Het culturele hoofdstadjaar van Leeuwarden en Friesland wordt dit weekend afgesloten. Samen met LF2018 liep HDK2018, het jaar dat Ameland Eiland van Hidde Dirks Kat was. Of dat Amelander jaar ook wordt afgesloten is nog niet duidelijk. Misschien wordt de Kunstmaand van 2018 wel beschouwd als de afsluiter, maar dat is nog door niemand zo benoemd. Wie zocht vond diverse sporen van commandeur Kat in de Kunstmaand, al besteedde de organisatie, een van de vijf poten onder de stichting die het themajaar uitriep, er zelf niet veel aandacht aan. Nergens was het Kat-logo te zien en het thema van de Kunstmaand werd Ameland Verbindt. Niks niet commandeur Kat. Vluchtelingen, nieuwe Nederlanders, verbintenissen tussen kunstenaars en verbindingen van materialen werden erbij gehaald. Exponenten daarvan hebben we inderdaad aangetroffen. Oké, ik zeg ‘Toren in Nes’ en ‘tekeningen in Ameland State’ en ik zeg 'niet Kunstmaand waardig'. Verder zeg ik niks meer.
Voor het overige hebben we weer genoten van de kunst, van de kopjes koffie hier en daar, het lekkere biertje. De garnalenkroket staat nog op het verlanglijstje, ik heb hem bij Nobel op de kaart zien staan.
LF2018 praat honderduit over de ‘legacy’, maar is er ook een erfenis van Eiland van Hidde Dirks Kat? Zeker is die er. Ameland heeft geleerd en laten zien dat met elkaar mooie dingen zijn neer te zetten. De Hort Op en Skiemer Wad zijn daar exponenten van. Dat het een bats werk was werd al snel duidelijk. Het valt nog te bezien of er nog eens zo’n evenement wordt opgezet, zeker als er geen subsidie valt te scoren.
Paardenkracht Mannenmoed had eerder al bewezen dat in gezamenlijkheid een mooie voorstelling is te maken en toonde dat dit jaar nogmaals.
De musea hadden tentoonstellingen die aansloten op het thema en waar de scholen van het eiland hun projecten op inspireerden. Geen schoolkind op het eiland dat nu niet weet wie Hidde Dirks Kat was.
Dan was er nog het openingsweekend met verhalenvertellers, onderdeel van de opening van het culturele hoofdstadjaar. Dat was een mooi evenement waar velen van hebben genoten. In mei werd dat uitgebreider gedaan in de vorm van Expeditie Ameland, een formule met verhalen, rondleidingen en culinaire expedities waar Ameland nog jaren mee vooruit kan.
Het zomerprogramma - Zomer vol Verhalen, Zomer vol Films en Zomer vol Tentoonstellingen - viel in het water. Nou ja, eigenlijk viel het meer in de hitte en droogte. Het was een geweldige zomer en wie op het eiland was ging naar het strand en niet naar een binnenactiviteit. Skiemer Wad had mazzel met het weer en het zomerprogramma had in die zin pech.
Wat het jaar verder heeft opgeleverd en waar het nog lange tijd van kan genieten is een club vertellers. Ze zijn speciaal opgeleid voor Expeditie Ameland en gaan nu als Ameland Vertel! verder en vertellen al regelmatig bij verschillende gelegenheden.
Het themajaar heeft ook enkele producten voortgebracht die als erfenis beschouwd kunnen worden. Er zijn boeken uitgegeven, zoals het boek van Cor, het hertaalde dagboek van Kat, het Arctisch Kookboekje en de Nederlandse versie van Ype Poortinga zijn boek over het verblijf van Kat bij de Inuit. Het zijn stuk voor stuk uitgaven om te zoenen.
Hidde kan met genoegen terugkijken op een jaar dat zijn naam droeg.
Jeanet de Jong