Column - Stamboom

Deze week liep ik weer met een groepje het Verhalenpad van Hidde Kat. Het verveelt nooit om over de commandeur en de walvisvaart te vertellen en het is ook niet saai door herhaling. Elke keer sluipen er nieuwe details in de verhalen, omdat ik meer over het onderwerp lees, nieuwe dingen ontdek en uitstapjes maak naar kwesties die via via te linken zijn aan het verhaal van de 18e eeuwse walvisvaart van Amelanders en wat dat Ameland heeft gebracht.

Afgelopen donderdag stond ik met het groepje deelnemers bij het beeld van Hidde, toen K uit De Stelp kwam en in zijn auto wilde stappen. Hij sprak me aan over Hidde Kat en dat zijn broer op hem had geleken, refererend aan het ronde buikje van de commandeur. “Binne jimme familie fan Kat?”, vroeg ik. Maar nee, dat dacht K van niet. Of hij de, hoe heet dat ook alweer, kende? Een paar seconden lang, het leek een eeuwigheid, kwam het begrip ‘stamboom’ niet naar boven. Net op tijd plopte het op. Nee, K kende de stamboom van Kat niet.

“Word ik dement?” schiet het door me heen, nu ik zo’n woord als ‘stamboom’ even niet kan reproduceren? Het zou kunnen, natuurlijk. Een groot deel van ons zal daarmee te maken krijgen en gelukkig weten we meestal niet of en wanneer de dementie toe zal slaan. We schuiven de dementie nog wat voor ons uit. Lijdt een mens niet het meest aan het lijden dat hij vreest? Het komt toch zo het komt.

Mijn vader, Hannes de kolenboer, kreeg ermee te maken. Hij was na een leven van hard werken amper de AOW-grens gepasseerd of het dementiemonster diende zich aan. Voor mij was het voor het eerst duidelijk toen hij op een zondagmorgen voorovergebogen op de bank zat, kijkend naar de glimmende neuzen van zijn zwartlederen schoenen. Hij kreeg de strik niet meer voor elkaar en besefte zelf wat er aan de hand was. Het was hartverscheurend en bleek het begin van het einde.

Die schoenen poetsten wij kinderen. Elke zaterdag werden ze verzameld in het werkplak, op de betonnen vloer voor de Miele wasmachine en centrifuge. Het rode blik vol potjes schoensmeer en borsteltjes kwam uit de werkkast. De schoenen van pappe waren mijn favoriet, omdat dat het enige paar was van stevig leer dat zich glanzend liet poetsen. Eerst insmeren, laten intrekken, vervolgens met een borstel uitpoetsen en daarna opwrijven met een zachte doek. Dan kon pappe er wel weer mee naar de zondagse dienst in de doopsgezinde kerk.
Hoe één woordje een blik aan herinneringen opentrekt; het blijft wonderlijk. Ik heb hem gelukkig weer voor de bril: Stamboom.

Jeanet de Jong

Ut Moaiste Woa'd - Muuskoppe

Muuskoppe 

Smoezen,  met elkaar fluisteren.

Klik op moaiste woa'd bij 'Labels' en je krijgt alle moaiste woa'den die tot nu toe zijn gepubliceerd te zien.

Klik op 'geen opmerkingen' onder deze post als je een reactie wilt plaatsen. Na jouw reactie komt daar dan '1 opmerking' te staan. Daar kan ik of kunnen anderen dan weer op reageren.

25e Verantwoording Stichting Geslachten Faber

Van de Faber Stichting

De Faber Stichting  – officieel de Stichting Geslachten Faber – is er voor alle Fabers in Nederland en daarbuiten en heeft als belangrijkste doel het bieden van ondersteuning op het vlak van genealogisch onderzoek. De stichting geeft ook met enige regelmaat een magazine uit dat eerst 'Verantwoording' heette en later 'Faber! Magazine'. Donateurs van de stichting krijgen het magazine toegestuurd. In de losse verkoop is een magazine € 8,-- exclusief portokosten.

Verantwoording 25 werd geschreven door bestuursleden van de stichting en enkele donateurs.

