De Amelander Augustus/September 2022

De Amelander, het vrijetijdsmagazine van en voor Ameland' van augustus en september 2022 is het achtste nummer van dit jaar. 

In dit nummer onder meer:

• Recyclaars Ameland
• Nostalgisch museum
• Het Vermaningspad
• Friese stermerries
• Inspiratieavond circulair Ameland
• Droochte
• Eetcafé De Boerderij
• Expositie Lerwick hondjes
• Ambulancechauffeurs
• Open Monumentendag
• Willem Smit
• Truida Metz-Kooiker
• Nat Zand
• Van de melkboer

De Amelander is op heel veel plekken op Ameland te koop. De Amelander postadressen ontvangen hem zonder kosten in de brievenbus.

• De Amelander Augustus/September 2022 
• Uitgever Klaas Touwen
• Augustus 2022
• Jaargang 58 nummer 8
• € 2,40

Column - Van Texel

Van Texel

Dit weekend zit ik op Texel voor een allerliefst vertelfestival dat in een allerliefst dorpje iets boven Den Burg wordt gehouden. Verhalen in de Wind heet het en het vindt grotendeels in huiskamers in De Waal plaats. Achter een van de huizen aan het Hogereind, de straat waar eigenlijk alle huiskamers van het festival staan, heb ik een leuk appartementje kunnen huren, een B&B zonder ontbijt. 

Samen met collega-vertelster van Ameland Vertel!,T, stapte ik op en van de TESO en struinde door Den Burg. We vonden een mooi plein, pakten een lekker lunchje en vervolgden onze weg naar de Albert Heijn om boodschappen in te slaan voor het ontbijtje dat we zelf moesten regelen. We passeerden boekhandel Het Open Boek en als ex-boekhandelaarster is het altijd moeilijk om zomaar een boekwinkel voorbij te lopen. In Het Open Boek vonden we alle twee iets te lezen en achterin de zaak was een kleine tentoonstelling ingericht met schilderijen en tekeningen van Theo Goedvriend (1879-1969). Daar gingen we even kijken. Zonder dat we ernaar vroegen voegde de boekenbaas zich bij ons. Hij bleek een enthousiaste verteller over de kunstenaar die hij op het spoor was gekomen en waarvan hij enkele werken in het bezit had en nu een tentoonstelling had samengesteld. Goedvriend kwam niet van Texel maar was er wel regelmatig te vinden en maakte verschillende schilderijen van ver- en havengezichten, boerderijen en landschappen. Waar wij vandaan kwamen, wilde spraakwaterval boekenbaas weten en zo kwamen we op Ameland uit. "Nou ja zeg," zei de boekenbaas, die ook Theo bleek te heten. "Nou ja zeg, dan moeten jullie maar eens aanwijzen welke van deze schilderijen van Ameland is." Een van de werken had in een veilingcatalogus beschreven gestaan als 'van Ameland'. We vonden hem niet en Theo vertelde dat wat als 'van Ameland' werd betiteld, toch echt 'van Texel' bleek te zijn. Er stond een type schuur op zoals wij die van Ameland niet kennen. 

Theo vertelde vervolgens dat hij zelf gedichtjes maakte, allerliefst en kolderiek, en dat Simon Dros een van zijn schrijfsels op het Waddenvertelfestival op Ameland had voorgedragen. De wereld bleek weer klein, want dàt Waddenvertelfestival hadden wij van Ameland Vertel! georganiseerd in het pre-coronajaar. Het "Hoe is het mogelijk!" schalde door de winkel en er werden adressen over en weer uitgewisseld. T en ik gaan nu eerst luisteren naar Verhalen in de Wind en buigen ons bij thuiskomst over een volgende editie van Waddenvertelfestival. Boekenbaas Theo en zijn kolderieke Texelse gedichten mogen dan niet ontbreken.

Jeanet de Jong

Podcast 'Pa Vertel Es' - Seizoen 1 aflevering 6

In deze zesde aflevering van de podcast 'Pa Vertel Es' vertelt Theo Faber over zijn rijbewijzen en rijontzeggingen. 

De podcast is opgenomen door zijn dochters, Paula, Anne Christina en Eva Faber.

Mail reacties naar pavertelesdepodcast@gmail.com.

Luister hier naar aflevering 6 van seizoen 1.

Klik onder deze post label Podcast of Pa Vertel Es aan om meer podcasts te horen.

Column - Appels en peren

Appels aan de boom

Afgelopen week was een wel erg drukke week. Over sommige stukken had ik veel te lang zitten epibreren, waardoor ik allengs dichter en dichter bij de deadline van Ameland InZicht nummer 29 kwam. De stukken moesten worden ingeleverd en eigenlijk schreef ik ze pas toen de ketel bol stond van de druk. Het blad komt begin oktober uit. Uiteindelijk ben ik content met mijn bijdrage, vooral die over het Kabouterdörp in het Hollumer bos. In het verhaal wordt de ontstaansgeschiedenis van het bijzondere dörpke ontsloten. Het is tevens een eerbetoon geworden aan de man die het in gang zette.

Op die deadline volgde direct een nieuwe, zodat er van bijkomen geen sprake kon zijn. Ik heb de geschiedenis van de redding bij paal 21:600 aangegrepen om die van diverse kanten te bekijken. Daarvoor moest ik zoveel mogelijk betrokkenen te spreken zien te krijgen. Dat kost heel veel tijd en puzzel- en structureerwerk, maar ook dat is gelukt. Een dezer dagen, of komende zaterdag, dat is nog niet helemaal zeker, komt het in de krant en op deze website. Met een ere wie ere toekomt en een redelijk geslaagde poging om boven water te halen waar het goed en mis ging.

Nu al die stukken uit de pen zijn is het tijd voor rust en kalmte. Dat vind ik onder meer in mijn achtertuintje van een paar vierkante meter. Al hoe klein het ook is, er staan wel zes bomen in. Het zijn leibomen, drie appels en drie peren, die een perfect groen gordijn vormen, koelte brengen en nog vruchten opleveren bovendien. Vooral de appels dragen rijk dit jaar. De peren daarentegen staan veel dikker in het blad. In totaal tel ik maar een stuk of vijf peertjes. Voor de appeloogst heb ik al kratjes van zolder gehaald. Ze worden straks gevuld met vele tientallen vruchten. Pluktijd: oktober, staat op het label. Nu zitten de steeltjes nog goed vast en onderwijl groeien de appels met al die zonneschijn en af en toe wat water dik en blozend. Sappig en goed van smaak, belooft het label. En ze zijn goed voor de moes. Zelfbestuivend, het kan niet op. De peren zijn Conference handperen. Ze bloeiden uitbundig, maar dit jaar is geen goed perenjaar. Wel wordt het smakelijk appels eten en appeltaart en appelmoes. Iedere appel smaakt bomig, wil het gezegde ons doen geloven. We gaan het beleven. En wat de peren betreft? Als de peer rijp is, valt zij. Appels met peren vergelijken, het kan prima!

Jeanet de Jong
 

Podcast 'Pa Vertel Es' - Seizoen 1 aflevering 5

In deze aflevering van 'Pa Vertel Es' de podcast praten Theo Faber en zijn dochters over de avonturen met de brommer. Van gasflessen rond brengen tot politie.

De podcast is opgenomen door zijn dochters, Paula, Anne Christina en Eva Faber.

Mail reacties naar pavertelesdepodcast@gmail.com.

Luister hier naar aflevering 5 van seizoen 1.

Klik onder deze post label Podcast of Pa Vertel Es aan om meer podcasts te horen.

Vooroorlogse zomerhuizen van Duinoord Ameland

Vooroorlogse zomerhuizen van Duinoord

'Vooroorlogse zomerhuizen van Duinoord Ameland' is een fotoboek van Jan Beukema. Het is inmiddels de vierde versie en Jan begon dit project in 2016.

Het fotoalbum vertelt over vakantiehuisjes die nu bij het Zuidlaardermeer staan en die voor de oorlog op Duinoord op Ameland stonden. Ze zijn in 1943 verplaatst. De Duitse bezetter deed aan Küstenräumung en wilde de huisjes in de duinen kwijt om vrij zicht en schootsveld te hebben. Jan Beukema en zijn vrouw zijn sinds 2013 eigenaar van een van de huisjes aan het Zuidlaardermeer. Hij raakte daardoor geïnteresseerd in de geschiedenis van zijn eigen en vergelijkbare huisjes die buiten Ameland een bestemming hadden gekregen. Opvallend veel Groningers bleken op het eiland een huisje te hebben gehad. Beukema plaatste een oproep op de website van Persbureau Ameland en er komen diverse reacties binnen. De zoektocht van Jan was begonnen en resulteerde in fotoalbums. Die van augustus 2022 is de vierde versie. Het album heeft prachtige oude kaartjes van het duingebied, waar de huisjes zijn ingetekend. Beukema ontsluit de geschiedenis van zijn eigen huisje nummer 92 en van vele andere huisjes die zijn verplaatst.

Jan Beukema is nog op zoek naar meer informatie, vooral over het huisje Ultieme Droom.

Bekijk hier het fotoboek online.

• Vooroorlogse zomerhuizen van Duinoord Ameland
• Jan Beukema
• Digitaal Fotoalbum in eigen beheer uitgegeven
• Augustus 2022
• Gratis online te lezen

Ameland in de Film

In de Leeuwarder Courant van zaterdag 13 augustus 2022 staat een stuk van Asing Walthaus over de film Dakota. De film is van Wim Verstappen met Kees Brusse in de hoofdrol. Een echte Dakota landde voor de opnames op een mistig vliegveld bij Ballum.

Er zijn meer films op Ameland (en op de andere Waddeneilanden) opgenomen en via deze link kom je er heel wat tegen. Aanvullingen aanbevolen.

• Dakota met Kees Brusse
• De Ratelrat met Rijk de Gooijer
• Stroop met een rol voor Onder de Vuurtoren
• Gesneuveld met een bijrol voor wasgids Harmen Wijnberg
• Penny's Shadow, de paardenfilm van Steven de Jong
• Redbad, de film met Gijs Naber en Huub Stapel
• Andere Tijden over Spaanse vluchtelingen in Nederland - 26 juni 2005

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de link.

Column - Aanhef

Met enige regelmaat krijg ik een mailbericht van de bibliotheek met boekentips en nieuwe aanwinsten. Vorige maand stond daar het boek ‘Aan de randen van de dag’ van Femke van der Laan tussen, een boek met een mooi blauw kaft, waarin het silhouet van haar man en burgemeester Eberhard van der Laan van Amsterdam te herkennen is. Het is al even uit, verscheen in januari van dit jaar, en stond op mijn 'te lezen lijstje'. Toen de bieb me ermee confronteerde sloeg ik toe en vroeg het aan. Het duurde weken eer het bericht kwam dat ik het op kon halen. Kennelijk is het een boek dat veel geleend wordt.

Ik lees langzaam en ik heb veel leeswerk onder handen en toch ging dit boek mee de boot op, de bus en de trein in. Vooral op de boot en in de trein is het lekker lezen, wachtend op de bus onder het afdak in de schaduw is ook een prima plek. Met een goed boek wordt wachten een plezier. En dit is een goed boek.

Femke schrijft openhartig over de liefde tussen haar en Eberhard en toch ook weer niet zo openhartig dat het ongeschikt is voor hun kinderen. Die drie koters die zij samen op de wereld hebben gezet hebben er een liefdevol verhaal aan over hun ouders, waarvan ze hun vader veel te jong moesten missen.

Voor de lezer die verder van de familie afstaat is het een uniek kijkje achter de schermen van de sociaal democraat met een publieke functie en zijn veel jongere vrouw.
Femke heeft een bijzondere manier van schrijven en ik hou ervan. Ze herhaalt en herhaalt en herhaalt, tot je als lezer kunt invullen wat er komt en het door de herhaling snapt.
"Wondermooi opgeschreven, ontroerde mij verschrikkelijk." Dat zei Matthijs van Nieuwkerk erover en daar kan ik me volkomen bij aansluiten. Wondermooi en ontroerend en met een slot dat we allemaal kennen, de dood van de burgemeester.

Naast genot over de schrijfwijze en het verhaal en de ontroering om de geschiedenis heb ik nog iets uit het boek gehaald: schrijf bij elk briefje, hoe kort ook, een aanhef en een afsluiting. Zonder dàt is bot, dat vond Eberhard van der Laan. Ik snap hem en schreef bijna altijd al aanhef en afsluiting, maar doe dat vanaf nu standaard.
Indachtig Femke en Eberhard van der Laan.

Jeanet de Jong

Podcast 'Pa Vertel Es' - Seizoen 1 aflevering 4

In deze aflevering van de podcast 'Pa Vertel Es' praat Theo Faber over zijn avonturen met familie Bruin. Van vissen tot onderduiken.

De podcast is opgenomen door zijn dochters, Paula, Anne Christina en Eva Faber.

Mail reacties naar pavertelesdepodcast@gmail.com.

Luister hier naar aflevering 4 van seizoen 1.

Klik onder deze post label Podcast of Pa Vertel Es aan om meer podcasts te horen.

Column - Azijn

Het is augustus, maand van de spinnen. Althans, dat zou het moeten zijn, maar ik zie niet zoveel spinnen de laatste tijd. De beestjes zijn er niet, want er waren deze zomer tot nu toe ook haast geen muggen en andere vliegbeestjes. De spinnen hebben dus niks om in hun web te vangen. Dat betekent niet dat ik mijzelf beschikbaar stel als spinnenvoer.

