En dan zijn we zomaar een maand verder zonder dat er een column verscheen. Dan is er zeker niet zoveel gebeurd, zou je kunnen denken, maar niets is minder waar. Juist doordat er zoveel gebeurde schoot de column erbij in. Zo mocht ik na het missen van een laatste boot in Groningen slapen, in een kamertje op 14 hoog vanwaaruit ik zo in de bak van het Euroborg stadion keek. En leerde ik tot mijn groot plezier twee trekzakmaten beter kennen.
Deze maand schafte ik ook een andere trekharmonica aan, eentje die fantastisch licht speelt en een onvoorstelbaar heldere klank heeft. Hij is gebouwd door de oom van de echtgenoot van dochter C, door Karel van der Leeuw, en ik ben er wat blij mee. In het trekzakcircuit wordt zo'n instrument liefkozend een 'Kareltje' genoemd.
We traden op, samen met A-M en K, met Kruiend IJs en Noorderlicht, in De Stelp en in de Doopsgezinde kerk in Leeuwarden. Beide voorstellingen waren zo bijzonder en mooi dat het, anderhalve week en week na dato, nog steeds door mijn hoofd dwarrelt. Ondertussen dendert de activiteitentrein voort en treden we drie keer op met het toneelstuk 'De Derde Kamer' van NoortOost Producties. De Heerskamer in Herberg De Zwaan is de meest passende locatie voor deze kleine productie. Onderwijl genoten we ook nog van het Celtic Music Festival in Onder de Vuurtoren. Stuk voor stuk pareltjes die wat mij betreft mijlenver uitstijgen boven de zwarte rookwolken en het kabaal van de Trekkertrek trekkers. Je hoeft ook niet alles leuk te vinden, denk ik dan maar. Er zijn genoeg krenten in de pap en kersen op de taart om uit te kiezen.
Jacqueline Edeling op bandoneon |
Komend weekend wordt alweer fantastisch, voorspel ik alvast. Dan komt Jacqueline Edeling naar het eiland en zij neemt een fietskar vol balginstrumenten mee. Een trekharmonica, een bandoneon en een concertina. Ik weet niet of de accordeon nog in het karretje past, dat gaan we zien. Vrijdagmiddag verrast ze de bewoners en medewerkers van De Stelp met een optreden, zaterdagmiddag na de lancering van de paardenreddingboot zit ze op het terras van Herberg De Zwaan en zondagmiddag speelt ze op het traditionele Open Podium van Onder de Vuurtoren. Ik hoop van harte dat er ook nog tijd is om samen op het bankje voor het huis aan de Westerlaan een deuntje te spelen.
Onder de laag niet te zoete slagroom stuiten we vaak genoeg op een hap die bitter proeft. Dat bittere drong zich afgelopen weken maar al te nadrukkelijk op. We tellen onze zegeningen, zien om naar onze geliefden en genieten van de kersen op de taart.
Jeanet de Jong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten