Afgelopen nacht werd het museum beroofd. Barbaren veroorzaakten een dikke explosie met veel schade en ontvreemdden kunstschatten uit de tentoonstelling Drents Dacia. De Daciërs woonden zo’n 4000 jaar geleden in het huidige Roemenië. Die tentoonstelling met schatten uit het oude rijk Dacia, had ik nog niet gezien. Hij zou nog maar een week zijn, dus als ik dat nog wilde moest ik opschieten. En ik wilde wel. Maar het hoeft niet meer, hij is niet meer. Er zijn topstukken verdwenen, de tentoonstelling is bruut uiteen gereten. De directeur zal eerst wel gejankt hebben van verdriet, woede en machteloosheid, stel ik me zo voor, voor hij zijn collage van het Nationaal Historisch Museum in Boekarest moest bellen om te vertellen wat er gebeurd was. Die schijnt wit te zijn weggetrokken. Beeldgebeld, dus.
Wat moeten die etterbakken met dat spul? Verkopen kunnen ze het niet. Het lijkt wat teveel moeite om het alleen maar voor de goudwaarde te doen. Een opdracht dan? Van iemand die het kan betalen en die straks in zijn zwaar bewaakte kelder zo af en toe naar de gouden helm kan kijken? Ik word wat droevig van dit soort roverij. Voor Roemenië is het een enorme klap. De Roemeense gemeenschap is er kapot van, lees ik op het NOS nieuws. Laten kunstdetectives de mouwen maar opstropen.
Er is ook een beetje goed nieuws, van een ander museum, eentje hier op het eiland. Het luikje van de noordkant van de gevel van het Sorgdragermuseum, dat rond oud en nieuw verdween, is terug.
Klein en fijn nieuws, een opluchting.
Jeanet de Jong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten