2021
- 30 december 2021 - Verhalenpad van Hidde Kat - 14:00 uur - Volgeboekt
- 29 december 2021 - Wintervertellingen in Museum Sorgdrager - Afgelast wegens corona
- 28 december 2021 - Verhalenpad van Hidde Kat - 11:00 uur - Volgeboekt
Ameland uitgaven verzameld in één blog. Mis je een? Laat het weten, dan nemen we hem op. Met enige regelmaat plaatsen we een 'moaiste woa'd fan ut Amelands' en een column. Ga voor de oudere uitgaven naar 1971 in het archief en ga dan naar 'Oudere posts'. De oudste post is over uitgave uit 1441. Het Blog wordt aangevuld met wat er maar aan bijzonders over het eiland te vertellen is, over verhalenavonden van Ameland Vertel! en over trekharmonica avonturen. Opgetekend door Jeanet de Jong.
2021
De Ameland kalender 2022 is uit. De notitiekalender is een uitgave van Faber-Wijnberg Installatietechniek BV. De 2022 kalender is de 17e editie. De activiteitenkalender valt in december bij alle postadressen op Ameland op de mat. De kalender is gratis op te halen in de winkel aan de Fabrieksweg in Hollum.
Het boekje over Storm, het paard dat naar zee wil, wordt steeds mooier. Het allermooiste nieuws is dat het Storm gaat lukken. Hij komt bij zee! De crowdfunding is goed op stoom en de stand van de barometer is van dien aard (al 84 procent van het eindbedrag is binnen), dat illustrator en schrijver Dieuwke Veldhuizen, redacteur Charming Stories en Ameland Pers uitgeverij besloten hebben de sprong in het diepe te wagen: het boekje komt er!
Je kunt het boekje nog steeds voorbestellen, dan kun je dit voorjaar uitzien naar een fantastisch cadeautje voor de kinderen en een mooi voorleesboekje voor de voorlezers.
Sympathiek aan dit boekje is ook dat er van ieder verkocht exemplaar een euro naar Stichting Paardenreddingboot gaat, zodat we nog lang met zijn allen kunnen genieten van de bijzondere demonstraties.
Je kunt ook nog steeds een van de crowdfunding items bestellen. Zo'n ontzettend leuke mobile voor in de box bijvoorbeeld, of zo'n schattige paardenknuffel. En er zijn meer geinige tegenprestaties te bestellen. Wat te denken van een privé voorstelling door Ameland Vertel! of een rondleiding op maat in het Maritiem Museum Abraham Fock met een kijkje bij de echte reddingboot. Wat er allemaal te bestellen is en hoe dat werkt lees je via deze link.
Het decor waar de misdaden plaatsvinden wringt aan alle kanten. Het lezen van de vele ongerijmdheden doet zeer aan de kiezen. Afgezien van het feit dat je je eerst door veel geonaneer heen moet werken, klopt er zoveel niet dat elke Ameland-kenner hoofdschuddend verder leest. Als hij al niet het bijltje erbij neergooit.
Amelanders zijn stug, aan de Noordzijde van het eiland ligt de Waddenzee, er moet worden betaald voor parkeren op piepkleine parkeerterreintjes en daar staat ook nog eens een parkeerwachter, de Oranjeweg wordt Oranjestraat genoemd, eilanders hebben wel drie sloten op hun voordeuren, het is een schande om als gescheiden vrouw op het eiland te leven en je krijgt ouderlingen aan de deur om daar eens een flinke vermanende boom over op te zetten, de veerbootkaarten voor passagiers worden in Nes gescand, de politieman die al jaren op het eiland woont moet zijn ID laten zien aan de matrozen van Wagenborg én het eiland is streng gereformeerd gemaakt. De schrijver projecteert een Bijbelgordelse houding ten opzichte van homoseksualiteit op de liberale eilandgemeenschap.
In een interview in een lokale krant uit het midden van het land bagatelliseert de schrijver een foutje. Als dat het enige is, tekent de interviewer op uit Van Veens mond, dat een pinautomaat niet meer staat waar hij schrijft dat hij staat! Nee, Van Veen, dat is niet het enige. Het boek barst van de dingen die niet kloppen, zoals de één euro vijftig voor een kopje koffie aan boord. Dat mochten we willen! En dan de NAM-locatie op Oost-Ameland. Schrijvers van spannende boeken laten zich graag inspireren door die locatie. Lies van der Wal - Oosterhoff uit Aduard gebruikt het in haar boek ‘De dood van een mooie vrouw’. En nee, Van Veen, die NAM-locatie is geen proeflocatie.
Slordig is de foutieve schijfwijze van achternamen met een lidwoord. Agent De Groot wordt telkens de Groot genoemd. Gemiste kans is de secretaresse die Mosterdman heet. Mosterman is veel mooier en in ieder geval Amelandser.
Als je dan niet van Ameland houdt - het eiland is vierde keus van de hoofdfiguur - en je er niet voldoende in verdiept om de plaats delict een serieuze plek in het verhaal te geven, waarom situeer je de thriller dan op Ameland? Waarom niet op Schouwen-Duiveland of in Zeewolde? Die twee mogen zich trouwens gelukkig prijzen dat die eer aan hen voorbijging.
Het verhaal wisselt steeds van perspectief, wordt verteld vanuit verschillende figuren, waarbij de moordenaar de hoofdfiguur is. Dat is vakkundig gedaan. Als lezer moet je het koppie erbij houden om snel te ontdekken wie er nu weer spreekt. Eenderde van het boek is ploegen, traag en hier en daar irritant. Pas na de eerste moord komt de vaart erin. Dan wordt het best spannend. Maar om het Ameland Politiethriller te noemen? Nee. Wat mij betreft kwestietje misbruik van een eilandnaam. Gelukkig is het fictie.
Januari 1597 overleed in het Behouden Huys op Nova Zembla een bemanningslid wiens identiteit nooit is vastgesteld. Nu, 425 jaar later, nu de permafrost begint te ontdooien, ontwaakt hij uit zijn ijsgraf, waarin hij door Willem Barentsz en zijn mannen is begraven. Hij die als anonymus op de scheepsrol stond, maar was ingescheept om als dichter een loflied te schrijven op de expeditie naar de Noordoostpassage, kan nu de Grote Dooi is gekomen alsnog zijn relaas doen. In zijn barokke stijl maakt Donald Niedekker van de legendarische overwintering een wonderwereld waarin fictie, geschiedenis, sprookjes en actualiteit vervlochten zijn tot een betoverend geheel.Waarachtige beschrijvingen
Een van de mannen komt van Ameland en zo komt het dat Ameland in deze roman wordt genoemd. Het is een kleine link met het eiland, maar groot genoeg voor plaatsing op dit Ameland Boeken blog.
Koop het boek in de boekhandel op Ameland of bestel het via deze link.
‘Anna van Breggestein of het gezantschap van Ameland aan het hof van Olivier Cromwel.’
Historisch-Romantische Episode uit de helft van de 17de eeuw.
Tijdens de eerste Engels-Nederlandse Zeeoorlog hadden de Amelander schippers het zwaar te verduren. Dat terwijl de vrije heerlijkheid Ameland niet eens tot de Republiek der Nederlanden behoorde. Voor de Amelanders was het de aanleiding om in 1654 een eigen gezantschap naar Londen te sturen om daar te onderhandelen met Olivier Cromwel.
In 1841 verscheen deze historische roman over dit stukje uit de Amelander geschiedenis. In 2021 heruitgegeven in de Historische Waddenreeks.
Vanmiddag heb ik een documentaire gezien over schrijver Adriaan van Dis. Hij heet 'Adriaan van Dis, een wanhopige optimist'. Hij vertelde over zijn leven en werk en over Parijs, waar hij zeven jaar woonde. De schrijver liet verschillende hoekjes van de stad zien. Coen Verbraak bevroeg hem over zijn ‘tekstzinnigheid’ en het leven. Van Dis nam Verbraak mee naar de Saint-Sulpice waar in een zijkapel van de kerk een enorme muurschildering van Delacroix te zien is. Een prachtige 'Jacob vechtend met de engel'.
Van Dis komt graag in de katholieke kerk maar gelooft niet in God. Wel hunkert hij naar troost, houvast en een mooi verhaal. Hij vindt God, zegt hij, in schoonheid, in literatuur of in een beeldje van Brâncusi.
Na de docu was het mijn tijd voor een loopje via Badweg, strand en langs het paardengraf terug naar huis. Onderweg kom ik twee bankjes tegen, een bij Sierdmoaispâd, dat ik altijd ‘bij Dolly’ noem, met uitkijk op Terschelling en deze middag een eenzame fietsers op het harde strand, en een met uitkijk op het Suudwest. Die bankjes zijn top, de uitzichten nog beter. Op de strandovergangen zelf is helaas wel wat aan te merken en dat is vandaag niet voor het eerst. In januari van dit jaar werd er ook al eens over geschreven.
Bij die strandovergangen moest ik aan Van Dis denken, aan wat hij over zijn Godsbeleving had gezegd. De strandovergangen zijn namelijk door God verlaten, de schoonheid is eruit geshoveld. Wat precies de bedoeling is van de onderhoudswerkzaamheden valt moeilijk te begrijpen, maar bij strandovergang Sierdmoaispâd wordt zoveel zand verschoven, dat wat er groeide verstopt is onder een laag van drie meter. Bij het Suudwest zijn inmiddels zes brede zandtongen aangelegd, die steeds breder worden en verder het landschap in verdwijnen. Het zand wordt harteloos tot zelfs voorbij het paardengraf geduwd, met lelijke bulten, kale vlaktes, diepe sporen, hoge randen en helm dat het af moet leggen tegen gemotoriseerd geweld.
Als hier niet snel een ander beheerregime op wordt gezet, dan is de schoonheid weg en zegt God definitief ‘Dag met het handje’. Wat dan resteert is een zandbak, een hoeveelheid zand waarin het eiland zich niet onderscheidt van welk platgetreden kustgebied ook. Een honden uitlaatplaats, een verspringbak, een hardloopparcours. Daar ga je met je schoonheid en dat zo vlak voor Kerstmis!
Jeanet de Jong
'WPDetails' is het personeels- en relatiemagazine van Wagenborg Passagiersdiensten. Het thema van deze nummer 16 is Inspirerende ouderen. Carpe Diem, daar ben je nooit te oud voor. In het blad staat een interview met Imca Marina, die onder meer vertelt over haar huuske. Ze wil geen gezeur over leeftijd. Er staan verder verhalen in over Koningshuis, de huiskamer van Schiermonnikoog, Oud worden op Ameland in De Stelp, gepensioneerde WPD medewerkers, Breiende dames en Amelander wol, Amelander reerack van Bravo en over de eilanden als vakantieparadijs voor senioren. Dat is nog niet alles. Collega rederij is Wasaline Finland-Zweden en verder zijn er nog verschillende rubrieken vol Wagenborg nieuws, Vaste reiziger in beeld, agenda en een column van Ger van Langen.
WPDetails wordt gratis huis aan huis bezorgd op de eilanden Schiermonnikoog en Ameland.
In het magazine 'Piloot en Vliegtuig' staat een verhaal van Willem Ketelaars over de ambulance Auster van Ameland. Het vliegtuig was tot vliegende ambulance omgebouwd en luidde de komst van het Amelander vliegveld in. Dat is augustus 2022 65 jaar geleden. Een en ander was te danken aan de inzet van de toenmalige burgemeester Roel Walda. Willem Ketelaars, geboren op Ameland en zelf vliegenier, schreef er een artikel over in het blad.
Het blad is te bestellen in de webshop van Piloot en Vliegtuig of op te halen in de Primera in Buren.
Klozum |
Recensie
Het boekje over de oeroude wintermaskerade op Schiermonnikoog is niet dik, maar wel bijzonder leerzaam. Jan Kooistra, van Schier, schreef het en de cultuurhistorische vereniging ’t Heer en Feer, zeg maar de Schiermonnikoogse evenknie van De Ouwe Pôlle, gaf het uit. Op Schier was de wintermaskerade Klozum een woeste avond in de donkere dagen van december. Kettingen, bellen, stokken en speren kwamen eraan te pas en maskers. Het ging om ‘de omkeer der dingen’, het moest weer lichter worden en de vruchtbaarheid in de natuur moest terugkeren. Geen simpel tijdverdrijf, maar een avond vol cultische handelingen. De Klozums waren mythische gestalten die langs de huizen trokken. Dat is veranderd en verandert nog steeds, op Schiermonnikoog meer dan op Ameland. Ook Borkum, Wangerooge, Texel en Terschelling worden genoemd.
Brullen
“Op Ameland brullen ze maar wat”. Dat zegt Henriëtte Pieperiet van Schier. Op haar eiland wordt de lokale politiek op de hak genomen of dorpelingen met al hun eigenaardigheden gerepresenteerd. Op Ameland gaat dat anders, daar brullen ze maar wat, volgens Henriëtte. Vroeger ging het op Schier ook anders.
Schiermonnikoogs
Het boekje verklaart de oorsprong van de wintermaskerade op de Waddeneilanden, een oorsprong die in de loop der eeuwen behoorlijk is aangepast, op Schiermonnikoog meer dan op Ameland. Regelmatig wordt Ameland naast Schier gezet, als het gaat om de traditie in december. Daarom is dit boekje ook heel lezenswaardig voor Amelanders die iets meer over de oeroude wintermaskerade willen weten. Er staan onder meer twee interviews in met twee oudere eilanders. Zij vertellen hoe zij Klozum hebben gespeeld en wat ze weten uit overlevering. Af en toe moet je twee of drie keer lezen om te weten wat er staat, omdat er wel eens woorden in een zin ontbreken. Daar had een extra redacteur nog veel goed kunnen doen. Mooi is het Schiermonnikoogs dat erin te lezen is, steevast gevolgd door de Nederlandse vertaling. Schiermonnikoogs is een prachtige eilandtaal, goed te lezen ook. Jan Kooistra werkte ook mee aan de Wadden Grimm, het sprookjesboek in de talen van de Wadden.
'Mijn ontmoetingen met de duivel'
Jammer dat er veel foto’s in staan waar niets of bijna niets op te zien is. Het zijn stills uit de film ‘Mijn ontmoetingen met de duivel’ van Arnold Jan Scheer, de schrijver en filmmaker die al tientallen jaren geheimzinnige winterrituelen achterna reist. Op Ameland is hij ook bekend. Zijn film is te zien op zijn website.
Veranderingen
Aan het begin van het boekje gaat het ook over Zwarte Piet, de begeleider van Sint Nicolaas, en hoe deze figuur in de 19e eeuw veranderde en in de 20e en het begin van de 21e eeuw nog meer. Toen was hij Pieterbaas, een duivel met roe en ketting. De knecht heeft sindsdien heel wat wijzigingen ondergaan. Wat vreemd is de opmerking van Jan Kooistra dat het ‘de media en de krachten die hen aansturen’ zijn die af willen van de hedendaagse en al behoorlijk aangepaste knecht. Dat Zwarte Piet niet meer gepikt wordt komt mijns inziens niet door de media maar door sommige bevolkingsgroepen die de bruine page niet meer accepteren. Zij vinden hem een uiting van racisme. ‘Veranderingen worden weer van bovenaf opgelegd’ zegt Jan Kooistra, maar dat klopt volgens mij niet. De veranderingen worden van onderop aangejaagd. ('Klopt helaas wel', laat Jan Kooistra nog weten, verwijzend naar de subsidiëring van sommige actieroepen. Zodra ik er meer over heb ontdekt zal ik dit bericht zeker aanvullen.) Behalve dat stukje over Zwarte Piet, waarin Kooistra in mijn ogen verkeerde accenten legt, is het een bijzonder interessant boekje. Te bestellen bij ’t Heer en Feer, voor iedereen die er iets meer over wil weten.
Het lied 'Klaas Plaat' werd geschreven naar aanleiding van 30 jaar gezellige muziek in de maand november/ begin december. Klaas Molenaar, Klaas Plaat genoemd, verzorgde al die jaren via de Lokale Omroep Ameland de muziek.
Klaas Plaat
Soa dâ’de week oktober
Frijdech un uur of zes
Begint ut weer te krieb’len
Skeurt Klaas weer naar Nes
In de studio deer foelt hij um goëd
De dames zitte klaar voor fersoek of groët
Voor pakmakers în ut publiek Maestro start nou de mesiek
Refrein: Klaas în dames
We sêgge dank jim’ wel
Veul fersoekjes wat un pracht
Op de 105.8
Klaas în dames
Ut waar un moaie tiid
Klaas în dames da’ttech jaar
Maar helaas nou is ut klaar
Dan om un uur of negen
The Sunstreams “aan de grens”
Un instrumentaaltje
Voor supporters în alle fans
In de brievebus ok wat voor de dôst
Slingerolie în un droge wôst
Tiid cq tèèd voor de top tiën
Komme ze an van tiën naar iën
Refrein: Klaas în dames
We sêgge dank jim’ wel
Veul fersoekjes wat un pracht
Op de 105.8
Klaas în dames
Ut waar un moaie tiid
Klaas în dames da’ttech jaar
Maar helaas nou is ut klaar
Bridge:
Klaas Plaat kwam met bericht
Sientjes hangkast gaat nou dicht
Nooit meer Skotse ruut
De stekker kin dr u-u-t
Refrein: Klaas în dames
We sêgge dank jim’ wel
Veul fersoekjes wat un pracht
Op de 105.8
Klaas în dames
Ut waar un moaie tiid
Klaas în dames da’ttech jaar
Maar helaas nou is ut klaar
Muziek & Productie: Daniël Metz
Tekst: Gert Jan van der Laag, Mark van der Meulen
Weinig mensen realiseren zich dat een opgeraapte schelp van het strand zomaar duizenden jaren oud kan zijn. Op de Nederlandse stranden en uit de estuaria zijn zo'n 700 soorten fossiele schelpen bekend. Deze uitgave brengt de fossielenrijkdom en schelpenfauna van de Nederlandse kust compleet in beeld: 350 soorten fossiele tweekleppigen, keverslakken en stoottanden. Hoe zien ze er uit, uit welke laag komen ze, hoe hebben ze geleefd? Een prachtig boek voor geologen, verzamelaars en schelpenliefhebbers. Fraai geillustreerd met gedetailleerde tekeningen. Auteur en geoloog Frank Wesselingh: 'We hebben het boek gemaakt voor de echte verzamelaars en schelpenliefhebbers: mensen die het leuk vinden schelpen op het strand te verzamelen en er thuis een naam aan willen geven.'
Het boek is in 2010 uitgegeven en is anno 2021 alleen nog tweedehands te verschalken. Naturalis Biodiversity Center ontsloot het boek in november 2021 online. Het is hier te lezen.
Het boek is via deze link nog tweedehands te koop.
'Niet dicht te slaan' is het ontroerende en krachtige verhaal van Rosalie, een jonge vrouw, die na een turbulente periode in haar jeugd op zoek gaat naar zichzelf en de waarde van dit leven. Aan de hand van gedichten neemt zij je mee in haar gedachten, gevoelens en levenslessen die zij heeft geleerd. Met grote liefde voor de natuur, haar geloof dat iedereen uniek is en haar besef dat alles in het leven nauw verbonden is met elkaar, laat zij zien hoeveel kleur de wereld met zich meedraagt. Laat je meevoeren in haar verhaal, kom tot nieuwe inzichten en ontdek hoe liefdevol dit leven kan zijn als je ervoor open staat. Dit is een boek dat je leven kan verrijken.
Rosalie Kuiper (2002) is pas zeventien jaar als zij door omstandigheden haar ouderlijk huis verlaat. Schrijven biedt haar troost, geeft haar de woorden die ze niet kan uitspreken en helpt haar gedachten en gevoelens te ordenen. Ze besluit een boek te schrijven over doorgaan waar opgeven op de loer ligt, het verliezen en terugvinden van de weg die je volgt en de schoonheid van het leven. Zelfs donkere perioden hoeven niet te betekenen dat je je nooit meer vrij en liefdevol kunt uiten over het leven. Het resulteert in de prachtige gedichtenbundel Niet dicht te slaan waarin zelfontplooiing en zijn wie je bent centraal staan. Het boek is niet dicht te slaan.
