reageert heeft eigen plannen. Zij wil alleen een overzichtelijk bestaan op een afgelegen plek. Voor haar is de verhuizing naar de boerderij een vlucht uit de Randstad en een afrekening met haar verleden. Daarin past niet veel aanspraak en zeker geen kind. Onder de mensen is een roman waarin traditie en zelfbeschikking op gespannen voet staan. Het levert een conflict op dat met wisselend resultaat wordt uitgevochten. Het enige wat de personages gemeen lijken te hebben, is het hardnekkige voornemen bij elkaar te blijven. 

Op minimale wijze komt Ameland in dit boek voor en toch mag het vanwege die ene verwijzing een plaatsje in dit boekenblog. Wie de verwijzing vindt mag het zeggen.

• Onder de mensen
• Mathijs Deen
• Uitgegeven door Thomas Rap 
• ISBN 9789400407428
• 1 augustus 2016
• € 21,99 gebonden

Ameland, jij en ik op Ameland

• Ameland, jij en ik op Ameland
• Wilfred Vermeulen
• 2016

Jij en ik op Ameland

De  boot van half twaalf. Tijd zat, tijd zat.

Via Leeuwarden naar Holwerd, boot-tickets op zak              

De auto geparkeerd en dan lopen naar de aankomsthal

waar de OERD net aanmeert      

En vandaag begint wat nooit verveelt ook al deed  

je het daarvoor wel honderd keer

 

Naar Ameland       

jij en ik naar Ameland

Ameland                

jij en ik op Ameland

 

Van dingen die voorbijgaan 

Dingen die je makkelijk vergeet 

En vrienden uit het oog omdat je 

ze niet meer herkent   

Maar niet jij, niet jij, Ameland   

jij en ik op Ameland

Ameland             

jij en ik op Ameland

     

Van de boot over de dijk en daar ligt

Nes al in het verschiet. 

Fietsen halen bij de boer en dan naar zee 

dwars door het duingebied.             

Met je gezicht in de zon en de wind dwars 

door je kop hier op Ameland.

 

Naar Ameland, jij en ik naar Ameland 

Ameland, jij en ik op Ameland                       

 

Dingen die voorbijgaan

Dingen die je makkelijk vergeet 

En vrienden uit het oog omdat je 

ze niet meer herkent   

Maar niet jij, niet jij, Ameland   

jij en ik op Ameland

Ameland             

jij en ik op Ameland

Ameland

jij en ik op Ameland

Ameland

jij en ik op Ameland

• Jij en ik op Ameland
• Tekst & muziek: Wilfred Vermeulen  
• Ameland 2016

Ameland InZicht 13

Ameland InZicht 13

Ameland InZicht 13 is het zomernummer van 2016. In dit nummer:

• Ontdek de robuuste Hollumer duinen
• Sjors Kiewiet: 'Er zit muziek in de Amelanders'
• Astrid Baarsma -'Ameland blijft altijd thuis'
• Strandpaviljoen Sjoerd: De nieuwe buurman van Nes

Het is het nummer van Zon & Zee. Ameland InZicht is los te koop en je kunt er een abonnement op nemen. Dan krijg je elke editie als eerste thuisgestuurd.

• AmelandInZicht 13
• Uitgever Henk Huizinga
• € 5,95

Heleen

Heleen

'Heleen' van Johan Steenhoek is een autobiografische roman, die zich voornamelijk afspeelt op Ameland.

Eric krijgt tijdens een vakantie op het eiland het inzicht dat hij alles wil veranderen. Hij wil eindelijk eens van het leven gaan genieten. Maar dan komt zijn vrouw Heleen in het ziekenhuis terecht en wordt alles anders.

Hij gaat een onzekere tijd tegemoet, waarin hij terugdenkt aan de mooie momenten die hij samen met Heleen heeft beleefd. Ondertussen loopt hij tegen allerlei obstakels in de zorg aan en zoekt hij steun bij zijn familie en vrienden. Het wordt voor Eric nog lastiger als hij verliefd wordt op Brigitte en een relatie met haar begint. Nuchter en liefdevol laat hij zijn oude leven los en omarmt het nieuwe.

Johan Steenhoek heeft als ondernemer jarenlang veel te hard gewerkt en besluit tijdens een vakantie dat hij het rustiger aan wil doen. Een maand na de vakantie slaat het noodlot echter toe: zijn vrouw wordt ernstig ziek. Hij houdt een dagboek bij en die dagboeknotities vormt hij later om tot zijn debuutroman 'Heleen'.

Koop het boek in de boekhandel of via deze link.

• Heleen
• Johan Steenhoek
• Futuro Uitgevers
• ISBN 9789492221599
• 2016
• € 18,95

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de link.

Streepjescode van wimpers

Streepjescode van wimpers

'Streepjescode van wimpers' is een gedichtenbundel van Emma Flogard. Eerder schreef ze 'All I've Got'. Lees er hier over.

Emma Flogard heeft Ameland veelvuldig bezocht en komt er nog steeds graag. Het eiland komt dan ook in een aantal gedichten voor. 

Koop het in de boekhandel of bestel het via deze link.

• Streepjescode van wimpers - Gedichtenbundel
• Emma Flogard
• Uitgegeven door Heroes on Socks B.V.
• ISBN 9789081998253
• 6 april 2016
• € 15,99

Kardinaal de Jong - Heldhaftig en behoudend

Kardinaal de Jong

‘Kardinaal de Jong - Heldhaftig en behoudend’ is de titel van het lijvige boek dat Henk van Osch schreef over het jongetje dat geboren werd op Ameland en het tot kardinaal schopte.

Jan van Jan de Bakker is in 1885 geboren in Nes en hij werd kerkhistoricus, aartsbisschop, kardinaal en metropoliet en bovenal een erudiete man. Hij werd ook wel Johannes genoemd. De kardinaal stierf in 1955.

De Jong werd in 1936 aartsbisschop van het bisdom Utrecht (en van Rhusium in Thracië) en tevens metropoliet, kerkvader die aan het hoofd staat van een kerkprovincie. De kerkprovincie van aartsbisschop De Jong was Utrecht, die heel katholiek Nederland met z’n verschillende bisdommen, beslaat.
In de Tweede Wereldoorlog werd De Jongs onverzettelijke houding een steun voor velen en een bron van inspiratie. In 1951 ging hij met emeritaat. Zijn hele leven bleef hij Ameland trouw en kwam er regelmatig.
In is een straat en een school naar hem genoemd en aan de Kardinaal de Jongweg staat een manshoog bronzen beeld. Het standbeeld van de kardinaal, gemaakt door Frans Ram, werd in 1982 onthuld.

 

Henk van Osch schreef de biografie, die in 2016 uitkwam.

Van Osch beschrijft De Jong als een vrome, nederige man met een ijzeren geheugen. De grote Amelander was innemend, maar zonder elegantie. En hij was volgens Van Osch een held. “Als een held iemand is die zich heldhaftig heeft gedragen, ook al was het met grote tegenzin, dan was Jan de Jong beslist een held.”

• Kardinaal de Jong - Heldhaftig en behoudend
• Henk van Osch
• Uitgeverij Boom
• ISBN 9789089539373
• € 29,90
• Maart 2016

Koop het in de boekhandel op Ameland of bestel het via deze link.

Lees hier meer over Kardinaal de Jong.

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de 

Koken op Ameland

Koken op Ameland

‘Koken op Ameland’ is onderdeel van een concept. Koken op ... , Koken in ... en vul dan een eiland of plaats in. De samenstellers koppelen recepten aan Amelanders, maar dat wil niet zeggen dat die recepten van die Amelander zijn. Er zitten wel Amelander tintjes aan, zoals de Amelander mosterd die wordt gebruikt voor een recept met mosterd.

In het boek tref je gerechten met mossels, oesters, kokkels, vis en Amelander kaas. Amelander bier en de Amelander likeuren ontbreken niet. Verder wordt er gekokkereld met ree, konijn, lam en rund, sushi, harder, garnalen en honing. Amelandse producten profileren zich op een mooie manier via dit kook- en kijkboek, waarin 56 recepten staan, geschikt voor gerechten waar vier personen zich aan kunnen verlustigen.

• Koken op Ameland
• ISBN 978 90 78856 43 6
• Samenstelling: redactie onder leiding van Ron Putto
• Uitgeverij Orange House bv, Oosthuizen
• Maart 2016
• € 15,95

Ut Moaiste Woa'd - Speulsk

Speulsk

Teeldrift van koeien.

Kaarten bij Ameland aan Tafel

Bij de uitgave Ameland aan tafel werd ook een kaartenmapje uitgegeven, met illustraties uit het boek en van sponsoren van de uitgave. Dit zijn een paar kaarten uit het mapje. Linda Vloedgraven tekende ze. Het volledige mapje met 14 kaarten is te koop voor een euro. Klik op deze link voor meer informatie over het waarom van de uitgave en het verkooppunt.

Krûmeltjesspoor Spoorboekje

Krûmeltjesspoor Spoorboekje

Het Spoorboekje voor het Krûmeltjesspoor hoort bij het pad vol Krûmeltjes en andere bijzondere figuren dat in een stukje bos bij Ballum is aangelegd in 2014 en 2015. Het opende in februari 2016.

Het idee van het Krûmeltjesspoor komt uit de koker van Ari van Hardeveld en Olga Wouters. Samen met een werkgroep gingen ze aan de slag, met steun van Dorpsbelang Ballum en SBB

De kinderwandeling laat kinderen zoeken en speuren, wandelen en ondertussen de natuur proeven. Het Krûmeltjesspoor combineert die elementen rond een spannend thema van een oud volksverhaal. 

Het Krûmeltjesspoor Spoortboekje is te koop bij VVV Ameland.

Krûmeltjesspoor Spoorboekje
Werkgroep Krûmeltjesspoor
2016
€ 1,--

Lees hier over de opening van het Krûmeltjespad.

 

 

Ameland InZicht 12

Ameland InZicht 12

Ameland InZicht 12 is het voorjaarsnummer van 2016.

In dit nummer:

• Duindwalen op ongerepte oostpunt
• Speelse creatie aan duinvoet
• De enige imker van het eiland
• Tien keer eriop uit op Ameland
• Het familie eiland van Joris Linssen
• Alles wat ademt ontwaakt
• De vermetele dam van de jonkheer
• Het vee eruit, de bedden erin
• Haai: vriendelijke gast voor de kust
• Ga mee naar het Kruimeltjespad

Ameland InZicht is los te koop en je kunt er een abonnement op nemen. Online te bestellen via de webshop van VVV Ameland.

• Ameland InZicht 12
• Lente 2016
• €5,95