Column - Lastig

Fontein in Stavoren

Lastig

Het was een super drukke week, met een familieweekend tot slot. Deze keer had ik geen laptop mee op reis, zodat er op zaterdag ook geen column verscheen. Nee, toen zat ik met de familie in Enkhuizen. We bezochten het Zuiderzeemuseum, pikten terrasjes in Staveren, tafelden in de stad met de grote visfontein en sliepen er in een hotel. De volgende dag scoorden we nóg een van de elf fonteinen en bezochten we het Jopie Huisman Museum in Workum. Ondertussen gebeurde er in de wereld van alles dat column waardig is. Het maakte het kiezen van een onderwerp lastig.

Op maandagavond diende zich plotseling nog een onderwerp aan: de storing van de brug bij Holwert, waardoor de auto's niet van Sier konden rollen. Heel vervelend natuurlijk, vooral ook omdat het uren duurde voor er weer gelost kon worden. Het duurde zelfs zo lang dat de veerboot terugvoer naar Ameland en de reizigers bij Nes met hun auto's achteruit van de boot moesten, op weg naar een extra overnachting op het eiland. Pas dinsdag kon men weer naar het vasteland.

In de nieuwsberichten over dit onderwerp was het een ach en wee over de gestrande badgasten, maar met geen woord werd gerept over de eilanders die in hetzelfde schuitje zaten. Dat was zeventig jaar geleden van hetzelfde laken een pak. Dominee van Dijk was er toen al verontwaardigd over. Diezelfde dominee, die het Wad op zijn duimpje kende en verder keek dan zijn neus lang was, had trouwens een oplossing voor de vaargeulproblematiek. Ja, die was er toen ook al. Maar wat zal een dominee nu verstand hebben van de Waddenzee en de geulen, was de opinie van de mensen van Rijkswaterstaat!

Busverhalen

Het tweeminuten verhaal van Aukje van Dijk over Dominee van Dijk is verrassend actueel. Het is een van de verhalen die in het project Busverhalen vanaf 1 juni te horen is in de bussen en de bushaltes van Ameland en nu hieronder te beluisteren. Het was dat project waarmee ik het afgelopen week zo super druk had. De lastige kwestie van de brug werd gisteravond zomaar opeens de verbinding tussen column en Busverhalen. Op 1 juni gaan de qr-codes open. Stap er maar eens voor in de bus, je hoeft er de veerboot niet voor op.

Jeanet de Jong
jeanet.de.jong@knid.nl
twitter.com/JeanetFdeJong

Beluister hier het Busverhaal Dominee van Dijk over de veerverbinding

Ga naar de website Eiland van Verhalen voor meer over Busverhalen - er staan ook verhalen op van leerlingen van de Kardinaal de Jongschool

Abonneer zonder kosten op YouTube kanaal Eiland van Verhalen

Intekenen boek Tames Oud

Eiland van verlangen

Stichting De Ouwe Pôlle start een intekenactie voor het nieuwe boek over Tames Oud. Het boek 'Tames Oud - Eiland van verlangen' wordt bij de opening van de tentoonstelling op 15 juni gepresenteerd.

De overzichtstentoonstelling is door samenwerking van de Amelander Musea en Museum Belvédère in Oranjewoud tot stand gekomen. In de collecties van beide musea is werk van Oud ruim vertegenwoordigd en worden topstukken van zijn hand met enige regelmaat getoond. In het Cultuurhistorisch Museum Sorgdrager in Hollum ligt het zwaartepunt op de schilderijen en werken op papier met voorstellingen die tot het eiland en zijn omgeving zijn te herleiden. Museum Belvédère in Oranjewoud concentreert zich op Ouds artistieke ontwikkeling en toont voornamelijk werk uit de periode waarin hij werkzaam was in België en Den Haag. Het levert twee complementaire exposities op, die tezamen een representatief overzicht geven van zijn oeuvre. De tentoonstellingen zijn vanaf 17 juni tot november 2023 te zien in beide musea.

Het boek dat bij het tentoonstellingstweeluik verschijnt is tot stand gekomen na grondig onderzoek naar leven en werk. Dat leverde uiteindelijk veel nieuwe inzichten op en een aantal schilderijen die tot nog toe onbekend waren. Gitte Brugman kleurt in de biografische schets een bijzondere kunstenaarspersoonlijkheid en zet deze af tegen vaak roerige omstandigheden. 

Tames Oud werd in 1895 op Ameland geboren, trok in de jaren twintig naar België, doorliep in Brussel de Academie voor Schone Kunsten, vervulde in Vlaanderen verschillende betrekkingen, vestigde zich in 1938 in Den Haag en overleed aldaar in 1953.

Het boek zal bij de opening van de expositie in museum Sorgdrager op 15 juni a.s. worden gepresenteerd. 

Tot 17 juni kun je intekenen op het boek met 5 euro korting. Intekenen kan via deze link.

• Tames Oud - Eiland van verlangen
• Gitte Brugman
• Uitgeverij Noordboek 
• ISBN  978 94 6471 123 3 
• Intekenprijs € 20 tot 17 juni 2023
• € 25,-- 
• 15 juni 2023

Busverhalen van twee minuten lang

De Amelander mei/juni 2023

Nummer 4 van 2023

'De Amelander, het vrijetijdsmagazine van en voor Ameland' van mei en juni 2023 is het vierde nummer van dit jaar. 

In dit nummer onder meer:

• Eilandkarakters
• MadNes
• Koninklijk Paar op Ameland
• Iepen Mienskipsfûns
• Nieuwe directeur VVV Ameland
• Hongerwinter
• Erelidmaatschap Vrouwen van Nu
• Ardèche boa's en boas'aadechen
• Succesvol themadiner
• Dineren in Het With Paard
• Strandopruimactie paal 21
• Spetterende feestavond BWS
• Nazitten bij De Griffel
• Altijd nog Ameland!
• Immer wieder nach Ameland
• Dit ben ik in veertien vragen

De Amelander is op heel veel plekken op Ameland te koop. De Amelander postadressen ontvangen hem zonder kosten in de brievenbus.

• De Amelander Mei/Juni 2023 
• Uitgever Klaas Touwen
• Mei 2023
• Jaargang 59 nummer 4
• € 2,80

Wadden Reisdagboek

Wadden Reisdagboek

Visit Wadden is een uitgave van Visit Wadden. Het is een boekje in zakdoek formaat. Het reisdagboek begeleidt je door het mooiste natuurgebied van Nederland: de Waddenkust en de eilanden van het UNESCO Waddenzee Werelderfgoed. Het brengt je langs dorpen, kerken, terpen en wierden, de zeedijk en de buitendijkse kwelders. Naar plekken waar de wind door je haren waait, je de zee ruikt en je de vogels ziet neer. 

Het reisdagboek laat je kennis maken met de verrassende smaken en verhalen van het Wad. Er is geen vaste route en geen bucketlist die je moet afvinken. Het Waddengebied is veelzijdig en dynamisch. Altijd in beweging. In ieder seizoen beleef je een ander avontuur. Dit reisdagboek biedt je genoeg inspiratie om de Waddenkust van Noord-Holland, Friesland en Groningen én de vijf Waddeneilanden op een andere manier te ontdekken. Het Waddengebied is het beste decor om de tijd in te verliezen. Kortom: ontdek Wad, bewaar Wad. 

Het reisdagboek is vanaf 15 mei te verkrijgen bij de lokale ondernemers in het Waddengebied, de VVV’s en de toeristische informatiepunten.

Van Ameland staat de vuurtoren er vanzelfsprekend in. En verder van alle eilanden de bijzonderheden. Ook verhalen. Rixt van het Oerd wordt genoemd, Doodemanskisten van Terschelling en Sommeltjes van Texel. Helaas worden ze in het Reisdagboek Sommetjes genoemd, maar het zijn toch echt de Sommeltjes. Het Wadden Reisdagboek zelf is klein, daar kunnen alle sagen en legenden van de eilanden geen plek in vinden. Er wordt dan ook verwezen naar de website. In dit geval naar www.visitwadden.nl/sprookjes-sagen. Je komt op die pagina meteen Rixt van het Oerd tegen en meer sagen van de Waddeneilanden. 

De Koning krijgt een Wadden Reisdagboek

Het Wadden Reisdagboek zelf is klein, aar het verwijst naar websites waardoor er een schat aan informatie is gekoppeld aa dit kleine boekje. Tijdens het streekbezoek aan aan de Waddeneilanden op 9 en 10 mei 2023, kreeg KoningWillem-Alexander op Vlieland het Wadden Reisdagboek aangereikt. Als je het boekje ziet lijkt het wat klein voor de grote titel Wadden Reisdagboek. Het kost enige bestudering van het kleine boekje om te ontdekken wat het allemaal ontsluit. Op de foto zie je Koning dan ook kijken naar een klein boekje. Is dit alles? Ja, dit is alles. Klein maar fijn. Sla het open en lees erin en er gaat een Wadden wereld voor je open.

• Wadden Reisdagboek
• Grote redactie
• Veel fotografen
• Uitgegeven door Visit Wadden
• 15 mei 2023

Column - Oogcontact

Oogcontact

Het was het meest nadrukkelijk in Nobel. Tot twee keer toe had ik oogcontact met de Koningin. In de schuur van Staatsbos was het ook al een keer raak. Boven in het wachtlokaal van Wagenborg ontbrak het: Máxima zat te ver en te dwars. Blikken maken alleen in tekenfilms bochten van 90 graden. Niet dat we lang in elkaars kijkers hebben gestaard, maar zo af en toen dwaalden de helderbruine ogen van de Konigin door de ruimte en kruisten drie keer de blik van mijn blauwe. Telkens was het te kort om het kijken te begeleiden met een glimlach. De blik was rechtstreeks, wat de handdruk betreft zit er nog steeds één hand tussen. Die van de burgemeester, die van de Commissaris van de Koning, die van H die bij de gemeente werkt en handen van nog veel meer Amelanders. Ik vond het geinig direct contact te hebben met de majesteit, ook al was het maar drie keer voor minder dan seconde. Heel wat minder dan de dame op de veerdam, die de moed had de Koningin om een selfie te vragen en meteen daarna de Koning ook maar. Deze Oranjes zijn van de selfie-generatie, Ze twijfelden nauwelijks en poseerden professioneel in de selfie-houding. Dat zou ik zelf niet zo snel doen, een selfie vragen aan een beroemdheid. Om jullie de waarheid te vertellen, ik zou het nooit doen. Een blik vangen is meer mijn ding.

Van de Koning is me zijn stem het meest bijgebleven. Onze blikken vonden elkaar niet, maar telkens als hij luid en duidelijk te horen was, werd ik getroffen door die mooie donkere stem. Met dat Baarns accent. Accenten doen wat, ze zijn bron van plezier en hoon, lachen of pesten of gewoon van elkaar begrijpen. Zo konden we zien dat onze Koningin met haar Argentijns accent een klik had met G, onze vertegenwoordigster van het Ondernemersplatform, bij wie je aan de uitspraak kunt oren dat ze geboren Duitse is. Beide accenten werkten als bindende factor. 

Foto Jeanet de Jong

Het was een mooi streekbezoek, ontspannen en met goede gesprekken over ter zake doende onderwerpen. Het allermooiste onderwerp kwam als allerlaatste ter tafel. In Hotel Nobel. Daar wordt vanaf nu in bedekte termen of helemaal niet meer over gesproken. Het equivalent van deelname aan de Elfstedentocht door W.A. van Buren kan alleen maar plaatsvinden als het diep onder de radar blijft. Ik laat het hierbij en laat de tijd zijn werk doen. En ik koester de blikken van de majesteit.

Jeanet de Jong
jeanet.de.jong@knid.nl
https://twitter.com/JeanetFdeJong

Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.

De Duiker

De Duiker

Het tweede deel in 'De Hollander'-serie. Een dode duiker wordt gevonden voor de Duitse Waddenkust, het spoor leidt ondermeer naar Terschelling. Een nieuwe en confronterende zaak voor rechercheur Liewe Cupido. 

Als een Nederlandse berger op zoek naar een container in de Duitse Bocht tot zijn verrassing het wrak ontdekt van de Hanne, een kleine vrachtvaarder die in 1950 in een zuidwesterstorm verging, slaat zijn enthousiasme algauw om in sombere gelatenheid. Want de Hanne blijkt niet alleen voor een miljoen euro aan koper te herbergen, maar ook het stoffelijk overschot van een duiker: zijn handen gevouwen en de polsen met handboeien vastgemaakt. Het onderzoek van rechercheur Liewe Cupido leidt naar een duikclub op Terschelling. Hoe dichter Cupido de dader op het spoor komt, hoe meer hij verstrikt raakt in een confronterende zaak waarin vaders en zonen elkaar tot het uiterste proberen te beschermen.

Het boek heeft net als De Hollander weer een kaart van het Waddengebied. In deze editie is ook Ameland omlijnd. In De Hollander ontbrak die nog. Het lijntje naar Ameland is dunner dan dun en toch mag dit boek in het Ameland Boeken blog. Dat komt door de naam Metz die er in voorkomt. Een echte Amelander naam, staat op bladzijde 121. De naam blijkt verkeerd verstaan en moet Matz zijn. 'Metz, Matz, die namen komen op alle eilanden voor, alleen een beetje anders.' Verder komt Ameland er niet in voor.

Deen kent zijn pappenheimers. Met een paar woorden zet hij de eilanders neer, of dat nu Terschellingers, Tesselaars of inwoners van Föhr of Amrum betreft. '... donker hout, lange avonden, grote verhalen, drank, en emoties die nu en dan als blazende walvissen aan de oppervlakte komen.' Met De Duiker reis je door het Nederlandse, Duitse en Deense Waddengebied, door de Waddenzee en pik je een klein stukje Noordzee, de eilanden en de Waddenkust met hun havensteden mee. Een heerlijk vakantie- of gewoon weekendboek, een Waddenthriller.

Er komt een derde boek in deze serie: "Voor echte scènes op Ameland verwijs ik graag naar het derde boek," belooft Mathijs Deen.

• De Duiker
• Mathijs Deen
• Alfabet uitgevers
• ISBN 9789021341156
• € 20,99
• 9 mei 2023

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de link.

Column - Complicado

Complicado

In het gastenboek van de B&B aan de Egelantiersgracht zit nu een foto waar dochter C en ik op staan in de portiek van het pand van onze gastvrouw Helena. Dé ontdekking van het jaar, een B&B in de Jordaan, langs een grachtje waar het 's nachts net zo stil is als in de Westerlaan op een vroege zondagmorgen. En dat middenin de stad. Dochter C had het op internet gevonden en meteen maar geboekt. C had een kaart voor een concert in de Ziggodome en vroeg of ik mee wilde naar Amsterdam. Niet naar het concert, dat geloofde ik wel, maar een paar daagjes Amsterdam sla ik niet gauw af. Het werden een paar geweldige dagen, waarin we een film uitzochten om het filmtheater Tuschinski weer eens te kunnen bekijken, in een Ierse pub aan het Rembrandtplein terechtkwamen, de beste homemade cottage pie aten en van de stad genoten. De cottage pie was zó lekker dat we de volgende dag weer in St. James's Gate zijn gaan eten. We zagen de tientallen meters lange rij voor patatboer Fabel, bekend van Tik-Tok, de enorme rij van Metallica fans op het Damrak en we bezochten Noordermarkt, Scheepvaartmuseum, Waterlooplein en Dam. Ik had net ontdekt dat pappe en moeke meebetaald hebben aan het Nationaal Monument. Ze sponsorden een vierkante centimeter. We hebben 67 jaar na de oprichting ervan een mooie centimeter bestempeld als zijnde van onze familie. Het was allemaal prachtig, fijn en gezellig, maar het hoogtepunt van het reisje was toch wel de accommodatie en onze gastvrouw. Helena is lerares Spaans en Frans, gepensioneerd maar ook weer niet helemaal, die de B&B is gaan doen voor een extra centje. Ze kleedt zich consequent in het roze en gooit af en toe een Frans of Spaans woord door haar conversatie.

Foto Helena Erwich

Zo moest ze ons uitgebreid uitleggen hoe het met de sleutel werkt, want dat was wat complicado. Dat was het zeker, met een sleutel waar we voorzichtig mee moesten doen, omdat ze zo niet meer worden gemaakt. We zagen het al in het gastenboek: Helena maakt een foto van haar gasten die ze dan bij de door de passanten geschreven lovende woorden plakt. Die komen uit Australië, Nieuw-Zeeland, Canada, The States, Zweden, Duitsland, België, Groningen en sinds afgelopen weekend ook uit Ten Boer en van Ameland. Haar huis aan de Egelantiersgracht is de mooiste plek om te wonen, vertelde Helena. Ik geloof haar op haar woord, om in het gastenboek te schrijven dat het heerlijke dagen waren, maar dat het tijd was om te vertrekken naar die andere mooiste plek. We gaan niet complicado maken wat niet complicado is.

Jeanet de Jong
jeanet.de.jong@knid.nl
https://twitter.com/JeanetFdeJong