Ik had al wat overgemaakt, meer dan die anderhalve euro, ook meer dan de twee euro die de burgemeester suggereerde. Als alle Amelander huishoudens zoveel zouden geven als ik heb overgemaakt, dan kwamen we uit op een bedrag van 15.000 euro. In plaats van één druppel, hadden we dan toch maar mooi drie druppels op de gloeiende plaat kunnen laten vallen. Drie druppels is misschien niet veel, maar een veelvoud van drie druppels krijgt de plaat wel koel. Heel wat eerder dan met veelvouden van één druppel.
Wat me hindert in het Sinterklaasgedrag van het eilandbestuur is dat ik graag zelf bepaal aan welk doel ik mijn zuurverdiende geld overmaak. Natuurlijk is een provincie in nood een goed doel, een scholenproject op Haïti misschien ook wel, al weet ik daar te weinig van. Laat het aan mij hoeveel ik aan welk doel geef. En raadsleden, doneren jullie ook zelf en neem via het gemeentelijke belastinggeld geen verantwoordelijkheid voor mijn donaties!
Ik betaal belasting aan de gemeente en daar doet de gemeente gemeentedingen mee. Op en voor Ameland. Goede doelen, noodfondsen en sponsoring buiten het eiland is geheel en al voor ieders eigen rekening. De raadsleden, vertegenwoordigers van de eilanders, stemden unaniem in met de gift van vijfduizend euro. Diezelfde raadsleden geef ik mee dat ik in het vervolg zelf wil bepalen waar mijn gift naartoe gaat. Doneren is namelijk per definitie een uitgave waarvoor je zelf kiest. Vaak in de anonimiteit, zonder show van ‘zie mij eens vijfduizend euro schenken’. Sinterklaas is nog lang niet in het land.
Jeanet de Jong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten