Het jaar 1956 was een mooi jaar, in ieder geval een mooi winterjaar met de maand februari aan top. Dat jaar en die maand is het onderwerp van mijn Wintervertelling, waarvoor vertelgroep Ameland Vertel! door de Amelander Musea is uitgenodigd. In Museum Sorgdrager hangen winterschilderijen en wat is er nu leuker dan die tentoonstelling van Ameland in de sneeuw te bekijken en daarna verhalen te horen over levensgevaarlijke oversteken van de Waddenzee, arrensleetochten, sneeuwjachten op het wad en sleeën in de Amelander duinen.
1956
Het verhaal dat ik daar een aantal keren ga vertellen gaat over de maand en het jaar waarin ik geboren ben, over een koude en sneeuwrijke winter. Ik vertel over een arrensleewedstrijd, wie hem won en wat er daarna gebeurde. Het verhaal gaat heel kort ook over de andere vier baby’s die toen binnen twee dagen in Hollum het levenslicht zagen: T, S, A en G.
Van S, die kapitein op de veerboot werd, zag ik net nog een leuke aflevering uit de RTV NOF serie 'Wat een vak!' Presentatrice C gaat mee op de Sier en spreekt met S, die al 48 jaar bij Wagenborg werkt. Hij moet even nadenken als zij naar zijn leeftijd vraagt. Ja, dat heb ik ook regelmatig. S, man, we zijn al 65 en bijna 66! We kunnen het zelf nauwelijks geloven, maar de tijd schreed langzaam voort. Leukste uitspraak van S in dat filmpje vind ik zijn antwoord op haar vraag of RTV NOF erbij mag zijn als S zijn afscheidsfeestje houdt. Zonder blikken of blozen zegt S: “Nee, nee dat doen wij als ploeg!”
In deze zelfde week lag er opeens een kaartje in de brievenbus met de naam van T erop. Een rondzeg kaartje van de begrafenisvereniging. T, een van ons clubje van vijf. We zaten samen op de kleuterschool en doorliepen de lagere school. We hebben heel wat afgespeeld, toentertijd. T haalt die 66 net niet. Ik wens haar een zachte rust. En nog een dik pak sneeuw als afscheid, zodat het kan eindigen als het begon.
Jeanet de Jong
Geen opmerkingen:
Een reactie posten