Column - Volgjende halte

“Volgjende halte”, kennen jullie die uitdrukking? Wie wel eens met de bus over Ameland reist hoort hem meermaals. “Volgjende halte Ridderweg, volgjende halte Camminghastraat.” Van die dingen. Sinds een paar weken - kzit regelmatig in de bus en daar heb je alle tijd voor dit soort onnozelheden - beluister ik het spraakgebrek van de omroepstem. Kijk, wij zijn Jan gewend en Jur en Douwe. Heldere informatie over waar je bent en waar je uit kunt stappen, soms gelardeerd met een bak nieuws over dit of dat van het eiland of een vette grap. Nuttige en leuke informatie die de hele bus doet glimmen van plezier. Maar dit! Om met Jehanne uit Vrouwe Rixt van Donia - Moeder van Ameland, Oans Mim te spreken: “Deer kin gien Amelander teugen!” Een ingeblikte stem met een uitspraak die geen Nederlands is, geen Amelands of Fries, Scandinavisch ook niet, helemaal niks. Blik. Een digitaal vervormde omroeper die tijdens een rit van een kwartiertje meer dan tien keer “Volgjende” roept. Een programmeerfout waar wij nu maar mooi mee zitten opgescheept. Wat er vlak voor halte Roosdunen gezegd wordt is al helemaal bijzonder. Ik heb tijdens verschillende ritten mijn oren gespitst. “Wat zégt het nou?” Uiteindelijk verstond ik het: “Volgjende halte, Rausdunen.” 

Ja, Qbuzz, jullie bedoelen het vast en zeker goed, maar het pakt beroerd en ietwat lachwekkend uit, dat ingeblikte omroepsysteem. Geef mij Jan, Jur of Douwe maar.

Gelukkig komt de aanvullende informatie nog altijd uit de strot van de chauffeur. Wel zo verstaanbaar en wel zo gezellig.

Jeanet de Jong

Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.