Column - Ik mis 197 nog

Wat heeft de PLUS ons een plezier gedaan door het plakplaatjesboek van Ameland uit te geven. Het is een vermaak. Allereerst moet je boodschappen doen tot net boven tien of een veelvoud van tien euro. Ik heb een kleine huishouding, dus mijn wekelijkse boodschappen beslaan doorgaans geen groot bedrag. Dat betekent puzzelen en zoeken wat houdbaar is, waar ik wel een voorraadje van aan kan leggen en waar ik het diepvriesvakje mee kan vullen. Dat is inmiddels vol en ik heb geen vrieskist, dus moet ik overstappen op plan B. 

Het verzamelen maakt me prijsbewust. Sinds de plakplaatjes gebruik ik de zelfscanner, om met mijn paar boodschappen op die tien euro en een beetje uit te komen. Dat werkt perfect. Als je dan bij de kassa na het afrekenen zakjes met plaatjes krijgt aangereikt, ben je als een kind zo blij. Ik tenminste wel. Het brengt een kinderlijk plezier naar boven om die zakjes open te scheuren en te kijken welk plaatje je toe kunt voegen aan het album. Vervolgens is er een heuse ruilcultuur ontstaan. Lijsten met overzichten van nummers die nog gezocht worden, lijsten van de dubbelen (ik heb inmiddels van sommige nummers al vier exemplaren, 109, bijvoorbeeld), contact houden over 'mis ik nog' en 'dubbel' via whatsapp. Het is een commercieel en vooral sociaal succes, omdat mensen plezier met elkaar hebben om de plaatjes. Tuurlijk, er zitten wat missertjes in het album. De Zwaan heet niet Hotel maar Herberg De Zwaan en die ene school op plaatje 36 is niet ’t Ienster zoals het bijschrift vertelt, maar De Schakel en “Ambla’ moet natuurlijk niet tussen eerst dubbele aanhalingstekens en tot slot een enkele, ook hebben sommige foto’s last van moiré. Maar ach, wie heeft daar nu écht hinder van? Je weet wel: “Wie hard loopt ziet het niet en wie zacht loopt denkt er niet om.” Het is een uitspraak van mijn vader die me nooit echt lekker heeft gezeten. Het stimuleert namelijk niet tot zorgvuldigheid en het vraagt om genoegen te nemen met dingen die niet kloppen.

Dat er dingen fout gaan en niet kloppen, daar lopen we deze dagen met z’n allen weer hard tegenaan. De aanpak van de vaargeul en het verplaatsen van de veerdam staat op losse schroeven. Ik vraag me af of Amelander PVV-stemmers dit hadden voorzien.

In het hoofdstuk ‘Bereikbaarheid’ plak ik mijn plaatje 199, de veerboten Oerd en Sier. Bijna weer een pagina vol. Ik mis 197 nog.

Lees hier over het plakplaatjes verzamelalbum van Ameland.

Bekijk hier een filmpje over het verzamelalbum.

Jeanet de Jong

Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.