Column - Wondermooie wereld

Wondermooie wereld

Morgen is de geboortedag van onze moeder, moeke. Als ze nog had geleefd was ze 103 geworden, maar ze is er niet meer. Ze werd 76.
Nu was moeke niet een vrouw die op de barricade sprong, haar mening luid en duidelijk spuide of regelmatig ingezonden brieven stuurde naar de krant. Geheel end'al niet. In maart 1978 klom ze wél in de pen en hoe! De reporter van de NRC had haar zo aangebrand, dat ze haar ergernis op papier zette, er een kostelijk en positief eind aan breide en de brief op de bus gooide. Hij werd door de krant - welke dat geweest is wordt niet duidelijk, ik denk aan de Leeuwarder en de Dockumer en vanwege de typografie kies ik voor de Leeuwarder - uit de stapel gepikt en gepubliceerd.

Deze week kreeg ik het knipsel van een achternicht die het graag met me wilde delen. Haar moeder was bevriend met mijn moeder en de achternicht kwam het tussen de papieren van haar moeder tegen, die het had uitgeknipt en bewaard. Ze zal trots op haar vriendin zijn geweest.

Moeke wijst de Rotterdamse reporter, die op zoek was naar kunst op de Waddeneilanden, er fijntjes op dat ze aan een heleboel voorbij is gefietst en vooral het bitse, bazige en norse heeft opgemerkt. Kunst heeft ze nauwelijks kunnen ontwaren, wel lelijke architectuur, schapen op straat en oude vrouwtjes op pantoffels die matjes uitkloppen.
De Waddendiamant is haar schittering verloren aan de recreatie-industrie, schreef de reporter. Moeke wilde de diamant weer oppoetsen. Het begrip Waddendiamant bezigen we al lang niet meer. Waarschijnlijk hebben die bitse, bazige en norse eilanders op sloffen die diamant verstopt, met een poetsdoek eromheen, om er in stilte van te genieten. Sinds 1997 koestert Ameland elke november kunst van het eiland en van binnen- en buitenland. Die Kunstmaand heeft moeke net niet meer meegemaakt. 

"t' is hier nog nooit zo mooi geweest' dicht moeke, vanwege het prachtige winterweer van die februari van 1978. De Rotterdamse reporter hoefde het hier ook niet mooi te vinden. Welnee. Ieder zijn meug. Voor eilanders is het een 'wondermooie wereld.' We zitten nu alleen nog te wachten op de sneeuw.

Jeanet de Jong
jeanet.de.jong@knid.nl

Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.

Column - Gifvrije gemeente

We weten het al jaren en zo af en toe komt het weer in het nieuws. Zoals vandaag bij EenVandaag: glyfosaat is giftig en niet alleen voor onkruid. Glyfosaat maakt meer ziek dan u lief is. Glyfosaat zit in het overbekende en populaire Roundup. De Welkoop heeft er een schap vol van staan en het gaat grif van de hand. De gemeente gebruikt het al tijden niet meer, maar boeren en burgers strooien er nog royaal mee rond. Vorig voorjaar nog, lag er een veldje aan de Verbindingsweg in een paar dagen tijd gifgeel door te worden. In mijn straat, waar ik nog maar drie maanden woon, zag ik het al twee keer. U kent het wel, van die vies geel met oranje randjes langs het tuinpad. Het gif straalt je vanaf het straatje tegemoet. Omdat we een hekel hebben aan een groen sprietje tussen de steentjes, omdat een bespoten klinker er zogenaamd netter uitziet dan een mosje of weegbreetje in de voegen.

Het glyfosaat veld aan de Verbindingsweg

Maar beste mensen, ook de spuiters onder ons: Roundup en zijn gelijken maken niks schoner, ze vergiftigen de bodem, het leven in de grond, de vogels en de egeltjes en ze maken mensen ziek. EenVandaag drukt ons maar weer eens met de neus op de feiten dat er een relatie ligt tussen Roundup, glyfosaat, en Parkinson. U leest het goed, Roundup en Parkinson. En wie kent niet in z’n nabije omgeving iemand met de ziekte van Parkinson. Als er toch iets stimuleert om voor eens en altijd die gifspuit uit het schuurtje te halen en hem naar de milieustraat te brengen dan is het toch wel deze kennis: dat glyfosaat een hersenziekte teweeg kan brengen.

Opzouten dus, met die rotzooi! En de gemeente is pas echt duurzaam als ze een campagne start die haar burgers duidelijk maakt dat Roundup niet de oplossing maar een probleem is, dat gif niet bij een duurzaam eiland hoort en dat plant, dier en mens er ziek van wordt. Ameland gifvrije gemeente! Dat je het er over moet hebben is al erg genoeg.

Jeanet de Jong

Pôllepraat Februari 2023

Magazine Pôllepraat is het orgaan van Stichting De Ouwe Pôlle Ameland. Het blad verschijnt drie keer per jaar. Op de voorpagina van dit nummer is De Zwaan te zien. De herberg in Hollum bestond in 2022 250 jaar. Dat is door allerlei omstandigheden niet gevierd, maar de Pôllepraat besteedt er aandacht aan met een artikel van Asing Walthaus, die in De Zwaan is opgegroeid.

Dit februarinummer van 2023 mag weer een bijzonder interessant magazine heten. Mijn interesse werd vooral gewekt door het artikel over de walvisvaarders voor Hamburgse reders en dat over De Zwaan. Commandeur Hidde Dirks Kat, mijn oud-oud-oud-oud-oudoom woonde in Hollum en in Altona, staat in het overzicht. Dat Altona klinkt als een Italiaanse stad, maar het is een wijk aan de oever van de Elbe in Hamburg. Het is nu een chic district, maar was in de tijd van Kat tot het begin van de 20ste eeuw een toevluchtsoord voor mensen die in het naburige Hamburg niet werd getolereerd. Pas in 1938 werd Altona opgenomen in de stad Hamburg.  Kat was een van de 17 commandeurs die voor een Hamburgse reder voeren. (Om meer over Hidde Kat te horen kun je gelopen met een Verhalen pad van Hidde Kat.)

In het artikel over De Zwaan kunnen we lezen dat het op een plek werd gebouwd die in 1772 'op de duinen' genoemd werd, aan de noordkant van Hollum. Mooi is ook om te lezen dat de sterke verhalen, verhaald door kroegbaas Simon Walthaus, nooit zijn opgeschreven. "Dat hoort niet zo", zei Simon, "Dat moet een cafébaas voor zichzelf houden." Toch weet Asing Walthaus  een aantal leuke anekdotes uit de geschiedenis van De Zwaan in het artikel te verwerken. 

In deze editie verder:

• Voorwoord van Meinte Bonthuis, voorzitter van Stichting De Ouwe Pôlle Ameland
• Museumnieuws
• Exposities in de Amelander Musea
• Schenkingen
• Herinneringen aan een eiland
• Veerhaven Zwarte Haan en veerdienst 1932-1948 Ameland-Zwarte Haan
• Speuren naar Amelander archiefschatten met familie Robijn
• Johan Wilhelm Bernhard Bürger predikant te ameland 1772-1786
• Swartwoude nu ook wolmuseum
• Een vastgevroren Grietje
• Ameland en de Hamburger walvisvaart
• Hotel De Zwaan 250 jaar
• Winterprogramma van stichting De Ouwe Pôlle 2022-2023

De Pôllepraat is het donateursblad van de cultuurhistorische stichting, die in 1957 is opgericht. De stichting heeft drie musea op Ameland: Museum Sorgdrager, Museum Swartwoude en het Bunkermuseum. Donateurs ontvangen drie keer per jaar de Pôllepraat met prachtige verhalen over het eiland en de bewoners. Donateurs op Ameland betalen  15,-- en donateurs op de vaste wal ontvangen per jaar drie nummers van Pôllepraat voor € 22,--. De Pôllepraat is voor 6 euro verkrijgbaar bij Museum Sorgdrager, Museum Swartwoude, boekhandel Enjoy Books in Hollum en boekhandel Van den Brink in Nes.

• Pôllepraat Februari 2023
• Jaargang 36 nummer 99
• ISSN 1384-4636
• Los nummer 6,--
• Eind januari 2023

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de link.

Column - Opgeleukte traditie

Opgeleukte traditie

Ze trekken er hard aan, op Terschelling met hun roeireddingboot en paardentractie. Ze kregen het eerst op de lijst met varend erfgoed en onlangs op die van Immaterieel Erfgoed van Nederland, waar ook de bidtocht in ’s-Hertogenbosch, het Lanenkaatsen in Harlingen en het snert koken in het algemeen zich in een vermelding mogen verheugen. Dat is een prestatie en een felicitatie waard. Gefeliciteerd Terschelling, vanaf buureiland Ameland!

De Terschellingers trekken sinds 2012 de roeireddingboot door de duinen naar het strand en demonstreren de lancering vier keer per jaar. Ze hebben er Friese paarden voor gezet. De roeisloep Secretaris Schumacher, uit 1900 en met standplaats Ter Heyde, is een museumboot, voor dit doel aangekocht en gerestaureerd. De lanceerwagen is een replica, want er was geen bruikbaar origineel meer voorhanden. Tot zover de authenticiteit van de paardenroeireddingboot, zoals de site van immaterieelerfgoed.nl schrijft. Alsof het de paarden zijn die roeien.
Voor de opnames van de film Sil de Strandjutter (1976) is de oude kennis nog eenmaal uit de kast gehaald om daarna bijna in de vergetelheid te verzinken.

Vorig jaar nog dreigde er een einde te komen aan de nieuw leven ingeblazen traditie die 60 jaar op z’n gat had gelegen; er waren te weinig paarden en enkele voerlui werden te oud. Voor dit jaar is dat gefixt en staan er weer vier demonstraties gepland.

In het jubelende persbericht over het verkrijgen van de erfgoedstatus werd de Terschellinger paardentractie voorgesteld als ‘de enige in de wereld’. Helemaal gejokkebrokt is dat niet, want het is de enige paardentractie met een roeireddingboot. Op Ameland leven we sinds jaar en dag met de paardenreddingboot. Zelfs na het dramatische jaar 1979, toen acht paarden bij de actie verdronken, hebben de Amelanders de paardentractie weer opgepakt. De KNRM besloot in 1988 dat het tijd was voor een nieuwe generatie reddingboot, zodat de motorstrandreddingboot met pensioen kon. Toch gaat de reddingboot nog altijd uit zoals de Abraham Fock voor het eerst in 1934 werd gelanceerd met Botte Ney als schipper. Eerder roeide Ney nog mee in de roeireddingboot.

Die eerste actie was de redding van opvarenden van tjalk Rehoboth die in zwaar weer en met krabbend anker bezuiden Hollum dreef, met behalve de schipper - hij kon zijn arm niet meer gebruiken want de zwengel van de lier had hem verwond - en bemanning nog een vrouw en zeven kinderen aan boord. Ze werden gered door Ney en zijn mannen. Het is een van de vele anekdotes over de paardenreddingboot van Ameland. De bemanning en de voerlui dachten niet aan immaterieel erfgoed, ze dachten aan redden en na 1988 aan behouden van kennis en vaardigheden en voortzetting van de lanceringen. Dat gebeurt een keer of 12 per jaar, de eerste staat voor 25 februari op de kalender. De paarden die daarvoor worden ingezet zijn vos, bruin, zwart en schimmel, geen gepoetste Friezen. Ameland is fier op z’n paarden, voer- en vaarlui en elke demonstratie weer willen duizenden mensen de lancering zien. 

Terschelling doet dat anders. Die hebben een paar pennenlikkers in het bestuur van de museumboot, die eer willen behalen met hun opgeleukte traditie. Rond 2010 gebruikten ze daarvoor een foto van de Amelander paardenreddingboot, want ze hadden van hun eigen nog niks. Toen al solliciteerden ze naar de status van immaterieel erfgoed, maar pronkten met Amelander veren. 

Op de NOS nieuwssite en een paardenwebsite staat "Op Ameland is ook een roeireddingsboot, de Abraham Fock. Maar die is een stuk minder oud dan de roeireddingsboot op Terschelling. De Secretaris Schumacher stamt uit 1900 en is daarmee het oudste, nog operationele exemplaar in Nederland. Vroeger werden beide boten gebruikt om schipbreukelingen te redden, tegenwoordig alleen nog om de traditie in ere te houden.”

Het wordt tijd dat de Amelander varensgasten weer aan de riemen gaan. Dan nog een pennenlikker voor de papieren rompslomp en dan kan de Amelander paardenreddingboot ook op de erfgoedlijst. Als ze dat willen.

In het boek 'Van Zeerampen en Redders' staat het verhaal van de Rehoboth

Jeanet de Jong
jeanet.de.jong@knid.nl

Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.

Nieuwe Ameland Huuskes

Ameland Huuske 15

Serie 2 van de Ameland Huuskes ligt bij de drukker. Volgende week zijn ze op het eiland en kunnen ze worden uitgeleverd. De Ameland Huuskes van serie 2 kunnen al wel worden besteld. Deze tweede serie bestaat uit zes nieuw huuskes en de vuurtoren. Het icoon van het eiland is een hardloper gebleken en zodoende is die nogmaals aan de nieuwe serie toegevoegd. 

De Amelander Musea verkopen in de vuurtoren zelf een kaart met informatie over de toren op de achterkant. Het is een speciale uitvoering. Zo bestaat er in deze serie ook een Ameland Huuske van de vakantiehuisjes op Oranjeweg 41. Driekwart van de oplage is voor de beheerders van Oranjeweg 41 zelf en een kwart komt beschikbaar voor verzamelaars en liefhebbers van de Ameland Huuskes. 

Kaartje nummer 16 is het bouwplaatje van de toren van Ballum. Dit is een extra bouwplaatje, op A6 formaat, prentbriefkaartformaat. De toren is in dezelfde verhouding als alle Ameland Huuskes getekend. Dit vulde niet een A5 kaart en is daarom op prentbriefkaart formaat gedrukt. Bij een stapeltje proefdrukken van dit kaartje is een foutje ingeslopen: er staat 'Camminghastraat, Buren' op. Deze kaartjes geven we gratis mee aan wie de nummers 10 tot en met 17 bestelt. De kaartjes kosten € 3,-- per stuk. 

De hele serie, tijdelijk inclusief de toren van Ballum, kost € 21,-- voor wie de Ameland Huuskes afhaalt op Westerlaan 8 in Hollum. 

We sturen de kaartjes ook van harte op. Dan kost de hele serie, inclusief de gratis toren van Ballum € 24,50 (januari 2023). 

Bestellen kan via jeanet.de.jong@knid.nl of bel even naar 06 213 218 213 of bel aan op Westerlaan 8 in Hollum.

Bekijk hier alle 9 van Serie 1 of tik Ameland Huuskes in bij Zoeken in dit blog. Serie 1 is nog compleet leverbaar.

Serie 2 bestaat uit:

Ameland Huuske 17

10. Oranjeweg 41

11. Oude Gemeentehuis/ Galerie Philadelphia
12. Museum Swartwoude 

deel I
13. Museum Swartwoude 

deel II
14. Freulehuuske
15. Vermaning in Nes
16. Toren Ballum 
17. Vuurtoren

• Serie 2 Ameland Huuskes
• Ameland Pers uitgeverij
• Januari 2023
• € 3,-- per stuk

Ameland Huuske 10

Ameland Huuske 11

Ameland Huuske 12

Ameland Huuske 13

Ameland Huuske 14

Ameland Huuske 15

Ameland Huuske 16

Column - Berm

Berm

Het leest als uit de duim gezogen, maar het is van a tot z waar gebeurd.
Tentijde van het opknappen van mijn huisje aan de Westerlaan was de tuin een puinhoop. Er stonden bouwcontainers, de bus van de aannemer, dakpannen en ander bouwmateriaal. Dat kon, want de vorige bewoners hadden twee gemeentepaaltjes weggehaald, om van de voortuin een parkeerplaats te maken. De paaltjes lagen langs de zijkant. Ze waren wat verrot en het leek alsof ze waren aangevreten door bevers, die hier helemaal niet voorkomen. De schade aan de gemeentelijke meerpaalachtige afrastering was veroorzaakt door de kantjemaaier van de gemeente zelf. 

Toen mijn huisje klaar was kwam het project tuin aan de orde en ik benaderde de gemeente met het verzoek de twee ontbrekende palen terug te plaatsen, zodat mijn tuin weer redelijk beschermd zou zijn tegen uitwijkend en parkerend verkeer. Dat was goed, zei de gemeente toen en op een dag kwam groot materieel aanrijden. Ik was niet thuis en zag nog net dat in plaats van twee palen terugplaatsen er vier uit de grond werden getrokken, waarmee de gemeentelijke berm en ook mijn tuin een vrijplaats werd. Vanzelfsprekend belde ik met de gemeente over dit misverstand. De ambtenaar aan de andere kant van de lijn verzekerde me dat er een nieuwe visie op het inrichten van de bermen in de dorpen was en dat er een haagje zou worden geplaatst. De gemeente had daar inmiddels, het zal eind 2020 zijn geweest, een mooie machine voor paraat staan. Al wat kwam, geen gemeentewerken met mooie machine en haag. Anderhalf jaar geleden belde ik maar weer eens met de vraag wanneer het haagje geplant zou gaan worden, maar opeens bleek daar helemaal geen sprake van te zijn en was de gemeente bezig met gesprekken met dorpelingen over de inrichting van de stroken groen tussen straten en huizen.

Ondertussen zag ik af en toe een auto op mijn perk staan, met de bumber zowat tegen de gevel en zag ik allengs de conditie van de berm achteruit gaan, omdat automobilisten met een te grote snelheid de gemakkelijke weg kiezen. In plaats van rustig rijden, inhouden als er een tegenligger aankomt, jakkeren sommige chauffeurs door de smalle straten van Hollum. Nu is de Westerlaan op sommige plekken wat smal, maar diezelfde Westerlaan heeft genoeg uitwijkmogelijkheden in bestrate zijkanten en inritten waar een goed anticiperende bestuurder zijn bolide naartoe kan sturen voor een veilige doorgang van hem en zijn tegenligger. Vooral het zware verkeer is een ramp voor de bermen, die nu door het vele regenwater sompig zijn geworden. Laatst lag er een spoor van aarde van de berm van halverwege de Westerlaan tot aan de Driesprong, uitgereden door een zware machine met grote wielen en diepe profielen, die te ver naar rechts was gegaan en zodoende de halve berm uitsmeerde over de rest van de straat. Het is slechts één onzorgvuldige uitwijk die de complete berm vernielde. 

Nu het ernaar uitzag dat de paaltjes en ook de haagjes er niet zouden komen, ging ik over op plan C: stenen in de berm. Je zag ze al hier en daar in het dorp liggen, bij huizen waarin mensen wonen die ook hartzeer hebben van vernielende wielen. Tijdens een wandeling richting Reeweg was aan de zuidkant van het dorp een tuinman bezig in opdracht van een Hollumer, om stenen uit de tuin te verwijderen. De Hollumer had jaren geleden een rotstuintje aangelegd en wilde die stenen nu weer kwijt. "Mag ik er wat van hebben?" vroeg ik en dat mocht. De tuinman leverde ze, heel lief, hoogstpersoonlijk bij mij af. Dat liep nog even fout, want de groenvoorziener had gemist dat ik ondertussen naar de Westerlaan was verhuisd, zodat hij een bult stenen bij de O.P. Lapstraat afleverde, tot verbazing van de nieuwe bewoners daar. Dat werd opgelost en zo had ik wat stenen, die ik in hoopjes op afstand van elkaar in de berm voor mijn tuin legde. Overbuurman schuin tegenover had er ook een paar en hij had ze, heel rustiek, wit geschilderd.

Het ging maanden goed, tot er auto's kwamen die de stenen niet meer zagen en er overheen gingen rijden. Dat leidde tot vragen - niet over rijgedrag of vernielde de berm, wel over schade aan auto's - in de raadsvergadering.
En toen kreeg de gemeente een nieuwe handhaver. Een aardige man, zo aan de telefoon te horen en iemand die zijn werk serieus oppakt. Hij stuurde een brief dat de stenen uit de berm moesten worden verwijderd en dat als ik het niet deed de gemeente het zelf kwam doen. Nu was ik vorig jaar heel veel van huis en de vervaldatum die in de brief werd genoemd was een dag voordat ik weer thuiskwam. Ik had het bij thuiskomst niet ontwaard, maar inderdaad, de stenen waren verdwenen. Bij buurman schuin tegenover lagen ze nog, maar dat duurde nog geen week en toen waren die ook weg. Ik belde met de aardige meneer de handhaver, die ik iets minder aardig begon te vinden toen hij mij in het voorbijgaan van diefstal beschuldigde. De mannen van gemeentewerken hadden de stenen herkend als zijnde van de laatste dijkverhoging. Die stenen zou ik gejat hebben en met die actie zelfs de kustverdediging hebben ondermijnd. Feitelijk had de Hollumer van wie ik het materiaal kreeg ze jaren geleden gekocht, ze waren van ver voor de dijkverhoging en eerlijk betaald aan een bedrijf dat handelt in dit soort spul.

Het ging vooral om de veiligheid, zei de handhaver nog en bij veiligheid kan ik me wel wat voorstellen. Het is nu een paar maanden geleden dat de stenen bij mij en ook elders in het dorp uit de berm zijn gehaald en per week zie je de conditie van de bermen achteruit gaan.
Dat is op te lossen door veiliger te rijden, door gewoon als weggebruiker te anticiperen, even in te houden, uit te wijken daar waar het kan, kalm verder te gaan en door op parkeerplaatsen te parkeren in plaats van tegen de kerkmuur en in de berm tussen de bomen. Dan heb je ook meer overzicht en dat is wel zo veilig. Het staat veel mooier bovendien. De handhaver wacht een schone taak.

Jeanet de Jong
jeanet.de.jong@knid.nl

Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.

De toren van Ballum

De toren van Ballum staat. Te koop op Westerlaan 8 in Hollum. De uitgever wil het bouwplaatje ook wel opsturen. Het bouwplaatje zelf kost 3 euro.

Beleef je plezier aan dit blog en helpen de posts je op weg uitgaven over Ameland te vinden? Doneer dan op Ko-fi een kopje koffie van € 2,-- als waardering voor de blogger 💜.  Klik hier voor de link.

Honderdduizend

Op zondag 8 januari 2023 om 17:00 uur is de honderdduizendste bezoeker geregistreerd op dit blog. De teller is op de voorpagina van het blog te zien. Scrol ervoor naar beneden en kijk onder het overzicht van populaire berichte. Daar staat hij, inmiddels bij het typen van deze post al op 100.012.

