Om de ses weken, soa ongefear, rij ik Tafeltje Dekje, bring ik eten in piepskumen doazen naar minsen die niët of efkes niët self koke wille. Un moaie foarsiëning weer ik niët over uut de skoal klappe kin. Dat het met privacy te doën. Deer moste we un pepierke foar tekene. In ut algemiën kin ik d’r fansels wel wat over fertelle. Dat ut prachtig werk is, dat de kontakten niët oädfuul maar juust waardefol binne in dat ut sa'l geeft. Ut komt ok heel presies. Bij de iën mot ut eten op de wasmesiene neerset wo’dde, bij de folchende in de gang, achter ut oanderdeurke. De dâ’de komt al anlope met de lege doas in de hannen. Bij de fierde mot je wachte tot mefrouw bij de deur is.
Met de iën praat ik over ut weer, met de ânder hêwe ik ut over de pea’den. Nou in dan komt de poalitiek an bod. Elke keer is ut fermakelek. In dan is ur noch de man weer ik faak un wat langer prevelement met hew. Soms is ut bôllekörfpraat, dan weer is ut seri'eus. 'Altieten is ut belangriek. Alse'mets beskeure we oans fan ut lachen. De busen uut. Sien leste opmerking weer ik nou noch wel om 'gnize kin: “Ik wins je een moai weekind in feul aventuurkes.” Kiek, soa gane je nôcheres ge’sellech ut weekind in!
Jeanet de Jong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten