“Mevrouw, mag ik u wat vragen? Wat ís dit?” Een dame met een grijze bos en een wat kalende meneer, elk een fiets aan de hand, aanschouwen de sliert van duizenden mensen die via de Tjetteweg het dorp Hollum verlaat. Zoveel mensen op de been, zo’n lange stoet die zich richting de dijk beweegt: daar moet wel iets bijzonders aan de hand zijn!
Het stel kijkt de ogen uit en ik verbaas me op mijn beurt dat er nog altijd eilandbezoekers zijn die niet weten van de paardenreddingboot, die geen activiteitenagenda’s van Ameland bestuderen, die geen VVV site bezoeken, die doof waren voor het geluid van de stoomfluit, die de stunt hebben gemist van de Amelander reddingboot die op 30 april 1979 met paarden en al in het defilé van Soestdijk meeliep, aan wie in 1979 het nieuws over de paardenramp voorbij is gegaan, die in 2013 toevallig niet op het strand van Katwijk waren, die geen Paardenkracht Mannenmoed hebben gezien, die in augustus 2019 elders waren toen op Ameland de herdenking werd gehouden en die op die dag ook geen Journaal hebben gekeken, die nog nooit over de laatste actieve paardenreddingboot hebben gehoord of gelezen, die niet op de hoogte zijn van toeristische attractie numero uno van Ameland.
Natuurlijk heb ik ze uitgelegd wat er aan de hand was en ze geadviseerd óók naar het strand te gaan omdat de lancering in de Waddenzee een schitterend gezicht is. Als twee van de laatsten van de duizenden die achter de Abraham Fock aanliepen zag ik ze richting Suudwest gaan. Ze ploegden door het schone witte zand dat op de pas bestrate Tjetteweg was gestrooid en begaven zich in de menigte. Ik zou ze graag nog eens tegenkomen om te vragen hoe ze het vonden, die laatste demonstratie van de paardenreddingboot van 2019.
Jeanet de Jong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten