Ameland in 2009

‘Ameland in 2009’ is het tweede deel in de serie ‘Ameland in …’. De gebeurtenissen op en rond het eiland in dit kijk- en bewaarboek maken deze editie tot een cadeau dat je vol genoegen geeft en met plezier ontvangt. Het is een uitgave waarin Ameland en de Amelanders de hoofdrol spelen. Het jaar van Ameland in 2008 kan het Jaar van het Trotseerloodje worden genoemd. Het jaar 2009 kan niet anders dan als het Jaar van de Bultrug de geschiedenis in gaan. De walvis die in oktober op het strand van het Zuidwest belandde en die daar ter plekke werd ontleed, was van een grote nieuwswaarde voor het eiland. We sommen nog enkele andere nieuwsfeiten op die 2009 tot een gedenkwaardig jaar hebben gemaakt. • De boorplannen van de NAM • De kwallen in de Kunstmaand • De buizerd op de camping • De vroegste Nieuwjaarsduik van het land • MadNes met de surfplanken • Containers in zee en de balletjes op strand • Waddenzee als werelderfgoed • Koninginnedag met optocht • Musea die heropenden In het boek staan foto's van onder meer Jantina Scheltema, Jan van Os en Nanne Nicolai. Antje & Betje van Sietske van der Meij ontbreken niet in deze uitgave. Het boek is via de e-mail te bestellen bij de uitgever. Ga hiervoor naar de website van Persbureau Ameland.

Het boek kost € 22,50. Exclusief verzendkosten.

Een echte Amelander spreekt dialect

Mathilde Jansen onderzocht het Amelander dialect en schreef er een boek over. ‘Een echte Amelander spreekt dialect’ verschijnt op 1 februari en gaat € 14,95 kosten. Jarenlang deed Mathilde Jansen onderzoek naar dit dialect. Het resultaat is te lezen in 'Een echte Amelander spreekt dialect.' Ze was vooral geïnteresseerd in de manier waarop mensen hun identiteit uitdrukken in taal. Jansen ziet in de hedendaagse dialectspreker het ultieme voorbeeld van iemand die zijn identiteit wil benadrukken. Jansen over het Amelands: ”Vooral in het hoogseizoen spreken Amelanders allerlei talen – Duits, Engels, Nederlands – maar geen dialect. Het dialect spreken Amelanders alleen als ze onder elkaar zijn, voornamelijk in de wintermaanden. Dan storten de eilanders zich op het verenigingsleven en niet te vergeten de lokale feesten als Sunneklaas. Dit soort feesten versterkt de verbondenheid tussen de Amelanders, net als het dialect.” In tegenstelling tot de omringende eilanden wordt op Ameland nog altijd volop dialect gesproken. Vooral het aantal jonge dialectsprekers is uniek in Nederland. Als geboren Texelaar werd Jansen als mede-eilandbewoner door de Amelanders met open armen ontvangen. Behalve het verslag van een taalonderzoek geeft dit boek een intiem beeld van het sociale leven van Amelanders. Zo doet Jansen verslag van de voorbereiding van het Sunneklaasfeest. In de aanloop naar dit feest komen mannen op geheime plaatsen samen om het bijbehorende tenue te maken, het zogenaamde pakmake. Jansen werd hiervoor uitgenodigd in een donker schuurtje achter de kerk in Hollum. Zelfs voor Amelander vrouwen is dat verboden terrein. Mathilde Jansen deed promotieonderzoek naar het Amelander dialect aan het Meertens Instituut. Behalve als taalwetenschapper is zij werkzaam als wetenschapsjournalist voor onder andere de populair-wetenschappelijke website Kennislink. De paperback van 64 pagina’s verschijnt in de serie Meertens nieuwjaarsuitgaven.

• Een echte Amelander spreekt dialect 
• Mathilde Jansen
• Amsterdam University Press 
• ISBN 978 90 8964 203 5
• 2010

Verbonden met Blierherne

Veel mensen voelen zich sterk verboden met Blierherne, de kampeer-boerderij bij Nes aan de rand van de Vleijen. De geschiedenis van het onderkomen, dat uit 1936 stamt, is beschreven in het boekje ‘Ver-bonden met Blierherne,’ van de hand van Durk Geertsema uit Julianadorp. Hij greep de nieuwbouw aan om de historie van gebouw en gebruikers vast te leggen. Het boek is 94 pagina’s dik, heeft veel foto’s en is te koop voor € 15,-- via de website van Blierherne.nl.

Nederland is mijn fantasie

Eva en Ander, de personages van het boek, zijn samen naar Nederland verhuisd. Ze benaderen het land alle twee op een andere manier. Ze ontmoeten twee Nederlanders, Will en Lotte. De twee mannen maken in het boek, dat leest als een stripverhaal, een wadlooptocht naar Ameland. “Eva en Ander kijken naar het nieuwe land vanuit hun eigen karakter, persoonlijke geschiedenis en verlangens, “ zegt de schrijfster Christina Richarte over het boek. Ze schreef het samen met Henrike Olasolo. Het boek is uitgegeven door Zirimiri Press in Amsterdam, bevat 112 volgetekende bladzijden en kost € 19,95. 

ISBN 978 94 90042 01 1

Tim en Taco redden een zeehond

Uitgeverij Mozaïek gaf een kinderboek uit met de titel: Tim en Taco redden een zeehond. Op het wad vinden Tim en Taco een ziek zeehondje. Ze brengen hem naar de zeehonden-crèche in Pieterburen. Liefst willen ze hem adopteren, maar dat kost geld. Hoe moet dat nu verder? Lieke van Duin recenseerde jarenlang kinderboeken voor Trouw en werkt mee aan de ontwikkeling van leesmethodes in het basisonderwijs. Dit is het vijfde boekje over Tim en Taco. Eerder verscheen: Kinderen van binnen, Knikkerkampioen, Het vijfde skateboard en Tim en Taco op Terschelling. Het boekje is gebonden en bestaat uit 112 ppagina's. Het kost € 10,90. ISBN 978 90 239 9293 6

Dicht in de buurt - Friesland

Foto Lia Hoekstra

'Dicht in de buurt - Friesland' is een printboek van dagblad Trouw in samenwerking met Gedichtendag. Per regio werd een boek uitgegeven naar aanleiding van Gedichtendag. Je kon gedichten insturen en de mooiste werden geselecteerd voor print.  Meer dan 750 personen zagen 2000 gedichten terug in een van de boeken uit de serie. 

In de editie Friesland staan vijf gedichten over Ameland, waarvan twee van oud-Amelander Lia Hoekstra.

Is er iemand die meer gegevens over deze uitgave heeft, dan houd ik mij aanbevolen.

• Dicht in de buurt - Friesland
• Verzamelbundel
• Uitgegeven door Trouw
• omstreeks 2010

Foto Lia Hoekstra

Bloedverwant - Geen zee te hoog

Geen zee te hoog

'Bloedverwant' is het blad met verhalen en nieuws over Sanquin Bloedbank. 'Geen zee te hoog - Amelander naar de wal' is de reportage over donoren op Ameland. De bloedbank kwam twintig jaar lang naar het eiland toe, in november 2009 voor het laatst. De eilander donoren kunnen sindsdien alleen nog bloed geven op de vaste al en dat vergt een reis die veel tijd kost. Dat kost donors. "Ik was echt teleurgesteld", zegt Greetje Wijnberg-de Jong. "Mijn eerste gedacht was om me te laten uitschrijven," zegt Gerrit de Boer. Er blijven eilanders, zoals Janke de Boer-Nagtegaal, pleitbezorgers voor het donorschap.

• Bloedverwant - Geen zee te hoog
• Jaargang 9 - nr. 1 
• Uitgegeven door Stichting Sanquin Bloedvoorziening
• 2010