In Verantwoording 25, het magazine dat betrekking heeft op 2004, staat een groot artikel geïllustreerd met foto's van smid Theo Faber uit Hollum. Het verhaal is voorzien van de namen en geboorteplaatsen van Theo's voorouders. De oudovergrootvader Willem Pieter kwam uit Peasens. Hij trouwde met een Hollumse en zo kwamen de Fabers op Ameland terecht. Het artikel over Theo Faber werd bewerkt door Arnold Faber naar aanleiding van aangeleverd materiaal van Theo.

• 25e Verantwoording 
• Uitgegeven door Stichting Geslacht Faber
• Hans Faber, Arnold Faber, Rob Faber en Theo Faber
• Voorjaar 2005
• € 8,--

Ut Moaiste Woa'd - Stiënpik

Stiënpik

Stiënpik is een oud werpspelletje dat op de westkant van het eiland populair was. Over een opstaande baksteen wordt een halve baksteen gelegd, die met behulp van een mikstiën moet worden afgeworpen. Stiënpikken is dan weer bakkeleien, ruzie maken.

Klik op moaiste woa'd bij 'Labels' en je krijgt alle moaiste woa'den die tot nu toe zijn gepubliceerd te zien.

Klik op 'opmerkingen' onder deze post als je een reactie wilt plaatsen. Na jouw reactie komt daar dan '1 opmerking' te staan. Daar kan ik of kunnen anderen dan weer op reageren.

De Amelander April/ Mei 2022/3

De Amelander, het vrijetijdsmagazine van en voor Ameland' van april/mei 2022 is het derde nummer van dit jaar.

In dit nummer onder meer:

• Nieuw Toerismebeleid
• Op pad met Theo Kiewiet
• Commissie naamgeving
• Koop de Amelander wimpel
• Eerste funeraire dag
• Ete
• Nat Zand
• Volksdansgroep stopt

De Amelander is te koop in de winkels op Ameland en bij de VVV.

• De Amelander
• Uitgever Klaas Touwen
• April/Mei 2022
• Jaargang 58 nummer 3
• € 2,40

Column - Communiceren

“Communiceren, mam!” roept dochter C, als er weer eens iets is misgelopen door gebrekkige informatiedeling. We zitten alle twee in het communicatievak, dus voor een beetje vakkundige informatieoverdracht draaien we onze hand niet om. Doorgaans gaat het dan ook goed. Maar soms!

Zodra het kan zit ik in mijn achtertuintje. Het is slechts enkele vierkante meters groot en toch is het de hele wereld. Met de smartphone binnen handbereik al helemaal. Vanuit mijn ligstoel vang ik heel wat communicatie op. Een veelheid aan informatie komt tot je als je erop let. Vogeltjes kwetteren en kwinkeleren. Ze snateren en klepperen, vliegen heen en weer, alleen of samen en hippen het tuintje in tot op drie centimeter van mijn stoel. De kraaloogjes kijken en spreken boekdelen. “Daar staat een bakje met water en daar heb ik zin in, maar jij bent zo groot en daar ben ik een beetje bang voor.” Of dat echt is wat de merel bedoelt weet ik niet zeker. Mijn merels is wat roestig. Je moet vooral stil blijven zitten, dan vindt hij het waterbakje wel. De kerkklok luidt, mensen fietsen langs en roepen “Hoi” naar elkaar, een deur klapt dicht en aan de overkant van de straat, ik kan het nog net zien, zitten twee mensen met het koppie voorovergebogen, aandachtig te communiceren via hun telefoon. En ik zit heerlijk in mijn achtertuintje dat allemaal te bewonderen en op te vangen. Als ik tenminste niet verdiept ben in mijn boekje over de Willem Barendsz.

Nee, dan afgelopen dinsdag. Toen verliep de communicatie alles behalve soepel. Ik zou met vriendin T een stukje fietsen tot achter de vuurtoren en dan daar vandaan een wandeling maken. We hadden elkaar een aantal dagen niet gesproken dus er was veel te bepraten. Dat deden we dan ook terwijl we De Hagen uit fietsen, ik links, zij rechts. T dacht dat de Bosweg de logische route naar de vuurtoren was en sloeg linksaf, ik meende zeker te weten dat het de Oranjeweg moest worden en ging rechtsaf. Het had allebei gekund, als we er maar over hadden gecommuniceerd. Als we maar even hadden gezegd: “Zullen we de Oranjeweg nemen? Nee? De Bosweg? Ook goed.” Maar niks van dat alles. Resultaat was een reuzenklap op de T-splitsing De Hagen–Bosweg. Trapper kapot, slag in het wiel, blauw bovenbeen, blauwe knie en meer van dat soort ongemak. We knijpen onze handjes dicht dat het daarbij bleef en danken nogmaals de stratenmaker van de Jan Jacobsweg voor de hulp. We liepen gebutst en gedeukt linea recta naar de fietsenmaker. Er werd die middag niet meer gewandeld.
“Communiceren, mam!” zei dochter C toen ik haar erover vertelde. “Communiceren!”

Jeanet de Jong

Drie meter zand

Drie meter zand

Een thriller. In de nadagen van Napoleon wordt een klein Frans oorlogsschip in het zeegat van Ameland tot zinken gebracht door een Engels fregat. Het wrak, met haar kostbare lading, verdwijnt al snel spoorloos in de zeebodem, maar een Hollandse militair in Franse dienst overleeft het gevecht. Kapitein De Koning raakt tegen wil en dank verwikkeld in het verzet tegen Napoleon, de daarmee verweven smokkelarij, en uiteindelijk spionage voor de toekomstige koning Willem I. Tweehonderd jaar later vinden een zeiler en zijn vriendin op Ameland raadselachtige documenten in de nalatenschap van haar grootmoeder. Het persoonlijk logboek van kapitein De Koning geeft hun een onverwachte blik op het leven in 1811 en zet hen op het spoor van het wrak van de Arabelle. Ze zijn echter niet de enigen die geïnteresseerd zijn in wat er onder het zand verborgen ligt. Al snel reikt een spoor van geweld tot beide zijden van de Noordzee.

Ted Polet (1951) doorliep het gymnasium en ging in 1973 naar zee als stuurman. Later werkte hij als informaticus en kwaliteitsmanager, maar de zee liet hem nooit los. Hij is nog steeds actief als zeezeiler. Na zijn pensioen ging hij fictie schrijven, hetgeen in 2019 resulteerde in zijn debuutroman 'De Batavier' en een jaar later in de roman 'Het transport'. 

• Drie meter zand
• Ted Polet
• Uitgeverij Palmslag
• ISBN 9789493245396
• 15 april 2022

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de link.

Storm en de paardenreddingboot

'Storm wil naar zee' is het boekje van Dieuwke Veldhuizen over paard Storm, dat graag mee wil lopen met de paardenreddingboot paarden. Hij krijgt de kans. Kijk maar eens of Storm er zaterdag 16 april ook bij loopt. Dat is de eerste keer sinds de coronapandemie dat de paardenreddingboot weer gelanceerd wordt.

Koop als herinnering het boekje over Storm. Het is onder meer bij het Maritiem Centrum aan de Oranjeweg in Hollum te koop, daar waar ook de paardenreddingboot start voor de lancering. Om 11:00 uur op 16 april vertrekken de paarden.

Van elke verkocht boekje over Storm en de reddingboot gaat een euro naar Stichting Paardenreddingboot Ameland. Het boekje kost € 14,50 en is op meer locaties op Ameland het eiland en in WPD Plaza in Holwerd te koop. En zelfs bij twee winkels op het vasteland. Kijk hier waar je het boekje kunt kopen.

Wad een journal

'Wad een journal-jouw reis van herinneringen' is een boek in met een dikke ringband in de rug, dat je zelf kunt vullen met wat je op het eiland meemaakt. Voorop het boek staat 'Wad een journal' is een boek dat onder het merk 'Wad een eiland!' valt. Laura Bosch is 'Wad een eiland!' gestart omdat ze van Waddeneilanden houdt. Onder de noemer van 'Wad een eiland!' kan ze over alle eilanden producten ontwikkelen. Aan de tekeningen van de vuurtorens van de eilanden te zien is ze dat ook van plan. 

In het boek kan iedereen zijn eigen herinneringen noteren en aldus een eigen boek maken. Journal staat met één a op de Engelse manier geschreven, wat ietwat verwarrend werkt, omdat Wad en een op z'n Nederlands zijn geschreven. Ook is het boek dik en heeft het een dikke ringband. Heerlijk als je veel te schrijven hebt, maar je steekt het niet zo even in je binnenzak.