Rosalie Kuiper is de kleindochter van oud-Amelander Lia Hoekstra. Ameland is het eiland van Rosalies voorgeschiedenis en het eiland komt dan ook in het boek voor. Lia Hoekstra zegt over het boek: "Op 16 november werd haar dichtbundel 'Niet dicht te slaan' officieel uitgegeven; het vervulde deze oma met trots."
Het boek is via deze link te bestellen.
Wadden |
De kleurenfoto’s laten Razende Bol bij Texel tot Rottumeroog tussen Schiermonnikoog en het Duitse eiland Borkum. De foto’s hebben een kort bijschrift en op een klein kaartje wordt de precieze locatie aangeduid. Het zijn prachtige, soms bijna abstracte foto’s van een uniek stukje Nederland. Het wolkenspel, regenbogen, zonnestralen, maar ook de kleurrijke vormen van natuurgebieden en bijna drooggevallen stukken zee. Af en toe is een glimp van bewoning en vuurtorens te zien.
Flying Focus vloog ook over het wad tussen Buren en Holwerd en maakte de mooiste foto van de restanten van de dam, waar Corine Nijenhuis haar prachtige historische roman Waddenwolf op baseerde. Meest fotogenieke deel van Ameland is toch wel het Oerd met de Oerdsloot. Flying Focus miste het niet.
Het grote en vierkante fotoboek geeft een fraai beeld van de Waddeneilanden.
Restanten van de dam |
Het Oerd |
OMSTREKEN |
Het boek '375-jarig St. Clemens Ameland' is een jubileumboek, geschreven door pastoor Henk Nota. Het beschrijft de geschiedenis van de parochie op Ameland. Het boek wordt meteen na de Pontificale Hoogmis ter ere van het jubileum op 21 november 2021 gepresenteerd.
In 1646 vestigde de Jezuïetenpater Petrus Codde zich definitief in een tot kerkje en pastorie omgebouwde oude bierbrouwerij aan de Ballumerweg in Nes. Dat was het begin van de statie St. Clemens. Tot nu toe hebben 48 pastoors gewerkt aan de opbouw van de Rooms Katholieke geloofsgemeenschap op het eiland. Daarnaast waren er vele ‘vakantieproesters’ die gezamenlijk met de vele niet te tellen vrijwilligers een mooie parochie-gemeenschap hebben opgebouwd.
In 1853, bij het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie, werd de statie op Ameland een parochie, genoemd naar de H. Clemens. De parochie St. Clemens is per 1 januari 2020 toegetreden tot de fusieparochie Pax Christi, bestaande uit de voormalige parochies H. Martinus en H.H. Bonifatius en Gezellen te Dokkum, de H. Martinus te Burgum en de statie St. Egbert op Schiermonnikoog. Binnen deze fusieparochie heeft Ameland een eigen status gekregen en werd de parochie omgevormd tot rectoraat St. Clemens. Het rectoraat is binnen het grondgebied van de parochie Pax Christi dus een zelfstandig ‘staatje’ met een eigen priester/rector en een eigen kerkbestuur dat zorgt voor de gebouwen, het kerkhof, de financiën en de administratie.
Dat eigene is de Amelanders niet vreemd. Immers vanaf het ontstaan van Ameland, de tijd van de Hoofdelingen en Heeren van Ameland (Jelmera/Camminga) had Ameland een eigen vissersvloot en walvisvaart en is het eiland altijd onafhankelijk en neutraal gebleven. Vanaf 1704 onder de Prinses van Nassau en haar opvolgers was het een zelfstandig ministaatje.
In 1798 werd Ameland een gemeente van het gewest Friesland en viel het onder het Koninkrijk der Nederlanden. De bevolking was arm en pas in de 20e eeuw kwam er grote verandering door onder meer het toerisme. De werkers in de wijngaard des Heren bouwden achtereenvolgens drie kerken en drie pastorieën en lieten twee begraafplaatsen aanleggen. Vanuit de kerk stichtte men een eigen lagere school, genoemd naar de grote Amelander zoon Jan de Jong en een kleuterschool. Beide zijn 1980 samengesmolten tot de basisschool.