Vorige week had ik een onderbroken nacht. Dat heb je soms. Dan gaat het licht aan, worden de kussens opgeschud om tegenaan te zitten en pakken we een boek om even de zinnen te verzetten. Ik was verdiept in mijn lectuur toen ik vanuit mijn linker ooghoek iets zag bewegen. In een reflex draaide ik mijn hoofd een kwartslag naar links en plots zat ik oog in oog met een reusachtige achtpoter. Ik hou niet zo van spinnen, ze hebben me teveel harige poten, al ben ik lang niet meer zo panisch voor de beestjes als voorheen. Toen kon ik er nog wel eens van gruwen en kreten slaken. Tegenwoordig benader ik ze wat kalmer en praat tegen ze. “Nee, jongen, dat doen we hier niet!” bracht ik onderkoeld uit. De griezel bleef stil zitten. Ik sprong het bed uit, haalde een glazen schaaltje met een bierviltje en stormde terug naar de slaapkamer. Oh gruwel, hij zat er niet meer! De spin had de reis van kussen naar voeteneind gemaakt en zat wederom stil toen ik de kamer binnenkwam. Met het glazen schaaltje en het bierviltje als deksel had ik hem snel gevangen.

Ik zou het graag zijn, een spinnenliefhebber, maar ben het niet. Toch spuit ik ze niet weg. Ook gooi ik geen azijn of ander milieuonvriendelijk spul op tuinpad of in tuin. Je kunt er immers gif op innemen dat spul, waar dieren en planten van doodgaan niet goed is voor de natuur, niet voor je tuintje en zelfs niet voor de sprietjes tussen de tegels van het tegelpad. Uiteindelijk ook niet voor onszelf. De supermarkt kan de schoonmaakazijn nog zo aanprijzen en portalen vol zetten met vijfliter containers, het blijft kwalijk spul waar ook het RIVM voor waarschuwt. Bij een wandeling door het dorp haakt de zure lucht je hier en daar in de keel; een azijnspuiter, die zich soms verantwoordt met: “Ja, maar voorheen spoot ik met Round Up!”

Door de Westerlaan rijdt een trekker met een omgekeerde vlag naast de cabine. Het blauw-wit-rood is zo langzamerhand verworden tot een symbool van ontkenning en terreur. Machteloosheid, angst en ontgoocheling dringen zich op en daarnaast een heleboel ontkenning. Ik lees erover in het boek ‘Jona zonder walvis’.

En de spin? Die heeft zijn vrijheid gekregen via het keukenraampje.

Jeanet de Jong

Podcast 'Pa Vertel Es' - Sezoen 1 aflevering 3

In deze aflevering van de podcast 'Pa Vertel Es' praat Theo Faber over Jaap, een bijzondere én waardevolle werknemer bij het bedrijf. Jaap is van groot belang geweest in Theo zijn leven. Het voelt als broederschap. 

De podcast is opgenomen door zijn dochters, Paula, Anne Christina en Eva Faber.

Mail reacties naar pavertelesdepodcast@gmail.com.

Luister hier naar aflevering 3 van seizoen 1.

Klik onder deze post label Podcast of Pa Vertel Es aan om meer podcasts te horen.

Website van de Maand augustus

Website van de Maand op website Persbureau Ameland

Dit Ameland Boeken blog is Website van de Maand augustus op de website van Persbureau Ameland. En terecht, zou ik bijna zeggen, want Ameland Boeken blog is een werelds handig, interessant, leuk blog en belangrijk voor de boeken- en uitgeversbranche. Bovenal is het blog een groeiende verzameling vol van oeroude, antieke, oude, niet zo heel erg oude en jonge uitgaven over Ameland. En iedereen die iets uitgeeft of uitgegeven heeft over het eiland kan er zijn werkstuk op kwijt. 

Intussen staan er bijna 800 uitgaven op het blog en is het meer dan 83.000 keer geraadpleegd. Er staan nog een paar boekenkasten van boekenverzamelaars op me te wachten. Die moet ik nog doorspitten om te kijken of er iets tussen staat dat nog niet in deze digitale verzameling zit. Dat worden snoepreisjes en brengt tevens veel werk met zich mee, want elke foto van elk boek moet geplaatst met gegevens over het wie, wat en wanneer en als het even kan met een recensie erbij en gegevens of het nog te koop is en zo ja, waar. 

Jullie kunnen bijdragen door eens in de eigen boekenkast te kijken en dan bij Zoeken in dit blog de titel van het boek of blad in te tikken en te kijken of het al is opgenomen. En als het nog niet op dit blog staat om dan een foto van de voorkant op te sturen, liefst zo recht mogelijk in beeld, plus een foto van de colofon. Dan kunnen we de basisgegevens hier invoeren. Alvast hartelijk bedankt. Er zijn al diverse mensen die dan doen of hebben gedaan en soms krijg ik een boek of een envelop met interessant spul in de brievenbus en heel soms ontvang ik zelf een bundeltje verschillende werken. Die medewerking is mooi. Kortom, er is nog veel te genieten van dit blog, zeker ook door de blogvulster. De verzameling is nog lang niet compleet, dus we sneupen nog wel even door.

Website van de Maand augustus! Het is me toch wat! Wat een eer!