Het heeft even geduurd, maar in juni, een week voor de langste dag, heb ik voor het eerst dit jaar in zee gezwommen. Tijd en tij liepen telkens uit elkaar, waardoor ik het hoge water steeds miste. Maar nu ben ik dus los. Het water is warm geworden en het zal niet zo lang meer duren voor ik het te warm, vies warm ga vinden. Pislauw water kun je verwachten in een niet al te diep zwembad, maar zo wil ik het Amelander Gat niet hebben.
“Weet jou wel hoe ’t komt dat de see soa soät is?” Broer G gooit hem tijdens het borreluurtje van het familieweekend in het midden. Zou het met PFAS te maken hebben? Ik wist het niet. “Sêg ut maar”, zeg ik.
Wat is er na dat familieweekend wel niet allemaal gepasseerd. We zagen de wolf in schaapskleren in actie, de kop van de VVD. Het liegende en bedriegende en staatsgevaarlijke individu dat van tamelijk links, naar links en groen opschoof om bij rechts een thuis te vinden en daar van binnenuit de partij te vergiftigen en zich zonder scrupules te bedienen van extreemrechtse retoriek. Douwe Bob moet natuurlijk helemaal zelf weten waar hij wel en niet zingt. Vanzelfsprekend worden vooraf afspraken over en weer gemaakt. Je zingt zo en zo lang voor dit geld en onder deze condities. Dilan gooide de handgranaat in de vorm van een tweet en toetsenbordridders trokken daar, veilig vanachter hun laptopje, de pin uit. Iemand met de dood bedreigen om zijn menig is tegenwoordig aan de orde van de dag. “Wat hebben die bedreigers in hun leven gepresteerd?” denk ik dan, behalve dan dat ze de pestkop van schoolplein Internet zijn geworden en het iemand als Douwe Bob zo lastig maken. Ik ben geen fan van Bob, kan niet zo goed naar hem kijken, eigenlijk. Te veel metaal in de mond, te veel tattoos, te eigenwijs door bewust te gaan spelen zoals toen op Oerol, zonder de coronamaatregelen in acht te nemen en het daarmee de organisatie moeilijk te maken. Maar Douwe Bob mag vinden wat hij vindt en zich versieren zo hij wil, ook zonder mij als aanhanger.
Artiesten hebben de macht om met hun statement een groot publiek te bereiken en het is mooi en soms ook dapper, dat artiesten van zich laten horen. Waar Douwe op een evenement met bepaalde uitingen niet wenst te zingen, wil Youp op een andere evenement geen grappen maken. Door verkoop van vakantieparken en festivals aan grootinvesteerders zijn we in Nederland de macht over onze eigen parken en festivals kwijt geraakt. Het speelt ook op Ameland. Roompot en Landal vallen onder de paraplu van KKR, de organisatie waar sinds kort ook die leuke Zwarte Cross onder valt. Bij Roompot en Zwarte Cross zit de wolf in het hoogste kamertje, ongezien voor de werkvloer. Wie wil er nu op Roompot nog zo’n omhooggevallen caravan die ‘chalet’ wordt genoemd, voor meer dan duizend euro in de week huren? KKR gaat er met de winst vandoor en investeert dat in zaken waar we eigenlijk verre van willen blijven. Was het nog maar Boomhiemke, zoals Klein Vaarwater, een lokaal bestuurde coöperatie. Jammer genoeg is dat een gepasseerd station, dat is uit handen gegeven.
En de zee? Waarom die zo zout is? Broer G verkoopt het als waar: dat komt door al het potvissperma. Binnenkort, als tij en tijd goed samenvallen, ga ik weer.
Jeanet de Jong