De posts over de uitgaven met een koppeling naar Ameland worden inmiddels wekelijks meer dan duizend keer bekeken. Nog steeds staan niet alle uitgaven die tot nu zijn verschenen op het blog. Het is monnikenwerk, een gigantische klus en soms zelfs een heidens karwei, maar het is vooral interessant en zoals het de ware verzamelaar betaamt: als je er eenmaal aan begonnen bent, dan komt er steeds meer op je pad dat past bij de verzameling. De nieuwe uitgaven houden we bij en de oudere uitgaven die we ontdekken werken we er successievelijk in. 

Wil je als uitgeverij of boekhandel een plekje op dit blog, neem dan even contact op. Dan bespreken we wat mogelijk is. 

Ik post gestaag door. Heb je een aanvulling, een uitgave die nog niet te vinden is in het blog maar er wel thuishoort, stuur dan de gegevens op. Ik ben blij met elke tip en aanvulling.

De laatste aanvullingen:

Structuren en functies van festivals, over winterfestivals

Friesland Post - Walter Kiewied vangt meer toeristen dan eenden (1982)

Friesland Post - Op Ameland zijn alle mannen Sinterklaas (1984)

Klozum, over wintermaskerade op Schiermonnikoog (2021

Ameland - huurt een landhuis (1934)

Toren van Ballum, bouwplaatje (2023)

Heb je ook plezier aan de verzameling en raadpleeg je het blog soms of zelfs dikwijls? Dan kun je de blogster steunen door een kopje koffie te doneren. Dat kan via het blauwe baniertje met het witte kopje koffie met rode hartje erop. Het staat rechts bovenin het blog.

Met hartelijke bloggroeten,

Jeanet de Jong

Ameland Boeken blogger

Toren van Ballum als bouwplaatje

Van de toren van Ballum is een bouwplaatje gemaakt. Het is extraatje van Serie 2 Ameland Huuskes. Serie 2 zit eraan te komen en de toren in de Camminghastraat is er al. De kaarten van Ameland Huuskes zijn op A5 formaat, het grote kaarten formaat. De toren van Ballum is extra en op A6 formaat uitgegeven, het gewone prentbriefkaart formaat. 

Exclusief te koop bij de uitgeverij, voor € 3,-- per kaartje.

Lees hier hoe je aan het kaartje kunt komen

Tik Ameland Huuskes in bij 'Zoeken in dit log' en bekijk alle Huuskes die tot nu toe zijn uitgegeven en de tekenaar

• Toren van Ballum
• Ameland Pers uitgeverij
• Januari 2023
• € 3,--

Wintertip Ameland aan Tafel

Hoe komen we deze natte winter het beste door? Met het boek Ameland aan Tafel! De herdruk - de herdruk is een iets gewijzigde, maar dat zit hem vooral in de sponsoren - van de totaal uitverkochte eerste editie van Ameland aan Tafel van Ria Evers-Dokter ligt in de boekhandels en bij de uitgever. Ameland aan Tafel staat vol smakelijke gerechten, verhalen en tradities van Ameland.

Op het adres van Ameland Pers uitgeverij, op Westerlaan 8 in Hollum, liggen nog een paar gereserveerde exemplaren van de voorintekenaars. Stuur even een berichtje via Whatsapp of bel 0623218213 om af te spreken op welke tijd je het boek wilt halen.

De boeken zijn te koop in onder meer Boekhandel van den Brink in Nes, Enjoy Books in Hollum en Primera in Buren.

Ameland aan Tafel, om te hebben, om te krijgen, een prachtig geschenk en een probaat middel om de winter door te komen met lekker eten en mooie verhalen.

• Ameland aan Tafel
• Ria Evers-Dokter - tekst
• Linda Vloedgraven - Illustraties
• Yde Raap - muziek
• 25 november 2022 - herdruk
• € 21,50