Ameland InZicht 19

Ameland InZicht 19

Ameland in Zicht magazine nummer 19 is het zomernummer van 2018, vol artikelen over strandvertier, inspiratie voor lekker eten, wellness voor het paard, watersport en kicks op zee, een heel bijzondere zelfgemaakte motor, droogvallen op het Wad, commandeur Kat en het zomerprogramma van Eiland van Hidde Dirks Kat en een tip van de sluier van De Hort Op en Skiemer Wad, tips voor leuke nieuwe boeken over Ameland en een teaser over Paardenkracht Mannenmoed.

Te koop via de webshop van VVV Ameland.

• Ameland InZicht 19
• Zomer 2018
• € 5,95

Column - Nul komma een beetje

Als we in de media lezen over terrorisme en beelden zien van aanslagen, dan is het altijd van over’t Wad. Zoiets vindt niet plaats op de ouwe pôlle en dat is een geruststellende gedachte bij een verschrikkelijke trend. We leren zo langzamerhand te leven met het idee dat aanslagen erbij horen. Risico van het leven, zeg maar. Dat de gruwelijkheden over’t Wad plaatsvinden houdt niet in dat het op Ameland altijd pais en vree is. Er vindt op het eiland zo nu en dan iets plaats, dat je er niet zo zou verwachten. Op een terrorismeschaal van 0 tot 10 ligt het op nul komma een beetje, maar een beetje is niet niks.

Als het gaat om bedreiging van bestuurders, dan is dit eiland niet van terroristische smetten vrij. Een terrorist is iemand die geweld gebruikt om een politiek doel te bereiken. Het terrorisme op Ameland haalt de media niet, gaat niet gepaard met jongens met een bivakmuts die de burgemeester in de loop van een geweer laten kijken. Wat de burgervader Wil Houben van Voerendaal beleefde of wat Aboutaleb van Rotterdam meemaakt treft men op Ameland niet aan. Wat de Panorama en Telegraaf meemaken is voor Ameland, gelukkig, een ver van onze bed show, een show die te beleven is in Amsterdam, Rotterdam en andere grote steden en verre oorden.

En toch is Ameland niet vrij van dreigementen. De hardloper die schrikt van een loslopend keffertje en daar wat van zegt, wordt afgeblaft door de baas van het beest met de woorden: “Pas maar op, ik weet wel waar jij woont!” Pas maar op, ik weet wel waar je woont? De hardloper schrikt nu ook van de dreigende taal van de eilandgenoot.

Bestuurders worden soms bedreigend toegesproken als er weer eens iets is voorgevallen dat deze of gene niet welgevallig is. En ook schrijver dezes heeft, in de rol van reporter, meermalen een dreigement naar het hoofd geslingerd gekregen. Onlangs nog. “Als onze partij nadelen ondervindt van de publicatie, dan ...” Dat ‘dan …’ wordt vervolgens niet concreet omschreven. Worden dan je poten gebroken, de tanden uit je bek geslagen, je tuin vol gegooid met stront? Wat, als dan? De bedreigingen worden zó algemeen gesteld, dat er moeilijk aangifte van te doen is. ‘Ik weet waar je woont’ is op zich niet bedreigend. Het gaat om de toon, de blik en de context van de opmerking.

Als iemand een kwestie met een eilandgenoot heeft, dan is het toch de gebruikelijke Amelander weg om even met elkaar om tafel te gaan, een kop koffie te pakken en het er over te hebben. Als het tegenzit ga je uit elkaar met een meningsverschil, als het meezit eindigt het met een paar borrels en een stevige handdruk. Maar nooit, nooit met de dreigende woorden: “Pas maar op, ik weet wel waar je woont,” of “Als, dan …”
Nul komma een beetje bedreigend is namelijk ook bedreigend en elkaar bedreigen hebben we op Ameland helemaal niet nodig.

Jeanet de Jong

Column - Op Ameland is het heerlijk koffiedrinken

Zette die regisseur van Redbad, Roel Reiné, Ameland in het praatprogramma van Eva Jinek nu even neer als kleinzielig? Omdat de handhaver aan kwam zetten toen hij met zijn crew Oost-Ameland om kwam ploegen. Omdat hij er niet met een helikopter mocht vliegen of met een drone de beesten verjagen? Omdat het regisseurtje in Amerika heeft gewerkt en daarmee weet hoe het hoort: bezetten, confisqueren, drammen, niet aan afspraken houden en precies doen wat jij in de kop hebt? We zien dagelijks in de media waar die Amerikaanse ‘ik doe precies wat me in de kop opkomt-politiek' toe leidt en Roeltje Reiné is al zó Amerikaans dat hij daar een exponent van is. Roel Reiné first!

Inmiddels zijn er al Amelanders die zo de buik vol hebben van de arrogante crew van Redbad dat ze weigeren de trailer te bekijken, laat staan de hele film. Een hoogleraar Friese taal ontwaart duistere zaken in de rolprent en waarschuwt voor de populistische, ideologische onderstroom die refereert aan het oplaaiend nationalisme. Ik geef het iedereen hier maar even mee. Kijk uit je doppen!

De openluchtvoorstelling in Leeuwarden wordt vast en zeker een spektakel en als de Amelanders, die de film wel willen zien, naar de bios gaan, zullen ze ongetwijfeld op het puntje van hun pluchen klapstoel zitten om het eilander strand en de eilander figuranten eruit te pikken. Uiteraard pikken we het niet om door Reineetje te worden neergezet als truttebollen die niet snappen waar het in de grote filmwereld om draait.

Gelukkig hebben we Douwe Egberts nog. Elke keer weer is het genieten van de reclameboodschap met dat heerlijke liedje, het beeld van de veerboot naar het eiland en de geur van koffie die van het beeldscherm spat. Ameland is het eiland waar het zo heerlijk koffiedrinken is. Smakelijk bakje, allemaal, ik schenk er nog een in.

Jeanet de Jong