Het decor waar de misdaden plaatsvinden wringt aan alle kanten. Het lezen van de vele ongerijmdheden doet zeer aan de kiezen. Afgezien van het feit dat je je eerst door veel geonaneer heen moet werken, klopt er zoveel niet dat elke Ameland-kenner hoofdschuddend verder leest. Als hij al niet het bijltje erbij neergooit.
Amelanders zijn stug, aan de Noordzijde van het eiland ligt de Waddenzee, er moet worden betaald voor parkeren op piepkleine parkeerterreintjes en daar staat ook nog eens een parkeerwachter, de Oranjeweg wordt Oranjestraat genoemd, eilanders hebben wel drie sloten op hun voordeuren, het is een schande om als gescheiden vrouw op het eiland te leven en je krijgt ouderlingen aan de deur om daar eens een flinke vermanende boom over op te zetten, de veerbootkaarten voor passagiers worden in Nes gescand, de politieman die al jaren op het eiland woont moet zijn ID laten zien aan de matrozen van Wagenborg én het eiland is streng gereformeerd gemaakt. De schrijver projecteert een Bijbelgordelse houding ten opzichte van homoseksualiteit op de liberale eilandgemeenschap.
In een interview in een lokale krant uit het midden van het land bagatelliseert de schrijver een foutje. Als dat het enige is, tekent de interviewer op uit Van Veens mond, dat een pinautomaat niet meer staat waar hij schrijft dat hij staat! Nee, Van Veen, dat is niet het enige. Het boek barst van de dingen die niet kloppen, zoals de één euro vijftig voor een kopje koffie aan boord. Dat mochten we willen! En dan de NAM-locatie op Oost-Ameland. Schrijvers van spannende boeken laten zich graag inspireren door die locatie. Lies van der Wal - Oosterhoff uit Aduard gebruikt het in haar boek ‘De dood van een mooie vrouw’. En nee, Van Veen, die NAM-locatie is geen proeflocatie.
Slordig is de foutieve schijfwijze van achternamen met een lidwoord. Agent De Groot wordt telkens de Groot genoemd. Gemiste kans is de secretaresse die Mosterdman heet. Mosterman is veel mooier en in ieder geval Amelandser.
Als je dan niet van Ameland houdt - het eiland is vierde keus van de hoofdfiguur - en je er niet voldoende in verdiept om de plaats delict een serieuze plek in het verhaal te geven, waarom situeer je de thriller dan op Ameland? Waarom niet op Schouwen-Duiveland of in Zeewolde? Die twee mogen zich trouwens gelukkig prijzen dat die eer aan hen voorbijging.
Het verhaal wisselt steeds van perspectief, wordt verteld vanuit verschillende figuren, waarbij de moordenaar de hoofdfiguur is. Dat is vakkundig gedaan. Als lezer moet je het koppie erbij houden om snel te ontdekken wie er nu weer spreekt. Eenderde van het boek is ploegen, traag en hier en daar irritant. Pas na de eerste moord komt de vaart erin. Dan wordt het best spannend. Maar om het Ameland Politiethriller te noemen? Nee. Wat mij betreft kwestietje misbruik van een eilandnaam. Gelukkig is het fictie.
2 opmerkingen:
Wat een kinderachtige tekst als een reactie op een slecht contact. Jammer dat de schrijfster van het artikel, al vanaf het eerste contact, opdringerig is in het willen delen van haar vooringenomen standpunten en de door haar gecreëerde verwarring dat het hier een om een non-fictieve reisgids van het eiland gaat. Door haar opdringerigheid is zij bij mij over een grens gegaan en heb ik het contact verbroken. Misschien niet slim, gezien het wraakzuchtige artikel, maar aan de andere kant heb ik geen behoefte aan een betweter, die door haar rode potlood denkt machtig te zijn. Gert van Veen
Nu stelt u de zaken toch een beetje verkeerd voor. Jullie stuurden een bulk aan materiaal, waardoor ik in eerste instantie enthousiast reageerde. Wat leuk, een politiethriller die op het eiland speelt. Ik heb zelfs nog gevraagd of het boek al gedrukt was, omdat ik in de eerste pagina's wat foutjes zag. En met mijn opmerkingen hadden jullie je voordeel kunnen doen. Maar als dat, naar ik nu lees, als opdringerig wordt beschouwd, dan is de wind opeens wel 180 graden gedraaid. Geen moment ben ik er vanuit gegaan dat het hier om een reisgids zou gaan, maar als je een locatie kiest als plaats delict, dan mag de lezer toch een accurate voorstelling van zaken verwachten. U hebt trouwens helemaal het contact niet verbroken, want ik had contact met Wilma.
Van wraakzucht is geen sprake, ik hou alleen niet van de manier waarop u in uw boek met Ameland bent omgegaan.
Veel succes verder met al uw activiteiten.
Jeanet de Jong
Een reactie posten