Hoe dichter we de datum van vertrek naderden, hoe bescheidener de plannen werden. Ameland kun je in één dag rondlopen, maar Noorwegen? Dan spreken we over andere maten en een heel ander landschap. Wegen hebben haarspeldbochten en stijgen bovendien 12 of meer procenten en hebben dan ook nog grit in de bochten en een tegenligger die van boven komt en je niet ziet aankomen zodat je in die bocht nog moet stoppen ook en door de handrem schiet en op die helling achteruit glijdt. Noorwegen is spannend en groot. Het landschap biedt schuilplaatsen voor mythische wezens. Alles is heel anders dan op Ameland waar de vuurtorenwachter, toen hij nog in de toren zat, je kon zien ook al was het gras twee kontjes hoog. Wegen hebben hier nul procent helling behalve bij de strandopgang van Hollum.
Die ene vervelende helling in Noorwegen hebben we genomen. Heel veel andere bergen hebben we laten liggen. Geen Noordkaap, geen Lofoten. Niet naar Bergen en Stavanger. We hebben wel gezwommen in fjorden, bergmeren, rivieren en bij stroomversnellingen in zoet, brak en zout water dat lang niet zo zout is als ons Noordzeewater. We waren weg, heel ver weg.
En we hebben een elandsafari gedaan. Het heet safari, maar het is een tripje in een minibus over wegen waar je zelf van z’n levensdagen niet zou durven rijden. We hebben ze gezien, de koninginnen van het bos. Drie keer zagen we een wijfje met een jong. De koningen hadden kennelijk geen trek in gras en bleven voor ons onzichtbaar tussen de bomen staan. Elandsafari, met honderd procent eland garantie, beveelt onze Noorse blond gewenkbrauwde elandgids zijn safari van harte aan. Met die klantenwervende kreet was Ameland opeens weer heel dichtbij.
Jeanet de Jong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten