Column - Poppetje

Bruin. Hij is bruin, de kleine Jezus die op een zijden doekje ligt tussen Jozef en Maria in. De beelden van de twee grote mensen knielen en kijken in de richting van het kind. Hun kind, een kleine bruine jongen. Het is eigenlijk een detail van een kerststal, maar meer beelden heb ik niet. Lang geleden trof ik de Jozef en Maria verweesd op een antiekmarkt in Groningen Stad. Kinderloos, ossenloos, ezelloos en herderloos. Ze waren voor mij. 

Bij de eerstvolgende opstelling moest er dus ergens een Jezusje vandaan getoverd worden en wat betreft verhouding was er maar één pop in mijn verzameling die daarvoor in aanmerking kwam. Dat was het 15 centimeter lange poppetje van zacht en buigzaam donkerbruin rubber, met zwarte kroesharen van datzelfde materiaal en een paar guitige ogen in het hoofd. Hij paste perfect. Als kribbe drapeerde ik een groen met geel en bruin zijden sjaaltje, dat ooit van opoe was geweest. Zij werd eind negentiende eeuw geboren en het sjaaltje is zo oud dat er wat gaten in zijn gevallen en dat de zoom loslaat, maar als kribbe voldoet het uitstekend. 

Het popje heeft geen naam, alleen in de kerstperiode speelt hij voor Jezus en wordt hij zo genoemd. Naar aanleiding van reacties op de column van vorige week beloofde ik over het poppetje te vertellen. Hij is me dierbaar en ik heb hem al een dikke 60 jaar. Destijds kreeg ik hem van mijn oudste broer Ynse, die toen op de grote vaart zat en nog wel eens op Curaçao kwam. Hij was machinist op tankers die Vitrea, Philine en Achmea heetten - waarom outhoud je zulke namen eigenlijk? - en als hij thuiskwam nam hij wel eens een cadeautje voor zijn zusje mee. Zoals dit bruine poppetje, dat in den beginne helemaal bloot was. Zelf maakte ik van vilt en wol een zomers tenue en deed het kleine klompjes aan. Waar die vandaan zijn gekomen weet ik niet meer, maar vast niet uit het magazijn waar wij hulsten verkochten. Ik vermoed dat ze van een sleutelhanger van de ViVo zijn. Ze passen perfect. 

Dit poppetje - hij is klein en mag dus poppetje heten - reist met me mee. Als hij niet zijn Jezusrol vervult zit hij op schoot van beer Pompidon, een teddybeer die ongeveer even oud is en even dierbaar. Het poppetje heeft nu elf maanden rust en mag dan zijn niet onbelangrijke rol wederom vervullen.

Een fijne jaarwisseling allemaal en tot volgend jaar met Feul Heil in Segen. 

Jeanet de Jong