Column - Transvet

Transvet

Tijdens een van mijn strandwandelingen vond ik een bijzonder hoopje schelpen. Het waren drie muiltjes op elkaar, die zich met hun drieën hadden vastgeklampt aan een stevige strandschelp. Het was een flatgebouw voor schelpdieren. Het muiltje is overigens een heel bijzondere. Deze soort verandert namelijk in de loop van het muiltjesleven van geslacht. Dat zal wel heel nuttig voor de soort zijn, want anders was deze geslachtsverandering niet ingebouwd.

Vorige week begon ik weer met het kijken en luisteren naar verhalen van onze meestervertelster S. Ik schreef al eens eerder over haar. Die vertelsessies gaan via Zoom, een erfenis uit de coronatijd. Voorafgaand aan het Zoomverhaal wordt er altijd wat heen en weer gekeuteld over huis-tuin-en-keukendingen. S, een aardig en geestig mens, vertelde dat ze uit een Facebookgroep was geknikkerd. Ze was er nog ontdaan van. Dat was een groep waar over cake werd geschreven, waar recepten werden uitgewisseld, de baksels werden besproken en tips aan de hand werden gedaan, een Facebookgroep voor cakegenoten. S is gek op cake en op bakken en zij sloot zich aan. Dat ging geweldig tot een van de groepsleden eens opsomde wat voor en hoeveel cake ze die week had gegeten. S schreef op haar allergrappigst dat ze op moest passen voor de transvetten. 

Muiltjes - Foto Jeanet de Jong

Dat werd, zoals dat zo vaak gaat op social media, totaal verkeerd opgevat. De bewuste vrouw meende dat S haarfatshamede en dat ze bovendien iets tegen transgenders zou hebben. Zoals dat zich doorgaans ontwikkelt op Facebook werd de spraakverwarring Babylonischer en daalde het begrip tot ver onder nul. Dat S het helemaal niet over transvrouwen had kwam niet meer door en dat het ook niet ging over dikke vrouwen in een hoekje douwen kwam ook al niet binnen. De cakedame bleef vanuit de verdediging aanvallen en S werd zo getergd door zoveel misverstand en onbegrip dat ze iets onaardigs zei. Ik zal het hier niet herhalen, maar het was onaardig. Iets dat je zegt voordat je denkt 'Het is helemaal waar, maar dit had ik niet moeten zeggen.' S zei daar voorafgaand aan de vertelsessie iets moois over. Het is in het Engels, want ze in een Engelse: "I did not let my teeth stop my words." Wij zouden zeggen: "Had ik m'n tong maar afgebeten." De Engelse variant is eigenlijk beter, want een afgebeten tong bloedt verschrikkelijk en is zeer, zeer pijnlijk. Bij haar variant zie ik een dijk van tanden voor me, die de vloedgolf aan woorden vakkundig weet tegen te houden. 

Ik vermoed dat het muiltje minder gevoelig is voor opmerkingen over trans. Bij hem/haar/hun is het transzijn ingebakken. En wat een weelde is dat!

Jeanet de Jong

Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.