Ameland uitgaven verzameld in één blog. Mis je een? Laat het weten, dan nemen we hem op. Met enige regelmaat plaatsen we een 'moaiste woa'd fan ut Amelands' en een column. Ga voor de oudere uitgaven naar 1971 in het archief en ga dan naar 'Oudere posts'. De oudste post is over een uitgave uit 1441. Het Blog wordt aangevuld met wat er maar aan bijzonders over het eiland te vertellen is, over verhalenavonden van Ameland Vertel! en over trekharmonica avonturen. Opgetekend door Jeanet de Jong.
‘Een lammetje op pad – Lemoni en Karel op ontdekkingstocht op Ameland – Een vakantieboek voor kinderen’ is een boekje van Olivia Schmid met illustraties van Sietske van der Meij (geboren in Ballum op Ameland).
Het lammetje Lemoni verveelt zich. Wat zou het allemaal voor avonturen op het eiland Ameland kunnen beleven? Maar dat vindt mama niet goed. Die wil dat Lemoni op de dijk bij haar en de andere schapen blijft. Als Lemoni op een dag de krab Karel leert kennen, ziet ze dat als haar grote kans. Karel is verdwaald en loopt verward over de dijk. Natuurlijk biedt Lemoni haar hulp aan. Maar niet zonder eerst een deal te sluiten…
Kinderen kunnen de tochten van lammetje ook maken en zo het eiland ontdekken.
Liefdesverhaal van Hilde, dochter van een Amelander jutter en Duco Jellerma, landjonker, tegen de achtergrond van de walvisvaart van commandeur Hidde Dirks Kat.
Het is het tweede boek van Thijs Visser. Eerder schreef hij 'Onder het torenlicht', waarmee hij op het eiland bekendheid verwierf. Thijs Visser werd in 1910 geboren te Hollum. Hij stierf in 1975 en ligt in Loenen aan de Vecht begraven.
Thijs Arend Visser, zoon van Thijs Visser van 'Onder het Torenlicht', beloofde op het ziekbed van zijn vader om het boek 'Hilde de juttersdochter' te redigeren en uit te geven. Vader Thijs schreef het vlak na de Tweede Wereldoorlog. De zoon hield woord en het boek kwam in 2015 uit.
Er komt wat Amelands voor in het boek en dat maakt het een extra charmant verhaal. Jammer genoeg is het niet altijd goed Amelands en voor een Amelander lezer werkt dat storend. Het eerste Woa'deboek fan ut Amelands was al uit, dus daar had de redacteur uit kunnen putten. Het boek vertelt het verhaal van de dramatische reis in 1777 van commandeur Kat. Dat is zo ongeveer één op één het verhaal uit Kats dagboek. Storend is dat er aan geschiedvervalsing is gedaan door van Kat een 60-jarige te maken met een volwassen zoon. In werkelijkheid werd Hidde Dirks Kat 30 in de eerste zomer van zijn reis en had zat Dirk als jongetje veilig thuis bij moeke Jantje.
Het moet allemaal kunnen, we moeten niet zeuren, het is ons brood, we doen alsof het gezellig is, we kijken een andere kant op. Het is weer achter de rug, het rugbyweekend. Een schokkend weekend, waar we meer dan een week voor nodig hebben om van te bekomen. Beachrugbyers tarten de gastvrijheid van Ameland.
Honderden volwassen jongetjes met stuk voor stuk een verantwoordelijke baan, hebben zich weer uit kunnen leven op Ameland. Uitgegroeide knapen, die de vroege boot naar Ameland afkomen met al een stapel bierglazen in de hand. Lege bierglazen, met alleen de bovenste nog halfvol. En dat was alleen nog maar de heenreis. Het is traditie dat de jongens met de muziekapparatuur op loei zich al bezatten op de veerboot, om dan op het strand een potje te ballen en daarna de kampeerboerderij of het huisje op te zoeken, daar tot diep in de nacht, of vanaf het krieken der dag die muziekinstallatie weer en nog steeds op loei te hebben, bierboeren te laten, elkaar toe te schreeuwen om daarna aan de volgende pint te beginnen. De geesten zijn zo beneveld dat elke vorm van decorum is verdwenen en elk gevoel voor de omgeving hen heeft verlaten.
Huisjes worden dermate afgebroken dat ze een week lang niet meer verhuurd kunnen worden. Koelkastdeuren hangen uit de scharnieren, ruiten zijn kapot, borden met eten staan overal en je mag je gelukkig prijzen als het eten òp het bord ligt. Het hele huisje zit vol zand, in zit- en slaapkamer besprenkeld met bier. De wc, laten we het maar niet over de wc hebben. De jongens, die daags na het festival weer keurig in driedelig lopen en naar hun verantwoordelijke banen karren, gaan helemaal, maar dan ook helemaal los tijdens het Beach Rugby weekend. Ze lijken volledige immuniteit te genieten. En wee wie er iets over zegt. De jongens zijn goed gespierd en rad van de tong en geven je een welbespraakte grote bek terug. Als er al iemand is die iets durft te zeggen. Nee, we vinden het ‘wel gezellig’, zo’n terroriserende horde hurken.
Hoeveel Amelander ondernemers zijn er dit weekend schandelijk behandeld? Hoeveel verhuurders hebben alle zeilen bij moeten zetten na vertrek van de rugbygasten? Hoe mild moeten we zijn voor zoveel uitzinnig onbeschoft gedrag? Wanneer gaat deze knuppel eens in het hoenderhok en worden de heren door de organisatie aangesproken op enkele regels en anders maar uitgesloten van deelname? Hoeveel moet het eiland verdragen van een paar honderd zakkenwassers vanwege de drijvende kurk van het toerisme en de gastvrijheid? Wie spreekt deze tarters van de gastvrijheid toe en zegt graag – volgens onze regels – of niet? Of zeuren we nu te veel?
Het magazine Kijk op de Dijk werd in 2015 uitgegeven toen Wetterskip Fryslân de dijk van Ameland liet verhogen en verbreden en voorzien van nieuwe duikers. In het blad staan verhalen over de enorme klus aan de Waddendijk en onder meer een artikel over de dijkbewaking. Pieter-Jan Borsch wordt geportretteerd als dijkwachter, Hoeder van de Dijk.
Ameland InZicht magazine 10 is een dikke zomereditie. Een goedgevuld jubileumnummer waarin de zon een hoofdrol speelt en waar ‘t plezier vanaf spat. De makers hadden er zin in: ze struinden over kwelders, liepen over memory lane, spotten Amelandse schoonheden, galoppeerden langs de vloedlijn, vlogen van A naar B en fietsten knisperend de horizon tegemoet.
Ellen Ze siert de cover in een speelse pose: Ellen ten Damme, mooi multitalent. De zangeres, actrice, acrobate, danseres, muzikant, schrijfster en componiste heeft haar hart verpand aan de Waddeneilanden. Op Ameland leerde ze fietsen. En vindt ze de broodnodige rust voor nieuwe inspiratie. Op de dag dat Ameland InZicht een eindje met haar opliep regende het zon aan het Noordzeestrand.
Na het succesvolle Lappa op Terschelling beleeft Lappa in dit vrolijke, mooi geïllustreerde (voor)leesboek een nieuw eilandavontuur op Vlieland, Terschelling en Ameland.
De zware storm van oktober 2013 inspireerde auteur en illustrator Mirjam Visker tot dit verhaal, waarin Lappa en Hondje Wof tijdens een zware storm in zee belanden. Gelukkig worden ze gered door zeehond Happie, die toevallig in de buurt zwemt. Snelboot Tiger, het drenkelingenhuisje op Vlieland, Rixt, de zeeheks van Ameland, de paardenreddingsboot, de vuurtorens: het komt allemaal aan bod in dit spannende eilandverhaal.
Het begon met het verhaal van Rob Brouwer, over zijn verblijf op het eiland, tijdens de Tweede Wereldoorlog. Auteur Rita Knijff-Pot spitste meteen de oren en luisterde naar veel meer verhalen van volwassenen die als kind op Ameland hadden verbleven. Sommigen een paar weken, anderen maanden en een enkeling jaren. Ze werden liefdevol opgevangen, maar misten hun thuis. De kinderen waren op het eiland beter af, ze hadden er te eten en een veilig huis. Hoe anders was het in de Randstad. De kerken organiseerden de tochten van de kinderen over het IJsselmeer naar Friesland en dan naar het eiland.
Het eiland bleef hun hele leven een rol van betekenis spelen, omdat de oorlog op de achtergrond voortdurend aanwezig bleef. Rita Knijff-Pot plaatst het verhaal van Rob in een bredere context. Het werd de geschiedenis van kinderen in oorlogstijd en de jaren die volgden.
In alle dorpen op Ameland, Hollum en Ballum, Nes en Buren, werden kinderen uit de grote steden van West-Nederland ondergebracht. In het verhaal 'Retour Ameland' speelt Hollum een prominente rol.
Het boek ‘WWW – Werkers, Waddeneilanden, Waterwerken’van N. van As gaat over de Werkendamse rijswerkers die werkten op de ‘wandelende’ Waddeneilanden. Ze probeerden het wandelen te stoppen en daartoe werden eeuwenlang waterwerken uitgevoerd. Op de eilanden werkten Werkendamse rijswerkers, zinkbazen, grondwerkers, machinisten en schippers.
Het is een boek met veel foto’s, die werden verzameld door Kommer Hakkers.
De kleuren van het wad – van bedreigde zee tot werelderfgoed is een boek van Kester Freriks. Hij beschrijft daarin de geschiedenis, het heden en geeft een doorkijkje naar de toekomst van het Waddengebied, dat het van bedreigde zee tot Werelderfgoed schopte. Er is te lezen over de Waddeneilanden als geliefde vakantiebestemming van velen en over het unieke gebied dat gevormd wordt door de werking van eb en vloed en de wisselwerking met de mensen die er wonen en werken.
De kleuren van het wad – van bedreigde zee tot werelderfgoed
Auteur: Kester Freriks
Vormgeving: In Ontwerp
Omvang: 264 pagina’s inclusief full color fotokaternen