Het binnenwerk van Wad een Journal ziet er keurig uit, met lijntjes waar de schrijver alle ingevingen neer kan schrijven en mooie gestileerde waddensferen. Bovenin kun je de datum invullen en aangeven wat voor weer het die dag was en hoe warm of koud het was. Op menig pagina staat onderaan een klein vuurtorentje, om de liefde voor het eiland nog eens extra te onderstrepen. Zo wordt een ingevuld boek een fantastische herinnering aan een vakantie op het eiland en een waardevol vakantiedagboek.

'Wad een journal' is bij Boekhandel Van den Brink in Nes, Enjoy Books in Hollum en bij VVV Ameland te koop. 

• Wad een journal - jouw reis van herinneringen
• Laura Bosch
• Uitgegeven in eigen beheer
• April 2022
• € 17,95

Limborgh

In dit blog deze keer geen boek over Ameland. Er komt zelfs geen regeltje over dit eiland in voor en toch is het een Amelands boek. Dit boek is grotendeels geschreven op Ameland, in huisje Vogala in Ballum. Het huisje is van Ingrid Biesheuvel, die we kennen van Wonderwezens en Walvissen groot en vet.

Ruim zevenhonderd jaar na verschijning is Nederlands beste ridderroman dankzij mediëvist Ingrid Biesheuvel nu leesbaar voor een ieder. Ze vertaalde het uit het Middelnederlands en het Ripuarisch. De Volkskrant noemt de vertaling van Ingrid "sprankelende". Volkskrant: "De roman van Heinric en Margriete van Limborch – kortweg de Limborch – is een ingenieus, overrompelend epos over liefde en strijd, met meerdere verhaallijnen die de lezer over het gehele Europese continent meevoeren, van het hertogdom Limburg tot Frankrijk, Spanje, Italië, Griekenland en Constantinopel. En, uitzonderlijk voor de Middeleeuwen: het hoofdpersonage met wie het verhaal opent, is een vrouw." 

Ik kreeg het boek voor mijn verjaardag en het ligt klaar om gelezen te worden. Waarschijnlijk laat ik het liggen tot de vakantie en ga ik me er in juni op storten. Het eiland en huisje Vogala, dat 'vogels' betekent en komt uit wat de oudste Nederlandse zin wordt beschouwd ('Hebban olla vogala nestas hagunnan hinase hic anda thu uuat unbidan uue nu') boden de rust en ruimte om ongestoord aan het boek te kunnen werken. Ik heb heel veel zin om erin te beginnen. Eerst nog wat boeken over de walvisvaart doorwerken en dan is het zo ongeveer wel juni.

• Roman van Heinric en Margriete van Limborch
• Anoniem
• Vertaald door Ingrid Biesheuvel
• Uitgegeven door Atheneum - Polak & Van Gennep Amsterdam
• ISBN 9789125310684
• 2021
• € 35,00

Ut Moaiste Woa'd - Eirôlle

Eirôlle

Rollen van Paaseieren vanaf een duin.

Lees via deze link meer over eirôlle, eislaan, eismiete en paaseigoaie.

Klik op moaiste woa'd bij 'Labels' en je krijgt alle moaiste woa'den die tot nu toe zijn gepubliceerd te zien.

Klik op 'geen opmerkingen' onder deze post als je een reactie wilt plaatsen. Na jouw reactie komt daar dan '1 opmerking' te staan. Daar kan ik of kunnen anderen dan weer op reageren.

Ut Moaiste Woa'd - Ansange

We hadden een apart blog voor ut moaiste woa'd, het mooiste woord in het Amelands. Die rubriek voegen we vanaf nu in bij dit blog over boeken. We geven het woord een kleurtje, om het te onderscheiden van de boeken. Zo staat de muziek geel gepubliceerd en krijgt ut moaiste woa'd een blauw kleurtje achter de tekst. Suggesties zijn welkom. Klik op moaiste woa'd bij 'Labels' en je krijgt alle moaiste woa'den die tot nu toe zijn gepubliceerd.

Ut moaiste woa'd van deze keer staat niet in het Woa'deboek. Ik hoorde op een bijeenkomst in Natuurcentrum Ameland. Weten jullie er meer van, laat het weten. Het kan via 'reactie' (Waar 'geen opmerkingen' staat, onder dit bericht, komt na jouw reactie '1 opmerking' te staan. Daar krijg ik dan weer melding van en iedereen kan zien wat je over het woa'd hebt te melden. Van harte uitgenodigd.)

Ansange

Het woord wordt in Buren gebruikt. Ansangen is het aanzetten van bijvoorbeeld pap op bodem van de pan. 

Sangere staat wel in het Woa'deboek en is een zeurende pijn. Sangere is koken of pruttelen, het zingen van water op het vuur. Sangerech is licht aangebrand (van melk, pap e.d.).

Boekenmarkt in De Plaats

In De Plaats aan de Oosterlaan in Hollum is regelmatig een boekenmarkt, met een speciale afdeling met boeken over Ameland. In de rechter kolom van dit blog staat een banner, die verwijst naar de Ameland Agenda op de website van Persbureau Ameland. Daar staan de Boekenmarkten van De Plaats in vermeld. Ze zijn vaak wekelijks, op dinsdag, van 11:00 tot 16:00 uur, maar als u zeker wilt zijn van de markt kunt u het beste even kijken of het in de Agenda is opgenomen. Vandaag is zo'n boekenmarkt en wij van het Ameland Boeken blog scoorden weer een paar mooie. We zetten ze vandaag op het blog. Een van de aanvullingen betreft 'Zeven vette jaren - op de walvisvaarder Willem Barendsz' van Anton Schols. Het boek ziet er nog als nieuw uit en we gaan het met plezier lezen. De basisgegevens zetten we vandaag al op het blog.

Column - Gedoogde waanzin

De Franse overheid verbood het gebruik van terrasverwarmers. Het verbod is niet zozeer ingegeven als steuntje in de rug voor de horeca uitbaters, om ze te behoeden voor al te hoge energiekosten, niet als maatregel tegen het spekken van Ruslands oorlogskas, maar als een van de maatregelen om smelten van de poolkappen en klimaatverandering tegen te gaan. De Franse minister van Ecologie noemt de inburgering van terrasverwarming en airco een ‘ecologische dwaling’. Frankrijk staat op het punt een nieuwe president te kiezen. God verhoede dat het de extreemrechtse kandidaat wordt; Marine stookt wat graag eigenhandig menig terrasvuurtje weer op.

In Nederland wordt de terrasverwarmer ook wel ‘gedoogde waanzin’ genoemd. De gemeente kan het regelen in de Apv en zolang een gemeente dat niet doet, zoals gemeente Ameland dat nog steeds niet gedaan heeft, kun je als horecavereniging of als afzonderlijke uitbater je verantwoordelijkheid nemen - ga niet mee in het absurde advies van Koninklijke Horeca om subsidie aan te vragen voor duurzame terrasverwarming; het is een gotspe - of als klant het verschil maken. Heb je zin in een drankje met een portie bitterballen, ga dan niet op een met gasbranders of warmtelampen verwarmd terras zitten, maar stap naar binnen en schuif lekker aan bij het raam. Via het raam is elke zonnestraal aangenaam warm. Wie nog verder wil gaan kan de uitbater laten weten de buitenverwarming niet te appreciëren. Het is zijn of haar warmtelamp, maar het is ons eiland dat elk jaar iets dieper in het water komt te liggen. En buiten zitten? Dat is voor juni, juli, augustus. September soms, als we een mooie nazomer hebben. Buiten zitten hoort bij het zomerseizoen.

Intussen roept de overheid op de thermostaat wat lager te zetten en kort te douchen. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar kort douchen deed ik al. Korter kan haast niet en de thermostaat staat ook al heel lang heel laag. Ik begon bij 19 graden, daalde af naar 18,5 en schommel nu tussen de 15 en 17. De wakkere krant van Nederland roept juist op om niet zo laag te gaan. Het zou ongezond zijn. Maar goed, dat is de wakkere krant. Daar heb ik het toch al niet zo op. Gezondheidsadviseurs noemen 15° als ondertemperatuur. Als je het huis nog kouder laat worden, dan heb je kans dat het te vochtig blijft en een vochtig huis is niet gezond. Met de zon in mijn ramen schiet de thermometer in mijn kamertje omhoog. Op de bank liggen kleedjes voor over de benen en als kleding draag ik laagjes en warme sokken. Gisteren frequenteerde ik mijn kroeg. Gezellig aan een tafeltje, binnen. Er is waanzin genoeg in de wereld, daar hoeft verwarmde buitenlucht niet bij.

