De gastvrouw is vriendelijk – tomaten uit eigen moestuin liggen in een mandje op tafel – de accommodatie is royaal, het weer fait très très beau, het hondje is lief en de kippen kakelen huiselijk.
Naast het vakantiehuis ligt een perceel met wijnstokken, klaar voor de pluk. Het is september en de vendange is begonnen. Tijdens een van onze uitstappen in de regio hadden we de kleurige ruggen van de druivenplukkers al tussen de stokken op de zonzijde van de Rhône oever zien schuifelen. In de eerste week van september is het ook op het perceel naast ons huis raak. In alle vroegte komt een jonge boer – wit shirt, donker haar, bril - zijn druiven oogsten. Niet met zijn vrouw, een horde kinderen en neven en nichten, maar alleen; met een machine. Met het gemak van een Klaas-André op de grootste trekker van Ameland, manoeuvreert deze wijnboer met één hand losjes aan het stuur de New Holland SB56 over de regels. Tussen de bedrijven door kijkt hij wie er op het terras van het vakantiehuis zit met een boek op schoot en steekt zijn hand op: “Bonjour!” “Bonjour.” Het blauwe gevaarte is een combinatie van een trekker, druivenplukker, transportband en laadbakje. De oogstmachine mag 25 km per uur en dat is de snelheid waarmee de boer, met zichtbaar plezier in zijn werk, over het land rijdt. In een ommezien is de klus geklaard. Als een reuze stofzuiger Henry glijdt de blauwe machine over het groen waar de donkerpaarse trossen onder hangen. Hij stript de struikjes, die daarna schudden als een kip die net onder de haan vandaan komt. De trossen zijn weg. Zij vinden via een transportbandje hun weg in een bak. De stokken komen onbeschadigd en met nog al hun bladeren onder de machine vandaan. Het is een wonder van techniek.
’s Avonds, Bril op schoot, drinken vriendin C en ik op datzelfde terras een glaasje Côte du Rhône. Het heeft een goede afdronk.
Jeanet F. de Jong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten