Gestolen herinneringen

Gestolen herinneringen

In het voorjaar van 1945 naderen de geallieerden het Duitse Rijk. De nationaalsocialisten proberen wanhopig alle sporen van hun gruweldaden uit te wissen. Te midden van deze chaos wordt in april 1945 het concentratiekamp Neuengamme ontruimd. De gevangenen worden op dodenmarsen gestuurd en de kamp­administratie wordt verbrand. De persoonlijke bezittingen van de gevangenen die bij binnenkomst in beslag waren genomen, worden samen met voorraden levensmiddelen en 2.600 angorakonijnen uit het kamp weggevoerd en in woonplaatsen van de SS-bewakers opgeslagen. 

Na de Duitse overgave wordt aangenomen dat de kisten met de bezittingen van de gevangenen zijn vernietigd. Een Belgische oud-gevangene en politiecommissaris betwijfelt dit en gaat op onderzoek uit. Uiteindelijk vindt hij in Lunden, de woonplaats van SS-Oberscharführer Franz Wulf, de houten kisten met circa 7.800 enveloppen met daarin de persoonlijke bezittingen. Deze worden door de Britse bezettingsmacht veiliggesteld en eind 1945 in het Duitse Husum geïnventariseerd. 

In de jaren 50 wordt een groot deel van de bezittingen teruggegeven aan de rechtmatige eigenaren. Vanaf 1962 worden ongeveer 4.700 overgebleven enveloppen met bezittingen overgedragen aan Arolsen Archives, het grootste archief voor slachtoffers en overlevenden van de Tweede Wereldoorlog. De #StolenMemory-campagne in 2016 van Arolsen Archives markeert het begin van een hernieuwde zoektocht naar de rechtmatige eigenaren van ongeveer 2.500 enveloppen met bezittingen.

Door de toewijding van Arolsen Archives en met hulp van talloze vrijwilligers zijn vele bezittingen in de loop der jaren herenigd met de rechtmatige eige­naren, vaak familieleden van de slachtoffers. Deze emotionele reünie brengt niet alleen verloren voorwerpen terug, maar doet ook de herinneringen aan de slachtoffers herleven. 
Gestolen herinneringen vertelt over de reis die de bezittingen samen met hun eigenaren hebben afgelegd en illustreert hoe betekenisvol het is om de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog te blijven herinneren.

Erik Dijkstra (1975) is sinds 2016 als vrijwillig onderzoeker betrokken bij de #StolenMemory-campagne van Arolsen Archives. Hij schreef in 2018 het boek Spitten voor de vijand. 
Hij was tot 2021 redacteur van het magazine van de Stichting Vriendenkring Neuengamme. In 2022 was hij betrokken bij de vertaling van de teksten van de #StolenMemory-campagne. Vanaf 2022 maakte hij deel uit van het onderzoeksteam van het project Gestolen Herinneringen van de Volkskrant.

In het boek staan twee pagina's over Anne Oud uit Buren. Hij volgde de politieopleiding, maar weigerde daarna Joden te arresteren. Hij kwam in een kamp terecht en kwam ziek en verzwakt van de ontberingen thuis. Hij stierf op 3 augustus 1945. Van Anne Oud kwam een portemonnee met tientallen foto's en ook documenten terug bij de familie.

• Gestolen herinneringen  - De teruggave van bezittingen van Nederlandse gevangenen van concentratiekamp Neuengamme
• Erik Dijkstra
• Noordboek - Van Gorcum
• ISBN 9789023260318
• 10 oktober 2024
• € 29,90

Noorderlicht boven Hollum | Lichtgordijnen aan de hemel van Ameland |

Noorderlicht boven Ameland.

Abonneer via deze link gratis op You Tube kanaal Ameland Vandaag en mis geen filmpje meer. Het filmpje is gemaakt met #LiefdevoorAmeland.

Belevenissen van een fotograferende Vertegenwoordiger in Prentbriefkaarten

Adriaan Rekker startte in 1945 met de fotografie en de verkoop van prentbriefkaarten. Daarvoor bezocht hij de vijf noordelijke provincies en de Nederlandse Waddeneilanden. Hij werkte destijds voor een fotodrukindustrie in Amsterdam. 

In 1991 startte hij, samen met twee zonen, een bedrijf, dat de productie van folders en prentbriefkaarten verzorgt. Vijftig jaar na dato bezoekt Adriaan Rekker nog altijd actief zijn klanten. 

Van Ameland staan er verhalen in over bediening aan boord van de veerboot, Hotel Hofker, stroper Kooiker uit Buren, storm en een omgewaaide boom en een ongezellig verhaal over een theelepeltje. Het zijn persoonlijke belevenissen van Adriaan Rekker. 

Het boek is te koop voor  € 15,--. Neem contact op als je het graag wilt hebben. - VERKOCHT -

• Belevenissen van een fotograferende Vertegenwoordiger in Prentbriefkaarten
• Adriaan Rekker
• Uitgegeven in eigen beheer
• 1996

Ameland Vandaag - Zonsondergang 7 oktober 2024 | Strand Hollum Ameland |

Zonsondergang van 7 oktober 2024.

Abonneer via deze link gratis op You Tube kanaal Ameland Vandaag en mis geen filmpje meer. Het filmpje is gemaakt met #LiefdevoorAmeland.

De Amelander - Oktober en november 2024

'De Amelander, het vrijetijdsmagazine van en voor Ameland' van oktober en november 2024 is het negende nummer van dit jaar. 

In dit nummer veel aandacht voor het afscheid van Sip Boelens, strandritten en de Open Monumentendagen. Ook is er ruim aandacht voor de reddingboot en voor lange afstand zwemmen.

Het blad wordt gratis huis aan huis bezorgd op Ameland. In de winkel kost het magazine nog geen drie euro.

In dit nummer verder:

• Abraham Fock in de race
• Internationals op Ameland
• Redders aan het woord - William Molenaar
• Nieuwe leden Canite Tuba
• Programma De Ouwe Pôlle
• Exposities
• Uit De Stelp
• Johannes de Jong Strandritten
• Hondenboetiek
• Dansen in 't Wantij
• Nat zand
• Van de melkboer
• Agenda
• Hoog- en laagwatertijden

De Amelander is op veel plekken op Ameland te koop.

• De Amelander - Oktober en november
• Uitgever Klaas Touwen
• Oktober 2024
• Jaargang 60 nummer 9
• € 2,80

Column - Ik mis 197 nog

Wat heeft de PLUS ons een plezier gedaan door het plakplaatjesboek van Ameland uit te geven. Het is een vermaak. Allereerst moet je boodschappen doen tot net boven tien of een veelvoud van tien euro. Ik heb een kleine huishouding, dus mijn wekelijkse boodschappen beslaan doorgaans geen groot bedrag. Dat betekent puzzelen en zoeken wat houdbaar is, waar ik wel een voorraadje van aan kan leggen en waar ik het diepvriesvakje mee kan vullen. Dat is inmiddels vol en ik heb geen vrieskist, dus moet ik overstappen op plan B. 

Het verzamelen maakt me prijsbewust. Sinds de plakplaatjes gebruik ik de zelfscanner, om met mijn paar boodschappen op die tien euro en een beetje uit te komen. Dat werkt perfect. Als je dan bij de kassa na het afrekenen zakjes met plaatjes krijgt aangereikt, ben je als een kind zo blij. Ik tenminste wel. Het brengt een kinderlijk plezier naar boven om die zakjes open te scheuren en te kijken welk plaatje je toe kunt voegen aan het album. Vervolgens is er een heuse ruilcultuur ontstaan. Lijsten met overzichten van nummers die nog gezocht worden, lijsten van de dubbelen (ik heb inmiddels van sommige nummers al vier exemplaren, 109, bijvoorbeeld), contact houden over 'mis ik nog' en 'dubbel' via whatsapp. Het is een commercieel en vooral sociaal succes, omdat mensen plezier met elkaar hebben om de plaatjes. Tuurlijk, er zitten wat missertjes in het album. De Zwaan heet niet Hotel maar Herberg De Zwaan en die ene school op plaatje 36 is niet ’t Ienster zoals het bijschrift vertelt, maar De Schakel en “Ambla’ moet natuurlijk niet tussen eerst dubbele aanhalingstekens en tot slot een enkele, ook hebben sommige foto’s last van moiré. Maar ach, wie heeft daar nu écht hinder van? Je weet wel: “Wie hard loopt ziet het niet en wie zacht loopt denkt er niet om.” Het is een uitspraak van mijn vader die me nooit echt lekker heeft gezeten. Het stimuleert namelijk niet tot zorgvuldigheid en het vraagt om genoegen te nemen met dingen die niet kloppen.

Dat er dingen fout gaan en niet kloppen, daar lopen we deze dagen met z’n allen weer hard tegenaan. De aanpak van de vaargeul en het verplaatsen van de veerdam staat op losse schroeven. Ik vraag me af of Amelander PVV-stemmers dit hadden voorzien.

In het hoofdstuk ‘Bereikbaarheid’ plak ik mijn plaatje 199, de veerboten Oerd en Sier. Bijna weer een pagina vol. Ik mis 197 nog.

Lees hier over het plakplaatjes verzamelalbum van Ameland.

Bekijk hier een filmpje over het verzamelalbum.

Jeanet de Jong

Tik Column in bij 'Zoeken in dit blog' of klik op Label 'column' onder dit bericht om meer columns te lezen.