In 2021 bestaat de geloofsgemeenschap op Ameland 375 jaar. Een goede reden om dit jubileum te vieren met een mooie liturgische viering en de uitgave van een gedenkboek.
Het gedenkboek bestaat uit drie delen en bevat 23 hoofdstukken met 354 bladzijden en meer dan 250 foto’s. In deel 1 bestaan de eerste drie hoofdstukken uit de memoriaalboeken van de parochie, met letterlijke aantekeningen van de pastoors te beginnen bij pastoor Scholten. Hij beschrijft de kerstening van Ameland beschrijft, omkleed met vele nieuwsgierige geschiedenisfeiten en beschreef de ontwikkeling van de statie op het eiland. In deel 2 een hoofdstuk gewijd aan de abdij Foswert op Ameland en dan volgen negen beschrijvingen van leven en werk van de priesters en pastoors die vanaf 1646 tot heden in de statie en parochie hun verblijf hebben gehad. De pastoors Pennaert, Artz, Westers en Kaalberg hebben met hun belevenissen een onuitwisbaar spoor achtergelaten. Dat geldt ook voor pastoor Scholten zelf en Kardinaal De Jong die beiden een apart hoofdstuk hebben gekregen.
In deel 3 komen in tien hoofdstukken allemaal onderwerpen aan de orde die nauw verbonden zijn met de parochie St. Clemens: de op Ameland geboren priesters, broeders, fraters en zusters, het werk en verblijf van de zusters Dominicanessen van Neerbosch, een beschrijving van de vele broederschappen en verenigingen, het armbestuur, over de klokken, het orgel en de koren, de Kardinaal De Jongschool, de omgekomen zeelieden van de parochie en de Duitse kindervakantiekampen.
Na 21 november is het te koop in de boekhandel of bij Henk Nota te bestellen per e-mail: hnota@home.nl
Weerspiegeld |
Op de achterlamp staat: "Nog nooit wisten we zoveel over het weer als tegenwoordig. Via een eindeloze hoeveelheid weerapps kunnen we zo ongeveer van minuut tot minuut het weer nagaan én voorspellen, voor elke plek op aarde. Maar snáppen we het weer ook? We weten allemaal dat het bij glad weer vooral oppassen is op bruggen en viaducten en bij op- en afritten – maar waarom eigenlijk? En wanneer mag een serie hete dagen een hittegolf heten? Hoe komen de metingen van het KNMI eigenlijk tot stand? Wat is een orkaan of cycloon precies?"
Harry Geurts (1952) is van jongs af aan geboeid door het weer. Op de middelbare school won hij al een prijs met het idee om net als schoolprestaties ook het weer een rapportcijfer te geven (en in dit boek legt hij uit hoe dat weer-rapportcijfer tot stand komt). Jarenlang was Harry als persvoorlichter van het KNMI een spil in het web van alles en iedereen die met weer te maken heeft. Zo groeide hij uit tot een unieke bruggenbouwer tussen de meteorologie en de gewone weer-geïnteresseerde. Het boek is volledig in kleur geïllustreerd met weerkunst uit de collectie van het Rijksmuseum."
De messing vuurtoren van Ameland |
In Eigen Land |
Het blad is voor € 4,99 te koop, maar op Westerlaan 8 in Hollum ligt een stapeltje dat we mogen weggeven. Meld even of je een nummer wilt, dan regelen we dat je er een krijgt. (Er zijn nog een paar over - 22 november 2021).
Kunstmaand agenda 2022 |
Hans Beukema is journalist en schrijver met meerdere boeken over het reddingswezen en historische onderwerpen op zijn naam. In oktober 2021 kwam ‘Mayday! Redders in nood’ uit.
Kustvaarders kwamen in het zware weer in de problemen en ook de uitgerukte reddingboten kregen rampspoed voor de kiezen. Mayday! draait om spectaculaire reddingsacties op zee op nieuwjaarsdag 1995. De Amelander reddingboot Johannes Frederik met Theo Nobel als stuurman speelde een rol bij de acties, maar moest afhaken wegens materiaalpech.
Van de reddingboot Gebroeders Luden sloeg een man overboord en de Alfred Krupp van Borkum verloor twee bemanningsleden en twee andere raakten zwaar gewond.
Baukema tekende het verhaal over de storm, orkaan en brekers op en beschrijft de doortastendheid, grenzeloze moed, wilskracht en uithoudingsvermogen van helikopterbemanningen en redders op zee.
Het is geen molensteen, maar wel een stoeptegel, zo dik en zwaar: het ‘Groot Fries Molenboek’. Op 28 oktober werd het eerste exemplaar van dit boek uitgereikt door Wiepke Schukken, voorzitter van De Fryske Mole, aan mevrouw Luzette Kroon, de dijkgraaf van Wetterskip Fryslân. De Fryske Mole vierde haar 50-jarige jubileum met de uitgave van dit boek, samen met oud-bestuursleden, aannemers, adviseurs en andere betrokkenen in het Fries Landbouw Museum in Leeuwarden.
Het 500 pagina’s tellende boek is samengesteld door Warner B. Banga en Gerben D. Wijnja. Het boek telt 20 hoofdstukken waarin de strijd om de oude windmolen het centrale thema is. Het is rijk geïllustreerd met prachtige oude molenafbeeldingen en met foto’s van gerenommeerde fotografen die de molen op z’n fraaist hebben geportretteerd.
De auteurs hebben gekozen om niet als vervolg op bestaande molenboeken een nieuwe molenopsomming over de molens in Fryslân te maken: "Op ynternet is fan alles te finen wat data oer mûnen oanbelanget. Dy siferkes woene wy net herhelje. De ferhalen oer de mûnen, dêr giet it ús om." Banga hoorde dat Wijnja bezig was met het boek en bood zijn diensten aan. De twee kennen elkaar al langer, komen beiden uit het onderwijs, zijn gediplomeerd vrijwillig molenaar en zijn beiden onderscheiden door de Stichting Molengiftenfonds voor Vernuft en Volharding. Banga is actief bij de Historische Vereniging Noordoost-Friesland en de Stichting Monumentenbehoud Dongeradeel.
Het Groot Fries Molenboek is een heerlijk bladerboek en een aanrader als cadeau voor de aankomende feestdagen. De prijs is € 42,95 exclusief verzendkosten. Het kan besteld worden via de website www.grootfriesmolenboek.nl
Stichting De Fryske Mole
Anderhalve eeuw geleden stonden er in Fryslân wel 2400 molens. Nu zijn dat er nog maar 130. De Fryske Mole heeft 42 en een molenromp in eigendom. Het bezit gaat van grote achtkante poldermolens tot kleinere spinnenkoppen en tsjaskers. Het zijn voornamelijk poldermolens en één koren- en pelmolen, De Hond bij Paesens. Samen met andere moleneigenaren zet De Fryske Mole zich in voor het behoud van de molens. Een groot aantal van de molens van de stichting is inzetbaar als hulpbemaling voor Wetterskip Fryslân bij extreem hoge waterstanden.
De Fryske Mole werkt met 70 vrijwillige molenaars. Het molenaarsambacht heeft in 2017 een Unesco status gekregen (immaterieel cultureel erfgoed). De stichting is in 2018 aangewezen als Professionele Organisatie voor Monumentenbehoud (POM-status). Stichting De Fryske Mole is de tweede molenstichting in Nederland die deze status kreeg.
Met subsidies van overheden, fondsen en donateurs kunnen onderhouds- en restauratieplannen uitgevoerd worden en blijven de molens behouden, als parels in het Friese landschap.
Ameland
Beide molens van Ameland, de Phenix in Nes en De Verwachting in Hollum, komen uitgebreid aan bod. Het boek duikt in de historie van beide molens en haalt herinneringen op aan oud-molenaar Boelens van de korenmolen te Nes.
Die beide bijdragen zijn rijk voorzien van oude foto’s en recente opnamen.
Het verhaal over de molen van Hollum is geschreven door Warner B. Banga en dat over de molen van Nes door Gerben D. Wijnja.