Column - Visboer

Het was weer derde vrijdag van de maand november en dat betekent Verhalenavond, het provinciale evenement waar door de hele provincie heen vertellers optreden. In kroegen, kerken en kloosters, in huiskamers, molens en fabrieken. Vertelgroep Ameland Vertel! doet sinds de allereerste keer mee en die première was in 2018 toen Ameland Eiland van Hidde Kat was en Leeuwarden-Fryslân culturele hoofdstad van Europa. En wat een evenement is dit! Zonder mensenmassa, zonder parkeerproblemen, geluidsoverlast of uitstoot van dampen, alleen maar met een ruimte, wat licht, een paar stoelen en de stem van de verteller. Het zaaltje waar ik ging vertellen was de Heerskamer in De Zwaan. Een verrukkelijke ambiance voor een kleinschalige activiteit als deze, al vormt die enorme oude zak aan de balken, een gevaarte van zeildoek met kabeltouwen, een dissonant. Dat ding heeft niks met de Heerskamer van doen, hangt deels voor de mooie achterwand en vormt een storend element in het plaatje. Maar dat terzijde. Ik ben al lang blij dat de etalagepoppen zijn verdwenen. 

Het begon om zeven uur, met een tweede ronde om acht. De drie vertellers vertelden elk ongeveer een kwartier. Beide rondes was volle bak en in de Heerskamer betekent volle bak dat er zo'n twintig mensen zitten. Ik was nieuwsgierig hoe dit publiek had vernomen van onze Verhalenavond, dus voor we echt begonnen stelde ik daarover een vraag. De een had een uitnodigingskaartje in de bus gekregen, de ander had het aan boord op WPD TV zien staan, een derde zag het in de Amelander in de agenda, de mevrouw naast haar had deze week een flyer in de hal van De Zwaan gepakt en het daarop gelezen en weer een andere luisteraar zei: "Van de visboer!" Van de visboer, ja dat kan vanzelf. De visboer kan nogal een spraakwaterval zijn al heeft hij het doorgaans te druk met het verkopen van vis, maar op zich is de visboer een prima bron van informatie. Zeker als het om Verhalenavonden gaat. Ik herhaalde: "Van de visboer", en vroeg, toen het bijzondere daarvan tot me doordrong: "Van de visboer?" Ik wist niet dat de visboer onze ambassadeur was, dus dat was zeer verheugend nieuws. De vrouw rolde zowat van haar stoeltje toen ik "visboer" herhaalde en bleef herhalen, omdat ik het zo'n leuk idee vond dat de visboer zijn klanten meegaf dat er op vrijdag 18 november een Verhalenavond is in De Zwaan. En in De Vlindertuin in Nes. Dat zal hij dan toch ook wel hebben verteld, nam ik aan.

Uiteindelijk, na minuten lang snikken en gieren van de lach, kwam het hoge woord eruit. Ze had het niet van de visboer maar op Facebook gelezen. Ja, dat kan natuurlijk ook.

Jeanet de Jong