Ameland uitgaven verzameld in één blog. Mis je een? Laat het weten, dan nemen we hem op. Met enige regelmaat plaatsen we een 'moaiste woa'd fan ut Amelands' en een column. Ga voor de oudere uitgaven naar 1971 in het archief en ga dan naar 'Oudere posts'. De oudste post is over een uitgave uit 1441. Het Blog wordt aangevuld met wat er maar aan bijzonders over het eiland te vertellen is, over verhalenavonden van Ameland Vertel! en over trekharmonica avonturen. Opgetekend door Jeanet de Jong.
 |
| De scriptie |
Het is een interessante neerslag van een studie hoe gemeenschappen meebewegen met de tijd en hoe veranderingen soms leiden tot afzweren van een gebruik.
De scriptie is via deze link te lezen.
Het heeft even geduurd, maar in juni, een week voor de langste dag, heb ik voor het eerst dit jaar in zee gezwommen. Tijd en tij liepen telkens uit elkaar, waardoor ik het hoge water steeds miste. Maar nu ben ik dus los. Het water is warm geworden en het zal niet zo lang meer duren voor ik het te warm, vies warm ga vinden. Pislauw water kun je verwachten in een niet al te diep zwembad, maar zo wil ik het Amelander Gat niet hebben.
“Weet jou wel hoe ’t komt dat de see soa soät is?” Broer G gooit hem tijdens het borreluurtje van het familieweekend in het midden. Zou het met PFAS te maken hebben? Ik wist het niet. “Sêg ut maar”, zeg ik.
Wat is er na dat familieweekend wel niet allemaal gepasseerd. We zagen de wolf in schaapskleren in actie, de kop van de VVD. Het liegende en bedriegende en staatsgevaarlijke individu dat van tamelijk links, naar links en groen opschoof om bij rechts een thuis te vinden en daar van binnenuit de partij te vergiftigen en zich zonder scrupules te bedienen van extreemrechtse retoriek. Douwe Bob moet natuurlijk helemaal zelf weten waar hij wel en niet zingt. Vanzelfsprekend worden vooraf afspraken over en weer gemaakt. Je zingt zo en zo lang voor dit geld en onder deze condities. Dilan gooide de handgranaat in de vorm van een tweet en toetsenbordridders trokken daar, veilig vanachter hun laptopje, de pin uit. Iemand met de dood bedreigen om zijn menig is tegenwoordig aan de orde van de dag. “Wat hebben die bedreigers in hun leven gepresteerd?” denk ik dan, behalve dan dat ze de pestkop van schoolplein Internet zijn geworden en het iemand als Douwe Bob zo lastig maken. Ik ben geen fan van Bob, kan niet zo goed naar hem kijken, eigenlijk. Te veel metaal in de mond, te veel tattoos, te eigenwijs door bewust te gaan spelen zoals toen op Oerol, zonder de coronamaatregelen in acht te nemen en het daarmee de organisatie moeilijk te maken. Maar Douwe Bob mag vinden wat hij vindt en zich versieren zo hij wil, ook zonder mij als aanhanger.
Artiesten hebben de macht om met hun stellingname een groot publiek te bereiken en het is mooi en soms ook dapper, dat artiesten van zich laten horen. Waar Douwe op een evenement met bepaalde uitingen niet wenst te zingen, wil Youp op een andere evenement geen grappen maken. Door verkoop van vakantieparken en festivals aan grootinvesteerders zijn we in Nederland de macht over onze eigen parken en festivals kwijt geraakt. Het speelt ook op Ameland. Roompot en Landal vallen onder de paraplu van KKR, de organisatie waar sinds kort ook die leuke Zwarte Cross onder valt. Bij Roompot en Zwarte Cross zit de wolf in het hoogste kamertje, ongezien voor de werkvloer. Wie wil er nu op Roompot nog zo’n omhooggevallen caravan die ‘chalet’ wordt genoemd, voor meer dan duizend euro in de week huren? KKR gaat er met de winst vandoor en investeert dat in zaken waar we eigenlijk verre van willen blijven. Was het nog maar Boomhiemke, zoals Klein Vaarwater, een lokaal bestuurde coöperatie. Jammer genoeg is dat een gepasseerd station, dat is uit handen gegeven.
En de zee? Waarom die zo zout is? Broer G verkoopt het als waar: dat komt door al het potvissperma. Binnenkort, als tij en tijd goed samenvallen, ga ik weer.
Jeanet de Jong
Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.
De onlangs ingerichte bibliotheek in een kamer van Museum Sorgdrager geeft onvermoede schatten prijs. Deze brochure 'Volksgeneeswijzen van de Waddeneilanden' is daar een van. Het is een eenvoudig uitgegeven werk, niet meer dan wat dubbelgevouwen a-viertjes met twee nietjes in de rug, maar de inhoud is vermakelijk. Appel eet men op Ameland tegen buikgriep, alsem wordt tussen het linnengoed gelegd tegen insecten en ammoniak verdund met water wrijft men op kwallenbeten. Petroleum werd zowel inwendig als uitwendig gebruikt tegen reumatiek en 's winters dagelijks een lepeltje robbetraan hield je in goede conditie. Van alle Waddeneilanden zijn dergelijke volksgeneeswijzen verzameld.
Volksgeneeswijzen
Ga maar eens naar het museum aan de Herenweg en stap de bieb in. Met dit soort uitgaven ben je zo uren zoet.
De Amelander, het vrijetijdsmagazine van en voor Ameland' van juni en juli 2025 is het vijfde nummer van dit jaar. 
juni en juni nummer
Het is een nummer met een Aagje de Boer - van der Laag, op het moment van het interview de oudste inwoner van Ameland. Op 22 mei 2025 overleed ze.
Het blad wordt gratis huis aan huis bezorgd op Ameland. In de winkel kost het magazine drie euro.
In dit nummer:
Team Kruiend IJs brengt in 2025 het verhaal van Rixt als muzikaal verhaal, vertolkt door Anne-Meta Kobes (zang en vertellen), Kees Poulus (zang en gitaar) en Jeanet de Jong (Trekharmonica en vertellen).
Kijk in de Agenda voor de voorstellingen.
Kijk ook eens op de website Eiland van Verhalen naar alle vertelactiviteiten (Ameland Vertel!, Expeditie Ameland - a storytelling adventure en Kruiend IJs).
Een plaatsje reserveren kan door een mailbericht te sturen naar jeanet.de.jong@knid.nl.
Het vinden van het skroefke sluit een rare week af, een week waarin het kabinet viel. Op Facebook schreef en deelde ik er verschillende posts over vanuit ongerustheid over het huidige politieke klimaat. Van enkele reacties daarop ben ik me wezenloos geschrokken. Of ik geen leukere berichten had dan die politieke? Of ik aan het campagnevoeren was? Waarom ik niet een aparte politieke pagina maakte, zodat mijn huidige voor de mooie zonsondergangen en kleurige bloemen behouden kon blijven? Een dorpsgenoot schrijft zelfs dat ik “een beetje extremistische trekjes” krijg. Een derde haalt Persbureau Ameland erbij, het nieuwsbedrijf waar ik al anderhalf jaar geleden afscheid van nam. Wat mij nog het meest verbijstert is dat er mensen zijn die ‘duimpjes op’ geven bij de reacties van deze drie. Maar genoeg hierover.
Jeanet de Jong
Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.
Het clubje van vijf bestond uit vrijwilligers van de Bunkerdag. Op Terschelling ligt vlakbij West de Tigerstelling, een complex van wel honderd bunkers in de duinen en het bos. Terschellinger vrijwilligers, verenigd in een stichting, hebben heel veel moeite gedaan bunkers uit te graven en open te stellen. Een van hun laatste wapenfeiten is het opknappen van de oude Duitse kantine. Ze hebben er een ontmoetingsruimte met museumfunctie van gemaakt. Dat Infocentrum werd afgelopen zaterdag geopend. Het werd een mooi uitstapje, waarin we het Wad van verschillende hoeken konden aanschouwen. We zaten op vier verschillende boten en in totaal drie uur en een kwartier op de Waddenzee, waarvan twee uur op de langzame boot naar Terschelling en drie keer op een snelboot. Varen over de Waddenzee is nooit een straf, ook niet als het meer dan drie uren duurt.
Op Terschelling werden we verwelkomd met een heerlijke lunch en daarna diverse sprekers. Mooi was de verbazing en hartelijkheid van Roel Cazemier, die ons met uitgestoken hand tegemoet kwam: “Ha, buren!” Roel was jarenlang burgemeester van Ameland en zit nu als tussenpaus op Terschelling.
Commissaris van de Koning Arno Brok was er en politicoloog Rob de Wijk. “Er broeit wat”, zei Rob, “dat was 90 jaar geleden ook. Je merkt het overal, er gist wat in Europa.” Arno Brok zei het zo: “Dit museum is meer dan een slechtweervoorziening. Het gaat over bezinning, leren. Dit is niet alleen een monument van beton, maar ook een symbool van vrijheid. Vrede is niet vanzelfsprekend.”
Elf jaar geleden werd op dezelfde plek een grote bunker geopend. Die was toen als een van de eerste grote projecten uitgegraven en ingericht. Het is elf jaar geleden dat ik daar ook was, toen met zus Greetje. Zij was ook vrijwilliger bij de Amelander Musea. Het is elf jaar geleden dat we geschifte mosterdsoep kregen; foutje van het restaurant aan de haven. Hoe kan het toch dat je sommige dingen nooit vergeet, hoe schijnbaar onbetekenend ook? De groentesoep die we zaterdag kregen was pico bello in orde. Mosterdsoep eten we thuis wel weer. Met mosterd van de molen waar Greetje toen molenaar was.
Bekijk via deze link het programma 80 jaar Bevrijding op Ameland.
Beluister hier de podcasts De Wadden, een andere oorlog. Op 3 juni komt de aflevering over Ameland online.
Jeanet de Jong
Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.
 |
| DN 153 |
Jeanet de Jong van Ameland is eindredacteur van Diatonisch Nieuwsblad.
Een abonnement op DN kost € 22 voor Nederland en € 30 voor abonnees uit het buitenland.
In dit nummer een mooi verhaal over een exposant op Kunstmaand Ameland, Trek in Kunst - Koos ten Kate, en verder:
