Vanmiddag is het Kerstdiner in De Stelp, met bewoners en hun familie. Ik had de mail daarover enkele weken terug gezien, geparkeerd en uiteindelijk vergeten me op te geven. Maar dat kwam allemaal goed. Het is een circuit waar ik langzaam in ben gerold, als contactpersoon voor broer C, die alweer heel wat jaren tevreden in De Stelp woont. Af en toe doet het me denken aan mijn vader, die de laatste jaren van zijn leven doorbracht in wat toen de geriatrische verpleeginstelling Nieuw Toutenburg was. De Stelp was nog bejaardenhuis en niet het woonzorgcentrum van tegenwordig. Mijn moeder had geen rijbewijs en moest driekwart dag reizen voor een uurtje bezoek aan Noardburgum. Het was een crime, het was verschrikkelijk dat hij niet op Ameland had kunnen blijven.
Tegenwoordig staat Ameland voor 'Een leven lang op Ameland, tenzij...' Een leven lang op Ameland, met verzorging op het eiland tot op het laatst. De nieuwe Stelp is omgeven met dit adagium. Elke keer als ik de kreet lees, krijg ik de kriebels van dat 'tenzij'. Goed, als iemand aan het einde van zijn leven een heup breekt, zal hij toch naar het ziekenhuis moeten. Tot zover een noodzakelijk 'tenzij.' Nu blijkt dat het 'tenzij' precies dát inhoudt waar ik bang voor was, wat mijn wantrouwen wekte, waar ik kriebels van kreeg. Het 'tenzij' treedt ook in werking als aan alle voorwaarden wordt voldaan, maar er praktisch geen plek is in De Stelp, als de instroom hoger is dan de uitstroom. Het 'tenzij' blijkt het ijzer te zijn dat niet met handen te breken is. En daar sta je dan met je mooie kreet over een leven lang op Ameland! Broer C kan zijn handen dichtknijpen dat hij er een plekje heeft. En vanavond een Kerstdiner.
Het kerstkaarten schrijven is er dit jaar bij ingeschoten. Via vele communicatiekanalen zijn er toch al diverse wensen uitgegaan. Op deze plek voeg ik er een aan toe. Fijne Kerstdagen voor jullie allen, een mooi Oud en Nieuw en alles wat wenselijk is voor het nieuwe jaar.
Jeanet de Jong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten