maandag 30 december 2019

Column - Schamel en schandalig

Vuurwerk, wat is het toch prachtig, die in de lucht uit elkaar spattende en naar kruit ruikende bloemen van kleurig vuur. Sprookjesachtig en een markering van een tijd: oud en nieuw. Zo’n slordige 75 miljoen geven we er dit jaar voor uit. Nou ja we, aan mij verdient de vuurwerkhandel niet zoveel. Jarenlang waren het hooguit wat sterrenregens die in het winkelmandje belandden. Dit jaar zit ik voor grote uitgaven en draai ik elke euro drie keer om. De sterretjes komen er dus ook niet meer in en persoonlijk zal ik daar geen traan om laten. Ik ben er een van #geenvuurwerkvoormij. Nou ja, een vuurwerkshow om gezamenlijk van te genieten zie ik nog wel zitten. Er moet immers toch een overgang van een oud naar een nieuw jaar gevierd worden.

Vuurwerkliefhebbers verdedigen hun ‘traditie’ te vuur en te zwaard en dat is vreemd. Iedereen die terugdenkt aan zijn of haar jeugd, of dat nu drie of zestig jaar geleden is, weet dat die traditie heel erg veranderd is in de loop der tijd. Die verandering zit voornamelijk in de hoeveelheid die we de lucht in schieten. We geven veel en veel meer geld uit aan knal- en siervuurwerk dan een halve eeuw geleden. We hebben geld over en dat moet ergens heen. Dan maar de lucht in, lijkt het wel.

Wie niet onder een steen leeft of in een hardnekkige ontkenning zit weet van de klimaatverandering, weet dat er gif in vuurwerk zit, weet wat voor rotzooi er na afloop overblijft, in de berm in het gras spoelt, in de waterzuivering belandt. Iedereen is er inmiddels van doordrongen dat voor mensen met luchtwegproblemen de periode rond oud en nieuw een hel is. Huisdieren worden panisch van het geknal, hondjes zitten als sidderende natte dweilen in een hoekje en paarden slaan op hol. De eerste uit- en afgerukte ogen en handen van volwassen kerels haalden al het Journaal en de eerste kinderen met plofschade liggen inmiddels in het ziekenhuis. Nog geen jaar geleden liepen we met velen uren over het strand om de plastic rommel van MSC Zoe op te rapen en deze dagen wordt er met knetterballen eenzelfde hoeveelheid of meer aan plastic het milieu in geknetterd.

En dan dat van de traditie. Friesland lijkt een waanzinnige evenementenprovincie te worden waar gezonde mensen zich de vellen van de voeten zwemmen voor een goed doel. De Elfstedenroute wordt meer en meer een evenementenroute en, let op mijn woorden, het gaat met de Elfstedentocht net als met Sinterklaas: zodra de landelijke televisie er brood in ziet en het feest overneemt om er een jaarlijkse televisieshow van te maken, is het gebeurd met het kleinschalige, komen er protocollen en stijlvoorschriften, komt Omrop Fryslân vanwege sponsorafspraken niet meer in de buurt van de langeafstand zwemmer en is het feest uit handen gegeven of uit handen genomen. Het hele gedoe rondom Zwarte Piet laat zien waar dat toe leidt. Overigens heb ik het altijd van den zotte gevonden dat er geld opgehaald moet worden met een zwemtocht in met poepbacteriën vervuild water. Als toch eens een deel van het geld dat aan het knallende, giftige en vervuilende vuurwerk wordt uitgegeven, gedoneerd zou worden aan kankeronderzoek. Dan hoeft Maarten niet opgeblazen en wit uitgeslagen uit de Bonkevaart te klimmen en kan hij gezond en wel bij vrouw en kinderen blijven en blijft Nederland verstoken van heel wat kankerverwekkende kruitdampen. Met zijn ongezonde tocht haalde Maarten ‘maar’ 6,5 miljoen op, schamel vergeleken met de 75 miljoen voor een paar minuten plezier. Ziekmakend, schamel en eigenlijk ook wel een beetje schandalig.

Voor wie het vuurwerk al in huis heeft gehaald: voorzichtig met aansteken, denk om jezelf en de mensen en dieren om je heen.
Een goed uiteinde gewenst.

Jeanet de Jong

zaterdag 28 december 2019

Column - Wat is dit?

“Mevrouw, mag ik u wat vragen? Wat ís dit?” Een dame met een grijze bos en een wat kalende meneer, elk een fiets aan de hand, aanschouwen de sliert van duizenden mensen die via de Tjetteweg het dorp Hollum verlaat. Zoveel mensen op de been, zo’n lange stoet die zich richting de dijk beweegt: daar moet wel iets bijzonders aan de hand zijn!

Het stel kijkt de ogen uit en ik verbaas me op mijn beurt dat er nog altijd eilandbezoekers zijn die niet weten van de paardenreddingboot, die geen activiteitenagenda’s van Ameland bestuderen, die geen VVV site bezoeken, die doof waren voor het geluid van de stoomfluit, die de stunt hebben gemist van de Amelander reddingboot die op 30 april 1979 met paarden en al in het defilé van Soestdijk meeliep, aan wie in 1979 het nieuws over de paardenramp voorbij is gegaan, die in 2013 toevallig niet op het strand van Katwijk waren, die geen Paardenkracht Mannenmoed hebben gezien, die in augustus 2019 elders waren toen op Ameland de herdenking werd gehouden en die op die dag ook geen Journaal hebben gekeken, die nog nooit over de laatste actieve paardenreddingboot hebben gehoord of gelezen, die niet op de hoogte zijn van toeristische attractie numero uno van Ameland.

Natuurlijk heb ik ze uitgelegd wat er aan de hand was en ze geadviseerd óók naar het strand te gaan omdat de lancering in de Waddenzee een schitterend gezicht is. Als twee van de laatsten van de duizenden die achter de Abraham Fock aanliepen zag ik ze richting Suudwest gaan. Ze ploegden door het schone witte zand dat op de pas bestrate Tjetteweg was gestrooid en begaven zich in de menigte. Ik zou ze graag nog eens tegenkomen om te vragen hoe ze het vonden, die laatste demonstratie van de paardenreddingboot van 2019.

Jeanet de Jong

vrijdag 13 december 2019

WPDetails #10

WPDetails is het personeels- en relatiemagazine van Wagenborg passagiersdiensten. Het blad komt huis aan huis op Schiermonnikoog en Ameland. 

In dit nummer is 'Passie' het thema met artikelen vol passie en plezier, Drie mensen, drie visies: Tast een vaste verbinding met Ameland het eilandgevoel aan? En ook Monniken voelen zich thuis op Schiermonnikoog.

  • WPDetails #10
  • Jaargang 4
  • December 2019

zaterdag 7 december 2019

Ameland kalender 2020

De Ameland kalender 2020 is de notitiekalender van Faber-Wijnberg Installatietechniek BV., die het bedrijf voor de 15e keer uitgeeft. De activiteitenkalender valt in december bij alle postadressen op Ameland op de mat. De kalender is gratis op te halen in de winkel aan de Fabrieksweg in Hollum.

  • Ameland kalender 2020
  • Faber-Wijnberg Installatietechniek BV
  • December 2019

vrijdag 8 november 2019

Column - Vervuilende vredesduifjes

Je hebt een feestje en je wilt daar een paar mooie feestelijke foto’s van. Dan bestel je een zak metallic pvc confetti om mee te strooien. Of je hebt een herdenking en wilt dat vredig afsluiten met het rondstrooien van goud- en zilverkleurige duifjes.

Die duifjes lagen bij de strandopgang aan het einde van de Badweg bij Hollum. Doorgaans liggen daar alleen wat hondendrollen in het zand en wat sigarettenpeuken van rokers die het bord van het rookverbod niet zagen, dat aan het begin van het pad op het hek hangt. Deze keer lagen er tussen de drollen en peuken ook confetti vogeltjes. Dat lijkt op het restant van een fotoshoot die moest worden opgeluisterd met glimmende, door de lucht dwarrelende, papiertjes. Voor twee tientjes koop je een zak vol van dat spul. Hartstikke leuk, maar om dat nu in de duinen, op het strand of op een strandovergang te gaan strooien is als het spannen van het paard achter de wagen.

Schoolklassen staan in de krant omdat ze samen met de Juttersvereniging paraffine van het strand hebben gehaald. Vele vrijwilligers bukten zich afgelopen tijd de rug moe om piepschuimen bolletjes uit de duinen te rapen en de plastic troep uit de MSC Zoe staat ons allemaal nog levendig voor de geest. Het zorgde voor een algehele verontwaardiging over de onveilige containervaart, de wegwerpmaatschappij en de massa’s plastic die we gebruiken en het drukte ons met de neus op het feit dat ook het schone strand van Ameland kwetsbaar is voor vervuilende calamiteiten. Om zelf bewust aan die vervuiling bij te dragen, of het nu als herdenking is of als feestje, is dan wel een beetje van den zotte.

Ballonoplatingen kunnen niet meer, omdat we allemaal weten dat vogels en vissen de restjes aanzien voor eten en met de maag vol sterven aan ondervoeding. We weten allemaal inmiddels dat die lintjes verschrikkelijk traag ontbinden. Gelukkig zijn er steeds meer gemeenten die de ballonoplating verbieden. Ameland was niet de eerste gemeente, maar in 2018 wel een van de eerste die de ballon in de ban deed. Laten we hopen dat de vredesduifjesconfetti een eenmalige vergissing was van mensen die een goed doel voor ogen hadden, maar de weg er naartoe wat minder scherp voor de bril hadden en onbedoeld het zand vervuilden met metallic figuurtjes.

Er schijnt trouwens erg leuk afbreekbaar confetti te zijn. Zie je, geen enkel feestje hoeft confettiloos te zijn. En die prachtige goud- en zilverkleurige vredesduifjes? Strooi ze binnen. Hartstikkene leuk!

Jeanet F. de Jong


Het filmpje is van Ameland Vandaag, het YouTubekanaal waar je gratis op kunt abonneren om geen filmpje meer te missen. Abonneren kan hier: @AmelandVandaag

Column - Vloek van de zwarte steen

Er zijn van die onderwerpen waarover je maar beter je snuit kunt houden, waarvoor je maar beter geen slapende honden wakker kunt maken. Als de hond eenmaal wakker is (“Waken!” zou een familielid koude kant verbeteren bij elke keer dat iemand “wakker” zegt), dan is hij moeilijk terug te krijgen in zijn mand. Dat ervoer een Amelander die een huis bouwde in commandeurstijl.


Om een huis moet een tuin en van de tuin naar de straat waar de gebakken donkerrode en paarse klinkers in visgraat formatie liggen, moet natuurlijk een oprit. Nu staat het huis in beschermd dorpsgezicht en in dat deel van het dorp is de oprit, de aansluiting met de openbare weg, vergunningplichtig. In het gemeentehuis kijkt men dan of wat jij in je hoofd hebt past bij het straatbeeld.

Deze Amelander had een zwarte betonsteen op zijn wensenlijstje. Sterker nog, hij had verzuimd een omgevingsvergunning aan te vragen (wie weet dat dat moet?) en de bestrating al aangebracht. Nu is dit niet een kwestie van een slapende hond wakenmaken, want de kleur detoneert zo verschrikkelijk en het is zo ontzettend veel steen om het huis, dat een beetje ambtenaar er nog over zou struikelen, zelfs met de ogen op slaapstand. Het kan je zelfs verbazen dat de buurt niet te hoop is gelopen met spandoeken vol leuzen en tomaten in het mandje. In één woord, wat er is neergelegd is ver-schrik-ke-lijk. Persoonlijke opinie, maar dit is dan ook een column.

Toch heeft de Amelander een punt. Hij fotografeerde de opritten in het mooiste deel van Hollum en kwam tot 44 die niet voldoen aan de eisen waar hij nu voor gesteld wordt. Het zal in de andere dorpen niet veel beter zijn, vermoedt de huizenbouwer en daar heeft hij vast en zeker gelijk in. Nooit is er publiekelijk op gewezen dat er even iets kortgesloten moest worden met de gemeente en er werd al helemaal nooit gehandhaafd. Het is de vraag of een gemeente dan nog recht van spreken heeft en niet de vloek van de zwarte steen over zich af heeft geroepen.

Jeanet de Jong

maandag 21 oktober 2019

Ameland InZicht 23

Ameland InZicht 23
Ameland inZicht 23 is het herfst en winternummer van 2019. De website ia www.amelandinzicht.nl Facebook amelandinzicht, Instagram ameland_inzicht. Kevin Kiewiet is de uitgever en Pepijn Pluim doet de coördinatie.

Redactie: Jolanda de Kruyf (eindredactie), Roelof Tienkamp en Jeanet de Jong, Jantina Scheltema (fotografie) en Mark Kiewied (vormgeving). Verder werkten aan dit nummer mee: Ingrid Fischer, Kees Vreugdenhil, Marjan Veenendaal, Bernard Kostwinner, Nicole Nagtegaal, Klaas Smit, Amelanderhistorie.nl, Willemjacob.nl, The Sunset, Johanna Oud en Rob Ruiter. 

In dit nummer:

  • Lex Kiewied: wervelwind op wielen
  • Roemrucht café klaar voor de toekomst
  • Afke Boven: vanaf dag één thuis op Ameland
  • Spoken van de nacht scheren over het eiland
  • Het verzwolgen dorp Sier
  • Duurzaam Klein Vaarwater
  • Bewuste Keuken, pure smaken - Smaaksensatie in 't Koaikershuus
Ameland InZicht is in de eilander tijdschriften handels te koop en online te verkrijgen in de webshop van VVV Ameland.
  • Ameland InZicht 23
  • Herfst/ winter 2019
  • € 5,95



zondag 22 september 2019

Kraakhelder

'Kraakhelder' is het boek dat Leida Jongbloed schreef naar aanleiding van de verhalen van haar moeder en grootmoeder. Ze waren echte Leeuwarders van de Turfmarkt. Oma had een heel geschikt pand om een drukkerijtje van het illegale blad De Koerier te herbergen; de meubelzaak was een perfecte dekmantel. Kraakhelder gaat over de oorlog, over de kraak op 8 december 1944 in het Huis van Bewaring, de Blokhuispoort, en over de banden van moeder en oma bij het Verzet.

Leida Jongbloed was jarenlang leraar economie aan de Burgemeester Walda School in Nes. Nu ze met pensioen is vond ze tijd om te schrijven. Leida Jongbloed woont in Hollum. 

Het boek is grotendeels op Ameland gemaakt en er komt ook Ameland in voor. Niet het eiland zelf, maar de naam van een steeg in Leeuwarden, een hof en een huis.
Het boek is in diverse boekhandels op Ameland en in Leeuwarden, in het Historisch Centrum Leeuwarden en in het Fries Verzet Museum te koop. Ook is het aan te schaffen bij Leida Jongbloed in Hollum. Haar mailadres is a.jongbloed8@kpnplanet.nl .

Lees hier over de presentatie van het boek op 22 september 2019.
  • Kraakhelder
  • A.R.H. Jongbloed
  • ISBN 9789090321554
  • € 20,--

woensdag 31 juli 2019

De Wadden

Ruben Smit is een waddenliefhebber. Hij maakte en er een fantastische film over en veel foto’s van. Hij wijst op het geluid van eb en vloed, op de sterrenhemel en de spectaculaire zonsopkomsten. De Wadden gaat niet alleen over Ameland, maar over het hele waddengebied van Nederland; de Waddenzeen de Waddeneilanden en de Waddenkust van het vasteland van Groningen, Friesland en Noord-Holland.

Ruben Smit is gepassioneerd ecoloog, natuurfotograaf. 

vrijdag 19 juli 2019

WPDetails #09

WPDetails is het personeels- en relatiemagazine van Wagenborg passagiersdiensten. Het blad komt huis aan huis op Schiermonnikoog en Ameland. 

In dit nummer is 'klimaat' het thema met artikelen over Het klimaat en de wadden, Drie mensen, drie visies: Klimaat dreigt de Waddenzee te verdrinken of te verdrogen? En ook de werkplek van kapitein Simon Visser.

  • WPDetails #09
  • Jaargang 4
  • Juli/ Augustus 2019