Jeanet de Jong

WPDetails #17

'WPDetails' is het personeels- en relatiemagazine van Wagenborg Passagiersdiensten. Het thema van nummer 17 is Stromingen. 

Het is een interessant nummer over stromingen die leiden tot verhalen. Directeur Wagenborg Passagiersdiensten noemt in zijn voorwoord de Waddenzee drukker dan de Kalverstraat op zaterdagmiddag. Het is een dynamiek van jewelste, zegt Van Langen. Hij benoemt de miljoenen vogels, de ontelbare schaaldieren en overige bewoners van het Wad. Ook heeft hij het over de waterbewegingen, het getij en de toeristenstroom. WPDetails staat vol verhalen vanuit verschillende gezichtspunten. Reizigers, medewerkers van de VVV's van Ameland en Schiermonnikoog, medewerkers van Wagenborg, collega rederij Caledonian MacBrayne van Schotland, ondernemers, kunstenaars en vogelaars komen aan het woord. 

In een blad over stromingen kan de TidalKite natuurlijk niet ontbreken en dat doet hij dan ook niet. Vier TidalKites leveren net zoveel stroom als het zonnepark op het vliegveld van Ameland. Dat belooft een interessante proef. In de zomer van 2024  kan het systeem gaan draaien. Uniek in de wereld. Wagenborg vult ook een pagina met cijfers en feiten en een pagina met data van Veerbootcafé's op Schier en Ameland. Interessante, nuttige en leuke informatie om te lezen.

WPDetails wordt gratis huis aan huis bezorgd op de eilanden Schiermonnikoog en Ameland.

• WPDetails #17
• Uitgegeven door Wagenborg Passagiersdiensten
• Jaargang 7 - April 2022

Eilandhoppen - Verhalen & Meer

'Eilandhoppen' is een boekje van Dymphie van den Bergh. Zij woonde 18 jaar lang in Buren op Ameland en werkt inmiddels weer aan de vaste wal als dierenarts. Ameland blijft een inspiratiebron. Haar indrukken van het eiland verwerkt ze in illustraties, verhalen en gedichten. Die combinatie werd 'Eilandhoppen'. 

'Eilandhoppen' is uitgegeven in een handig A5-formaat. Dat past gemakkelijk in de jas en de tas, zegt Dymphie, en is een mooi maatje om te versturen.
Dymphie belooft urenlang lees- en kijkplezier.

Op de website Made-on-Ameland.nl is meer over Dymphie en haar werk te zien en lezen.

Het is nu te koop bij Enjoy Books in Hollum en Dymphie stuurt het boekje met alle liefde naar je op.

• Eilandhoppen - Verhalen & Meer
• Dymphie van den Bergh
• Uitgegeven door Made on Ameland
• ISBN 978-90-823318-1-3
• € 13,95
• 2022

Ameland InZicht 28

Ameland InZicht nummer 28 is verschenen. Het magazine ligt in de winkels op Ameland en is online via de webshop van VVV Ameland te koop voor € 9,99. Nergens op de wereld hoeft de Amelandliefhebber dit mooie en informatieve blad te missen. Nummer 27 kwam in oktober 2021 uit en dat was ook al zo'n boekdik nummer.  

 

Nummer 28 heeft als thema 'Blauw'. "Je kunt blauw bloed hebben. Van de blauwe knoop zijn. De blues voelen, of een blauwtje lopen. Zoveel tinten blauw, zoveel betekenissen," schrijft uitgever Kevin Kiewiet in zijn voorwoord. Ameland InZicht 28 duikt onder in dat blauw. Kiewiet: "Het mag duidelijk zijn: we knallen het seizoen in! Na een lange, onzekere periode van hollen en weer stilstaan kijken we nu met elkaar vooruit."

