Column - Cadeautje

De Engelsmanduun, het rietplak, het strand, het Suudwest, het zijn allemaal plekken waar ik regelmatig loop. Elke dag probeer ik een wandeling te maken, de ene keer wat langer dan de andere. Gisteren werd het een lange loop; de Engelsmanduun op en via het Herderpad naar het strand. Daarna volgde rondje vloedlijn, schelpen zoeken en af en toe wat plastic rapen. Dat hoort er tegenwoordig een beetje bij, nou? Via opgang paal 3 ging ik weer richting binnenduinen, over het pad langs het rietplak. Daar, het is niet fijn om over te schrijven, maar het lag er nu eenmaal te glinsteren dus laat ik het maar even noemen, passeerde ik een enorme flats. Een niet te missen hoop. Iemand moest kennelijk erg snel uit de broek en had geen beschut plekje meer kunnen vinden. Er lagen wel vier papieren zakdoekjes bij die als billendoekje hadden gediend. Hier had een poeperd gezeten die hecht aan hygiëne. Maar genoeg hierover, zand erover! Het was tot zover een mooie wandeling en ik wist nog niet hoe mooi die zou eindigen.

Op ongeveer twintig meter van die hoop zag ik twee jonge mensen turen en heel voorzichtig bewegen. En toen zag ik ze ook, twee reeën die naar de top van een duin liepen. Ze namen hier en daar een hapje, snuffelden wat en stonden zo nu en dan stil met de oren recht omhoog, om even ergens naar te luisteren. Slechts het ruisen van de zee en het piepen van wat rietvogeltjes klonk. Wij, die twee badgasten en ik, waren zo stil als een muisje. De dieren namen de tijd, verdwenen achter het duin om er een paar tellen later weer bovenuit te komen. De ene was een donkere en de andere een wat lichtere. Een stelletje, schat ik, dat heerlijk door de lente dartelde en straks de zorg draagt voor een kleintje. Maar nu nog niet. Nu genoten ze samen van het zonnetje en de lekkere hapjes op het duin.

De jongelui liepen door en even later kwam er een wat ouder stel aan. Ze hadden het naar hun zin en keuvelden maar raak, tot ze mij in het vizier kregen. Ik had mijn vinger tegen de lippen en wees naar het duin. Ze zagen het meteen en bleven ook staan kijken. Toen ik ze iets later passeerde, fluisterde hij: “Mooi hè?” En de vrouw zei zachtjes tegen me: “Dat was een cadeautje.” En dat was, het cadeautje van de dag.

Jeanet de Jong

Drie is te veel

Martine Kamphuis houdt van de Waddeneilanden en dat komt in haar boeken naar voren. Ze schreef al eens een geschiedenis die op Vlieland en Terschelling speelt en twee boeken die zich op Ameland afspelen. Ze schrijft boeken voor volwassenen en spannende verhalen voor kinderen. In haar derde jeugdboek speelt Ameland een hoofdrol. Het heet 'Drie is te veel' en is een spannend verhaal van drie kinderen die vriendschap sluiten op het eiland en een avontuur van jewelste beleven. Drie lijkt in het begin van het verhaal te veel, maar blijkt gaandeweg helemaal niet te veel te zijn.

'Voor Jikke & Pim' staat voor in het boek.

Lees hier meer over Drie is te veel

Hier staat een mooie tweedehands te koop.

• Drie is teveel
• Martine Kamphuis
• Uitgeverij Ploegsma
• ISBN 9789021679570 
• 2019
• € 14,99

Column - De Mannen

Ze werden door hun raadgever de Mannen van het Slot genoemd en dat is een prachtige geuzennaam voor het clubje van vijf dat zich op het Camminghaslot heeft gestort.

Het is een mooi plan, dat ze voorleggen, een fantastisch plan, een plan haast te mooi om waar te zijn. En dus zoeken we naar een verwijzing naar 1 april. Eén van de plannenmakers heeft mij een paar jaar geleden ook al eens voor het snotje gehouden met een verhaal dat een 1 aprilgrap bleek te zijn, dus ik ben op mijn hoede. Zeker in de weken voorafgaande aan de eerste van de komende maand.

De redacteur van de Leeuwarder appt me meteen na lezing van het stuk. “Mooi project, dat slot, maar zou het een 1 aprilgrap kunnen zijn?” Hij pluist de inschrijvingen bij de Kamer van Koophandel na en komt tot een Stichting Camminghaslot die onder nummer 73855502 daadwerkelijk staat ingeschreven. Zouden de Mannen van het Slot hun grap zover doorgevoerd hebben dat ze zelfs aan de Kvk-inschrijving hebben gedacht? Gisteravond noemden zij trouwens de stichting Herbouw Camminghaslot. Stinkt die vergissing in naam naar de misdaad?

Redacteur Koos van het Nieuwsblad van Noordoost Friesland had dezelfde ingeving: “Dit is geen vervroegde 1 aprilgrap hè?” Hij sluit af met een lachebekje. Nou Koos, zeker weten doe ik het nog steeds niet, maar ik heb in alle informatie geen verwijzing naar 1 april kunnen vinden. Geen bewonersavond in café Nobel of Camminghahuus, geen aanmelden voor het een of ander, geen symbolische eerste steenlegging op het land naast het gemeentehuis. Als het toch een grap blijkt te zijn, dan zal ik niet schateren maar denken: “Wat jammer, het was zo’n mooi plan.”

Jeanet de Jong

Abonneer op YouTube kanaal Ameland Vandaag en mis geen filmpje meer. Klik hier om gratis te abonneren: @AmelandVandaag.

De Grijpma's - Een familiegeschiedenis

Aukje van Dijk, die een groot deel van het jaar op Ameland woont, schreef dit boek over haar jeugd en bovenal over haar pake en Beppe in Menaam. Ze heeft zoete herinneringen aan de tijd dat ze als Lytse Auk vanuit de bedstee luisterde naar de verhalen die volwassenen in de woonkamer met elkaar deelden. In dit boek beschrijft ze de levensverhalen van twee generaties Grijpma's. 

Voor het schrijven het het boek deed Aukje van Dijk research en er kwamen verrassende feiten over de familie van moeders kant aan het licht. En passant geeft het boek een tijdsbeeld van een groot deel van de twintigste eeuw. 

Het boek werd op Ameland geschreven. Het kan besteld worden bij de auteur via aukjevandijk9@gmail.com. De eerste oplage is uitverkocht, er wordt een tweede druk overwogen.

• De Grijpma's - Een familiegeschiedenis
• Aukje van Dijk
• Uitgegeven in eigen beheer
• 2019
• € 6,50

49 stappen op weg naar de berg Sinai

'49 stappen op weg naar de berg Sinai - Dagelijkse meditaties voor de Omertijd' is een boek geschreven door de in Hollum wonende Tzeitl Locher-Nijman. Twee dochters Bregtje en Nynke verzorgden de illustraties en dochter Froukje de vormgeving. Het boek gaat niet over Ameland, maar is door een eilandse geschreven en verdient daarom een plekje op dit boekenblog. Het boek is bij de schrijfster te bestellen via mailadres tzeitl@gmail.com.

Het boek gaat over de periode tussen Pesach en Sjavoe'ot die de Omertijd genoemd wordt. Het is de tijd waarin Joden is opgedragen 49 dagen lang de Omer te tellen. Deze opdracht staat in de Torah opgetekend: vanaf de tweede dag Pesach wanneer het nacht geworden is moeten jullie de Omer tellen zeven weken achtereen (Wajikra/Leviticus 23:15-16). Gedurende deze periode worden zij, ook volgens de Torah, geacht zich voor te bereiden op het ontvangen van de tien woorden, in de volksmond, ook wel de tien geboden genoemd. De voorbereiding betreft een innerlijke verdieping en reiniging. De 49 meditaties in dit boek zijn bedoeld het proces van verdieping en reiniging te ondersteunen. De meditaties zijn gebaseerd op de schrijfsters kennis van de Kabbalah Joodse Mystieke leer.

Aan het boek is een website gekoppeld waar de meditaties zijn ingesproken door de schrijfster. De website heet beersheva.nl

• 49 stappen op weg naar de berg Sinai - Dagelijkse meditaties voor de Omertijd
• Tzeitl Locher-Nijman - Tekst
• Bregtje van Staveren en Nynke van Os-Locher - Illustraties
• Uitgegeven in eigen beheer
• ISBN 978 90 821472 0 9 
• 2019
• € 32,50