Gisteren was ik bij de opening van de tentoonstelling van Vijftig jaar Amelander in het Sorgdragermuseum. De expo loopt al even maar werd donderdag en petit comité geopend, met een kopje koffie, een paar toespraakjes, een glaasje en een rondleiding door de tentoonstelling. Hij is klein, maar dat neemt niet weg dat je een beeld krijgt van 50 jaar blad De Amelander, De Nieuwe Amelander. Ik vond er zelfs nog een paar bijdragen van mezelf, van jaren geleden.
Bij een opening horen vriendelijke woordjes en burgemeester Albert de Hoop sprak het selecte gezelschap in al zijn vriendelijkheid toe. Een aai over de bol, een veer in het achterste, een prik naar mogelijke concurrenten, het zat er allemaal in. 'Een spreekbuis van de gemeenschap is belangrijk,' filosofeerde hij. 'Degene die lef heeft om een positief blad uit te geven kan scoren,' sprak hij met kijk op het uitgeversvak en na grondige analyse van het medialandschap van Ameland. En als psycholoog van de koude grond, of als ervaringsdeskundige, zei hij ook dat mensen gelukkiger worden van positief nieuws. En dát geloof ik. Mensen worden vrolijk als ze ergens om kunnen lachen en lachen als ze een geinig bericht lezen. Dan komen er allemaal leuke stofjes vrij in het lichaam waardoor je, behalve dat je al lacht, je veel fijner gaat voelen. Ik heb er ook wel eens iets over gelezen en het lijkt me heel aannemelijk. Ik lach ook wel eens en dan ga ik me ‘best wel fijn’ voelen.
Tot slot mocht Klaas Touwen van De Amelander zelf nog wat zeggen. Het belangrijkste was, en eigenlijk wisten we dat al lang, dat het zijn insteek is uitsluitend positief nieuws te brengen. ‘Mensen willen leuke dingen lezen. We laten de negatieve dingen graag aan anderen over.’
Op een van de expositiepanelen over de redactie van De Amelander staat: 'Geen hoogdravende journalistieke verhalen.' Het staat er echt. In dit stukje staat geen negatief woord of het is een citaat.
Jeanet F. de Jong
2 opmerkingen:
Plaatsvervangende schaamte. De Amelander pretendeert niet De Volkskrant van Ameland te zijn en dat moet vooral niet. Hoogdravende journalistiek is niet toegankelijk voor de meeste mensen. De lezers van De Amelander genieten vooral van de mooie, én positieve, verhalen. Klaas Touwen doet dit verschrikkelijk goed! Blijf authentiek zoals De Amelander is!
Het was Klaas Touwen die dit schreef over zijn eigen mensen. Dat is om je dood te schamen. Hij had dat helemaal niet hoeven schrijven voor die tentoonstelling. Hij had ook kunnen schrijven wat voor leuke artikelen er elke keer weer uit de pennen van de medewerkers vloeien. Nee, hij zet ze te kakken, op een jubileumtentoonstelling, door te stellen dat het geen hoogdravende journalistiek is. Of is dat ook wat jij bedoelt, Jendy?
Een reactie posten