 

In nummer 28 staan verhalen over:

• Zwembad De Schalken
• De Phenix, werkpaard in de wind
• Andrea Mosterman, gesettteld in The States
• Blauwe schatten van eeuwen - over tegeltjes in commandeurshuizen
• Blauw is niet altijd blauw - over blauwe vogels en vlinders
• Meubelkunstenaar Peter Kiewiet
• Het steekt nauw voor de aquariumman - over vrijwilliger Hans van den Buuse
• Weerfoto's met een gouden randje - over fotograaf Janna-Jacoba van der Laag
• De lucht is blâuw fan dagen - over het Amelands
• Amelander Canon - over De Blauwe Schuur 
• Bijzondere straatnamen - Badweg
• Yad Vashem - over Kardinaal de Jong
• Storm Corrie
• Bekende Amelander - over Afke Boven
• Mijn Ameland
• Rimpeling - Een blauwe zee
• Ameland trots op Blauwe Vlag
• Het geheim van een gezonde oude dag - over Blue Zones
• Zinig op "het blauwe goud" van Ameland - over drinkwater
• Blauw boed in de wei - over paarden, nazaten van de koninklijke stoeterij op Ameland
• 'Je hebt geen idee wat je mist als je niet duikt ' - over Duiken met Marco

Ameland InZicht 28

• Uitgever Kevin Kiewiet
• Voorjaar 2022
• € 9,99

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de link.

Toerisme en recreatie op de Waddeneilanden

Toerisme en recreatie

'Toerisme en recreatie op de Waddeneilanden - Verkenning van verdringingseffecten' is een quickscan naar onderzoekswensen vanuit een bestuurlijk eilandeer perspectief. Ondermeer het verdwijnen van caravans op Boomhiemke en de verroompotting van het eiland komen aan bod.

Het rapport is via deze link digitaal te lezen.

• Toerisme en recreatie op de Waddeneilanden - Verkenning van verdringingseffecten
• John Dagevos en Meindert Schroor
• Uitgegeven door de Waddenacademie
• ISBN 978 94 90289 62 1
• April 2022

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de link.

Column - Normaal

“Doe es normaal!” Dat beet een man me toe terwijl hij met zijn extended family, een man/ vrouw/ kind of twaalf, midden op de weg stond te prepareren om hun fietstocht voor te zetten. Ik kwam aantuffen met de MaxMobiel, op weg om Tafeltje Dekje maaltijden rond te brengen. Dat gaat perfect met de MaxMobiel. Het ding kan minder hard dan een brommer, maar hard genoeg én er zit een goede claxon op. Die gebruikte ik toen ik de grootfamilie naderde. Een toeter doet gewoonlijk mensen opkijken en reageren, de weg vrij maken of groeten. Deze groep reageerde niet. Er keek geen mens op of om en men bleef midden op de weg, met de fiets tussen de benen, staan. De MaxMobiel is klein, maar altijd nog breder dan een fiets, zodat ik inschatte dat ik maar beter niet tussen het volk door kon gaan slalommen. En claxonneerde nog maar eens. “Doe es normaal!” riep de pappa. Pas toen ik stopte ging men een ietsepietsie opzij.

Normaal? Paardenstront op de weg, dát is normaal. We zagen het deze zaterdag weer volop en het rook verrukkelijk. Weinig ruikt zo lekker en zo normaal als een vers gedropte paardenhoop. Het was de zaterdag van de eerste oefening van de paardenreddingboot. Twee jaar lang vond er geen lancering, geen demonstratie plaats vanwege pandemie en bijbehorende maatregelen. Deze eerste keer was spannend voor man en paard, maar het ging goed. Het roest ratelde uit de rupsbanden, de voerlui waren accuraat en de paarden wisten nog altijd wat er van hen verwacht werd. Ze deden normaal en dat was prachtig om te zien. Er was nauwelijks publiek, op wat Amelanders en een paar gasten na en de mensen die er waren genoten van het geluid van de rupsbanden op asfalt en klinkers. Een vertrouwd geluid, dat nog altijd de gedachte aan een schip in nood oproept, aan een mensenreddende lancering, en daarom kippenvel veroorzaakt. Dat geluid, dat we twee jaar hebben moeten missen, dát is pas normaal.

Jeanet de Jong