Het leven is de laatse paar maanden aanmerkelijk duurder geworden. Toch zat ik afgelopen week op uitnodiging van dochter C in schouwburg De Harmonie in Leeuwarden voor een concert van Barbara Pravi. Naast ons zat ook een moeder met haar dochter, waarvan de mam net als ik het concert als verjaardagscadeau van dochterlief had gekregen. Het werd een feestje zoals we dat zo graag vieren. Natuurlijk kwamen we bekenden tegen: P van Ameland, die Songfestivals afreist en Barbara dus al in Rotterdam had gezien, reporter Lennard van Terschelling en presentator en acteur Rop. Ik ken hem van De Luizenmoeder en dochter C van Moltalk. Naar die opgefokte interessantdoenerij van Wie is de Mol plus nasleep kijk ik niet, om De Luizenmoeder daarentegen kan hartelijk lachen. Zijn jullie ook zo benieuwd hoe Juf Ank de Lentekriebels in haar klas behandelt? Goed, andere kwestie, ander verhaal.
Als allereerste kwamen we in foyer P en S tegen, die met de bus vanuit Egmond aan Zee even Leeuwarden aandeden. Ze kwamen speciaal de Afsluitdijk over voor een concert, niet dat van ons, en pikten tegelijk het Fries Museum en de volgende dag het Princessehof mee. Niet om de gejatte en gebroken vazen te bekijken, want die zijn weg, maar om het keramiek rondom Feest! dat na de inbraak was blijven staan te bewonderen. P is dochter C's oom, de geliefde broer van haar geliefde vader. We hadden net tegen elkaar gezegd dat je in zo'n schouwburgse setting altijd wel een bekende tegenkomt en dat we er nog niet één hadden gescoord, toen P op ons af kwam en een fractie later S ook, beiden even verbaasd als wij. Al met al verhoogde het de feestvreugde.
Die vreugde overvleugelde ruimschoots de omhoog geschoten prijzen van een en ander. Niet alleen serveerde mijn favoriete eetcafé nu een bordje met daarop een spies van kippendijen en wat groenvoer plus een kommetje patat voor de prijs van voorheen een driegangenmenu, ook het hotel dat een gereduceerde prijs rekent voor eilanders was in twee weken tijd meer dan 15 euro in prijs omhooggegaan. Als klap op de vuurpijl kwam ik op de terugreis in het wachtlokaal te Holwert voor een rood kruis te staan: mijn halfjaarabonnement van Wagenborg bleek verlopen en het poortje bleef gesloten. Ook Wagenborg rekende opeens een euro of 7 meer. Zo was ik 40 euro meer kwijt waar ik helemaal niks meer voor kreeg. We zeuren er niet over, constateren slechts. "Dat vinden wij niet raar maar heel bijzonder", om in termen van Juf Ank te blijven.
En een bijzondere avond was het. Een concert van de Barbara die in 2021 in Rotterdam op het Songfestival nummer twee werd, na de Italiaanse rockers van Måneskin. Van zowel de Nederlandse vakjury als het Nederlandse publiek kreeg ze destijds douze points, een dubbele douze dus. Wij houden immers van chansons! Dat Songfestival was de startraket van haar carrière. Ze had een mooie tijd in Rotterdam gehad, vertelde ze en ze is de Nederlanders dankbaar voor hun steun. Sindsdien gaat ze als een speer. En daar stond ze, in Leeuwarden, in een voilen niemandalletje waar alles dat ze is doorheen te zien was, op blote voeten op het podium van De Harmonie. Ze danste en zong en vertelde en na een uitzinnige ovatie en een lang encore, kwam ze terug en deed nog eens een nummer of drie-vier. Voilà ontbrak niet. "Dat is toch waar jullie eigenlijk voor gekomen zijn," zei ze nog. En dat was ook zo, want ik kende nog geen andere nummers van haar en de moeder naast ons ook niet. "Moi c'que j'veux c'est écrire des histoires qui arrivent jusqu'à vous", zingt ze, "Wat ik wil is verhalen schrijven die je raken." Dat doet ze, met Voilà en haar hele theatershow.
Het leven is in korte tijd flink duurder geworden, maar zolang als we kunnen schuiven we aan bij feestjes als dit concert van Barbara Pravi met haar Voilà en haar andere prachtige chansons.
Jeanet de Jong
jeanet.de.jong@knid.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten